Με το παρόν των παιδιών μας, όμως, παίζουμε

Τριάντα ακριβώς ημέρες από τις τελευταίες εκλογές. Τόσες χρειάστηκαν για να συμβεί το κοσμοϊστορικό γεγονός που λέγεται ομοφωνία σύσσωμου του εκλογικού σώματος. Δεν ξέρω αν αυτό είχαν στο μυαλό τους οι επικοινωνιολόγοι της Νέας Δημοκρατία, πάντως οφείλω να τους αναγνωρίσω ότι πέτυχαν το ακατόρθωτο: Το 100% των Ελλήνων ψηφοφόρων πρέπει να συμφωνεί για πρώτη φορά στα χρονικά, σε ένα πράγμα –ότι το σποτάκι της Νέας Δημοκρατίας είναι επιεικώς απαράδεκτο.

Από πού να ξεκινήσεις; Από τη σκηνοθεσία; Τα παιδάκια με τα απεγνωσμένα βλέμματα που σχεδόν κλαίνε για το ευρώ που χάσανε; Τον δάσκαλο με τα σφιγμένα χείλη; Την παταγωδώς αποτυχημένη επίκληση στο συναίσθημα, που βροντοφωνάζει «Ξεμείναμε από επιχειρήματα, πώς αλλιώς να σας πούμε ότι πρέπει να μείνουμε στο ευρώ; Να, πάρτε μερικά παιδάκια μπας και συγκινηθείτε αναίσθητοι!»;

Για την ιστορία, αυτό είναι το πράγματι έξυπνο –και πράγματι συγκινητικό– βίντεο της αντίστοιχης αντιπολίτευσης της Αργεντινής επί ΔΝΤ, από το οποίο προφανώς άντλησαν την έμπνευσή τους οι φωστήρες. Πώς λέμε, χώμα να πιάνεις χρυσάφι να γίνεται; Ε, το αντίθετο.



Κι εδώ, για την μία στο εκατομμύριο περίπτωση που δεν το έχετε δει, η αποτυχημένη προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας να χρησιμοποιήσει το γονεϊκό σας ένστικτο για να σας πείσει να βγάλετε πρωθυπουργό τον Σαμαρά.



Πραγματικά αναρωτιέμαι, υπάρχουν όντως γονείς που άφησαν τα παιδιά τους να παίξουν σε αυτό το βίντεο;

Μπα. Θα τα απήγαγε αυτός ο αδίστακτος. Δεν εξηγείται αλλιώς.