Το μήνυμα (των εκλογών) είναι το μέσο
Ο Ιοβόλος αναζητά το μήνυμα των εκλογών και καταλήγει ότι το... μάρκετινγκ έχει ακόμη πολύ δρόμο μπροστά του μέχρι να ικανοποιήσει πολιτικά τον Έλληνα ψηφοφόρο.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Το μήνυμα των εκλογών είναι ότι ο κόσμος είναι μουροχαυλιασμένος. Μουροχαυλιασμένος λόγω της επιλογής του (ή της μη επιλογής του)- δεν ξέρω. Πάντως μουροχαυλιασμένος.
«Να δούμε τι θα κάνουν αυτοί»
«Γιατί άλλοι είναι από τους προηγούμενους;»
«Ε, δεν θα είναι το ίδιο τώρα»
«Σιγά καημένε που δεν θα είναι το ίδιο…»
Μια εύκολη και ελαφριά πολιτική ανάλυση που κατατείνει στο ότι «όλοι ίδιοι είναι», «όλοι κοιτάζουν το συμφέρον τους», «έτσι όπως τα κάνανε…» σηματοδοτεί το αναγκαστικό τέλος της πολιτικής όπως την μάθαμε από την μεταπολίτευση έως σήμερα. Ή καλύτερα, έως τις 6 Μαΐου.
Ο λόγος δεν είναι ότι η κοινωνική οργή φέρνει την αλλαγή νοοτροπίας. Αυτή η οργή εξηγεί την αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων από κόμμα σε κόμμα. Ο λόγος που τα πράγματα θα αλλάξουν είναι ότι το (καταναλωτικό) κοινό έχει κουραστεί από το προϊόν που λέγεται “πολιτικό σύστημα”. Όπως θα μας έλεγαν οι θιασώτες του μάρκετινγκ, ένα προϊόν πρέπει να αλλάζει πριν παλαιώσει εντελώς, γιατί μετά η συμπεριφορά του καταναλωτή και η γνώμη του για το προϊόν γίνεται εντελώς απρόβλεπτη.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, το μάρκετινγκ δεν πρόλαβε το "κακό", με αποτέλεσμα ο κόσμος όχι μόνο να ψηφίζει ΣυριΖα, αλλά να θεωρεί- ελπίζει ότι και να έβγαινε πρώτο κόμμα ο ΣυΡιΖα, δεν θα άλλαζε και τίποτα δραματικά. Εδώ, σε αυτό που είναι από μόνο του μυστήριο, θέλω να σταθώ λίγο.
Νομίζω ότι οι περισσότεροι από όσους ψήφισαν Τσίπρα για να αλλάξουν τα πράγματα, στην πραγματικότητα εύχονταν να μην αλλάξουν και πολύ. Την 6η Μαΐου ο κόσμος ψήφισε με περισσότερη τσαντίλα από ό,τι στις 17 Ιουνίου. Αυτό θα πει ότι στο διάστημα ενός μήνα έγινε λίγο περισσότερο συνειδητός ψηφοφόρος του ΣυΡιΖΑ.
Θεωρώ όμως ότι οι όψιμοι ψηφοφόροι του Συριζα στις 17 Ιουνίου (και όχι δηλαδή το δικό του 4%) ήθελαν αύξηση του εισοδήματός τους, αλλά καμία άλλη αλλαγή στην καθημερινότητά τους. Oι άνθρωποι δηλαδή δεν θέλουν να έρθουν τα πάνω- κάτω• ένα ρετουσάρισμα σε αυτά που ήδη ήξεραν θέλουν. Αυτό, στο δικό μου το μυαλό είναι αριστερά τύπου ΠΑΣΟΚ.
Από την άποψη αυτή, θεωρώ ότι μια κυβέρνηση ΣυΡιΖα, όποτε και αν γίνει, θα πρέπει να μπατάρει πολύ προς τη σοσιαλδημοκρατία για να έχει ζωή για περισσότερους από 2-3 μήνες. Τουλάχιστον όπως τα πράγματα σήμερα και ας με συγχωρέσουν οι σύντροφοι για τον “συντηρητισμό” μου.
