100 οι Αλεπούδες 101 το... Αλεξόπουλο;

Τώρα που το παιχνίδι φάνηκε να γυρνάει στο ποιος-προσφέρει-τα-περισσότερα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ νιώθουν ότι παίζουν εντός έδρας. Έτσι χθες και προχθές ακούσαμε τον Βενιζέλο να μιλάει ανερυθρίαστα για «επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου» και τον Σαμαρά να εξαγγέλλει «18 μέτρα ανακούφισης του ελληνικού λαού».

Αυτό βέβαια που παρέλειψε ο κ. Αντώνης να πει είναι ότι τα ωραιότατα μέτρα που «υπόσχεται» είναι στην πραγματικότητα «ελπίδες».

Ελπίδες ότι οι δανειστές μας θα δεχθούν τις σχετικές εισηγήσεις, μια και ο κ. Σαμαράς θα τους εξηγήσει αναλυτικά γιατί πρέπει να κάνουν κάτι τέτοιο. Αν βέβαια, αυτοί είναι ξεροκέφαλοι και δεν καταλαβαίνουν… τι να πει κανείς; Είναι άξιοι της μοίρας τους! Θα είναι για πάντα αντιπαθείς στον ελληνικό λαό.

Για τα ταξίματα του Συνασπισμού δε μπορεί να πει κανείς πολλά πράγματα. Όχι πως δεν θα το ήθελα, καθώς φαντάζομαι ότι ούτε η γυναίκα του κ. Τσίπρα δεν πιστεύει ότι θα γίνουν έστω και τα μισά από αυτά, αλλά δεν έχουμε δείγμα αναξιόπιστης γραφής- αυτό είθισται να πηγαίνει με την εξουσία.

Αυτό που κλόνισε την εμπιστοσύνη μου στο «αριστερό αγόρι» ήταν το σημείο που αναφέρθηκε στη φοροδιαφυγή και στο σχέδιό του να την πατάξει. Περίφημη ιδέα! Νομίζω ότι πρόκειται για την πιο συγκεκριμένα αόριστη υπόσχεση δέσμευση των ελληνικών πολιτικών κομμάτων.

Ακόμη τον άκουσα να λέει για «αδιαπραγμάτευτη εθνική κυριαρχία της Ελλάδας». Δεύτερο (από τα πολλά) πολιτικό κλισέ που είναι τόσο ασαφές όσο και η επιθυμία όλων «να βγει η χώρα από το αδιέξοδο».

Τι χρειάζεται μια εξουσία για να μπορεί να διαχειριστεί επικοινωνιακά τα θέματα που τυχόν θα της προκύψουν; Όσο το δυνατόν λιγότερες δεσμεύσεις. Οι λίγες δεσμεύσεις εγγυώνται λιγότερες μετεκλογικές αντιφάσεις και ένα κόμμα που προβάρει τα ρούχα του για εξουσία αυτά πρέπει να τα σκέφτεται.

Δεν είναι μόνο η μετεκλογική υστεροβουλία όμως που συχνά κρατά τον ΣΥΡΙΖΑ μακριά από τις συγκεκριμένες προτάσεις. Είναι και λόγοι που σχετίζονται με τις εσωτερικές ισορροπίες εντός του «κόμματος». Αν πάρουν φόρα οι συνιστώσες και η κάθε μία πει τη γνωμούλα της για το τι πρέπει να γίνει, το πράγμα δεν θα μαζεύεται με τίποτα. Το ξέρουν αυτό οι Συριζαίοι και για το λόγο αυτό, στο non paper που διέρρευσε τις προάλλες και το οποίο απευθυνόταν στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που βγαίνουν στην τηλεόραση συμβούλευαν «να μην κάνουν τα στελέχη μεμονωμένα προτάσεις επιβολής φόρων- όσο δίκαιες και αν φαίνονται».

Με άλλα λόγια «προσοχή φρούτα στο τι λέτε γιατί τρομάζουν οι γκρινιάρηδες που έχουν σχέση με τις αγορές».

Δε λέω- είναι και αυτό μια κάποια διαχείριση. Επιτυχημένη δεν τη λες, αλλά είναι μια κάποια διαχείριση. Στο πλαίσιο συντροφικής αλληλεγγύης θα πρέπει να ζητήσουν από τους ΠΑΣΟΚους να τους κάνουν μαθήματα.

Λες το ΙΕΚ, του Γιωργάκη να έχει τέτοιο πρόγραμμα σπουδών; Μπα, τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον από τον Ανδρέα προέρχονται τα μαθήματα που ενδιαφέρουν τους Συριζαίους τώρα. Έστω και αν τα μαθαίνουν «παπαγαλία».

Υ.Γ. ΜΠΡΑΒΟ ΑΛΕΞΗ! ΠΑΡ΄ΤΟΥΣ ΤΑ ΟΛΑ! ΠΕΙΝΑΜΕ! (κραυγές μιας κυριούλας απο το κοινό που ακούγονταν στη σημερινή παρουσίαση του κυβερνητικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ)