Μάλλον εγώ δεν κατάλαβα καλά...

Ο Ιοβόλος, θέλοντας και μη, είδε το τελευταίο διάστημα αρκετή τηλεόραση. Στο μυαλό του σημείωσε αρκετές αντιφάσεις που αφορούν όλο το φάσμα των κομμάτων.

Στη λίστα αυτή δεν περιλαμβάνεται η Χρυσή Αυγή που, επιχειρώντας να συμβιβάσει το ακραίο των οπαδών της με το νέο βουλευτικό- αστικό της προφίλ, κάνει τη μία κωλοτούμπα μετά την άλλη. Πριν τις ξεχάσω, τις μοιράζομαι μαζί σας:   

Αντίφαση για Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ. 
Ή πιστεύουν πως είναι πολιτικά επικίνδυνη μια υπαναχώρηση από τις δανειακές συμβάσεις ή όχι. Αν δεν το πιστεύουν, γιατί δεν τις καταγγέλλουν; Αν το πιστεύουν,
πώς είναι δυνατόν να παζαρεύουν την πιθανόητα να μην ακολουθήσει η χώρα τη μόνη οδό που δεν είναι επικίνδυνη; Εν ολίγοις, ή θεωρούν πως όντως υπάρχουν περιθώρια αλλαγής του μνημονίου όπως λένε οι αντιμνημονιακοί- οπότε κακώς τους ψέγουν ως ουτοπιστές- ή δεν το πιστεύουν οπότε όταν θέτουν προϋποθέσεις για σχηματισμό κυβέρνησης αγνοούν το καθήκον τους έναντι της πατρίδας, προτιμώντας "να εκτεθούν οι αντιμνημονιακοί από μόνοι τους".

Αντίφαση για τη ΔΗΜ.ΑΡ.

Θεωρεί μεν ότι η κατάσταση ακυβερνησίας εγκυμονεί κινδύνους για την Ελλάδα αλλά δεν δέχεται να μετέχει σε κυβέρνηση χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ παρόλο που προκύπτει πλειοψηφία και χωρίς τον κ. Τσίπρα. Αν ισχύει το πρώτο, το δεύτερο τι νόημα έχει;

Αντίφαση για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εγγυάται ότι επιθυμεί την παραμονή και μόνο την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ τη στιγμή που για να πετύχει στη διαπραγμάτευση (ή να καταργήσει τη δανειακή σύμβαση χωρίς να αποβληθεί η Ελλάδα από τη ζώνη του κοινού νομίσματος), θα πρέπει να έχει στο διαπραγματευτικό τραπέζι αυτήν ακριβώς την προοπτική της αποχώρησης.

Αντίφαση για ΚΚΕ

«Δεν μπορούμε να πάμε και να πούμε στον λαό να μας κάνει κυβέρνηση. Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται». Τάδε έφη σε συνέντευξή της η Αλέκα Παπαρήγα. Κατά τα λοιπά, το ΚΚΕ χρηματοδοτείται για να ζητάει την ψήφο του ελληνικού λαού. Προς θεού όμως! Όχι και μεγάλου ποσοστού του!

Ανεξάρτητοι Έλληνες

Ο Πάνος Καμμένος μάλλον έχει αλλάξει σημαντικά άποψη από τότε που ψήφιζε την κύρωση της Συνθήκης της Λισσαβώνας, σύμφωνα με την οποία «απαγορεύονται οι υπεραναλήψεις ή οποιουδήποτε άλλου είδους πιστωτικές διευκολύνσεις από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή από τις κεντρικές τράπεζες των κρατών μελών, οι οποίες εφεξής αποκαλούνται «εθνικές κεντρικές τράπεζες», προς θεσμικά και λοιπά όργανα ή οργανισμούς της Ένωσης, κεντρικές κυβερνήσεις, περιφερειακές, τοπικές ή άλλες δημόσιες αρχές, άλλους οργανισμούς δημοσίου δικαίου ή δημόσιες επιχειρήσεις των κρατών μελών απαγορεύεται επίσης να αγοράζουν απευθείας χρεόγραφα, από τους οργανισμούς ή τους φορείς αυτούς, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή οι εθνικές κεντρικές τράπεζες».

Κατά τα λοιπά μας απασχολεί το με τι ακριβώς επιτόκιο οφείλουμε τα υπεραναληφθέντα...