Όποιος από τους ΔΗΜΑΡ και ΣυΡιΖα καταλάβει πρώτος ότι θα πρέπει να φορέσει το μανδύα του ΝΕΟΥ με μετριοπάθεια, θα μασουλήσει καλύτερα τις σάρκες του ΠΑΣΟΚ.
Οι υπόλοιποι, θα πρέπει να περιμένουμε τις κανούργιες συσκευασίες. Όπου να’ ναι θα φανούν.
«Να δούμε τι θα κάνουν αυτοί»
«Γιατί άλλοι είναι από τους προηγούμενους;»
«Ε, δεν θα είναι το ίδιο τώρα»
«Σιγά καημένε που δεν θα είναι το ίδιο…»
Μια εύκολη και ελαφριά πολιτική ανάλυση που κατατείνει στο ότι «όλοι ίδιοι είναι», «όλοι κοιτάζουν το συμφέρον τους», «έτσι όπως τα κάνανε…» σηματοδοτεί το αναγκαστικό τέλος της πολιτικής όπως την μάθαμε από την μεταπολίτευση έως σήμερα. Ή καλύτερα, έως τις 6 Μαΐου.
Ο λόγος δεν είναι ότι η κοινωνική οργή φέρνει την αλλαγή νοοτροπίας. Αυτή η οργή εξηγεί την αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων από κόμμα σε κόμμα. Ο λόγος που τα πράγματα θα αλλάξουν είναι ότι το (καταναλωτικό) κοινό έχει κουραστεί από το προϊόν που λέγεται “πολιτικό σύστημα”. Όπως θα μας έλεγαν οι θιασώτες του μάρκετινγκ, ένα προϊόν πρέπει να αλλάζει πριν παλαιώσει εντελώς, γιατί μετά η συμπεριφορά του καταναλωτή και η γνώμη του για το προϊόν γίνεται εντελώς απρόβλεπτη.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, το μάρκετινγκ δεν πρόλαβε το "κακό", με αποτέλεσμα ο κόσμος όχι μόνο να ψηφίζει ΣυριΖα, αλλά να θεωρεί- ελπίζει ότι και να έβγαινε πρώτο κόμμα ο ΣυΡιΖα, δεν θα άλλαζε και τίποτα δραματικά. Εδώ, σε αυτό που είναι από μόνο του μυστήριο, θέλω να σταθώ λίγο.
Νομίζω ότι οι περισσότεροι από όσους ψήφισαν Τσίπρα για να αλλάξουν τα πράγματα, στην πραγματικότητα εύχονταν να μην αλλάξουν και πολύ. Την 6η Μαΐου ο κόσμος ψήφισε με περισσότερη τσαντίλα από ό,τι στις 17 Ιουνίου. Αυτό θα πει ότι στο διάστημα ενός μήνα έγινε λίγο περισσότερο συνειδητός ψηφοφόρος του ΣυΡιΖΑ.
Θεωρώ όμως ότι οι όψιμοι ψηφοφόροι του Συριζα στις 17 Ιουνίου (και όχι δηλαδή το δικό του 4%) ήθελαν αύξηση του εισοδήματός τους, αλλά καμία άλλη αλλαγή στην καθημερινότητά τους. Oι άνθρωποι δηλαδή δεν θέλουν να έρθουν τα πάνω- κάτω• ένα ρετουσάρισμα σε αυτά που ήδη ήξεραν θέλουν. Αυτό, στο δικό μου το μυαλό είναι αριστερά τύπου ΠΑΣΟΚ.
Από την άποψη αυτή, θεωρώ ότι μια κυβέρνηση ΣυΡιΖα, όποτε και αν γίνει, θα πρέπει να μπατάρει πολύ προς τη σοσιαλδημοκρατία για να έχει ζωή για περισσότερους από 2-3 μήνες. Τουλάχιστον όπως τα πράγματα σήμερα και ας με συγχωρέσουν οι σύντροφοι για τον “συντηρητισμό” μου.
Όποιος από τους ΔΗΜΑΡ και ΣυΡιΖα καταλάβει πρώτος ότι θα πρέπει να φορέσει το μανδύα του ΝΕΟΥ με μετριοπάθεια, θα μασουλήσει καλύτερα τις σάρκες του ΠΑΣΟΚ.
Οι υπόλοιποι, θα πρέπει να περιμένουμε τις κανούργιες συσκευασίες. Όπου να’ ναι θα φανούν.
