Pub(l)ic rage

γράφει ο Θοδωρής Διάκος

Ξέρεις τι είναι άθλιο; Η αποτρίχωση.

Ξέρεις τι άλλο είναι άθλιο; Η μέρα μετά τις εκλογές. Κάπου στη συνέχεια θα τα συνδέσω αυτά τα δύο, δώσε μου χρόνο.

Τελικά πήγα να ψηφίσω, το αποφάσισα, αλλά απογοήτευσα τον γνωστό μου που παρακάλαγε –δεν έριξα Χρυσή Αυγή. Έριξε όμως πολύς κόσμος. Είναι σαν αυτά τα πράγματα που ξέρεις ότι θα γίνουν, απλά περιμένεις, κι όταν συμβαίνουν σου πέφτει το σαγόνι στο πάτωμα. Σαν τον χειμώνα των Σταρκ.

Αλλά δεν είμαι εδώ για να κρίνω. Εν μέρει φοβάμαι να κρίνω, όπως φοβάται αναλόγως και η υπόλοιπη Ελλάδα. Θα παίξει πολύ το μοτίβο "υπόλοιπη Ελλάδα" σήμερα, ανέξου με. Μπορώ να καταλάβω γιατί έκανε αυτό το μπαμ η Χρυσή Αυγή, όπως μπορώ να καταλάβω και το μπαμ του Τσίπρα. Ο κόσμος ήθελε αντίδραση και μια εναλλακτική. Ήθελε να αλλάξει, να δει κάτι λειτουργικό, να δοκιμάσει κάτι καινούριο.

Ξέρεις τι είναι πιο άθλιο από την αποτρίχωση; Η κατάστασή σου πριν την αποτρίχωση. Χάλι μαύρο, βλέπεις το χούχου σου στον καθρέφτη και βάζεις τα κλάματα, το βρακί σου μυρίζει ιδρωτίλα. Για τον κόσμο, το Πασόκ και η Νέα Δημοκρατία ήταν η ιδρωτίλα στο βρακί του. Ήταν η τρίχα που έκανε μπούκλες στη ντάλα του μεσημεριού και δεν τον άφηνε να ευχαριστηθεί την ζωή του. Έτσι χρειάστηκε μια ανανέωση.

"Δεν ξέραμε ότι Χρυσή Αυγή είναι αυτό!" είπαν αρκετοί, μετά το βίντεο με το εγέρθητι. Τι έλεγε ο Σεφερλής στα 90’s; Δεν ήξερες, δεν ρώταγες; Πού πας κυρά μου με το ψηφοδέλτιο;

Μα τω θεώ, ένα κομμάτι μου είπε "δικομματισμός και πάλι δικομματισμός". Απ’ αυτό το αίσχος, καλύτερα. Εναλλαγή των δύο, η Αλέκα να φωνάζει κι ο Τσίπρας να προσπαθεί να τους γοητεύσει όλους. Να που τα κατάφερε, ο παλίκαρος. Τρελά ποσοστά, και θα ανεβούν κι άλλο στις επαναληπτικές, είμαι σίγουρος. Για το γαμώτο, αν όχι για άλλο λόγο. Ποιον πείθει ο Τσίπρας; Απλά ήταν η μόνη εναλλακτική που δεν έκανε τζιζ. Ίσως αυτός και ο Καμμένος, αλλά εγώ δεν βάζω τέτοια πράγματα στο στόμα μου. Ο Τσίπρας είναι η βανίλια των παγωτών της πολιτικής. Ο Τσίπρας είναι η κατάσταση μέσα στο βρακί σου που δεν έχεις πρόβλημα να δείξεις στην γκόμενα.

Και η Χρυσή Αυγή τότε τι είναι;

Ξέρεις ποιο είναι το πιο άθλιο πράγμα σχετικά με την αποτρίχωση και την πολιτική; Το πώς μπαίνουν στο μυαλό σου. Πώς σε κάνουν να θέλεις μια αλλαγή και να την θέλεις τώρα, και να βιάζεσαι να πάρεις αποφάσεις, είτε να τρέχεις σ’ έναν διάδρομο του Μασούτη, είτε να μπαίνεις σε ένα παραβάν με μπλε κουρτίνες γύρω-γύρω και να βάζεις το χαρτί στον φάκελο με το μυαλό σου συννεφιασμένο. Κι όταν βλέπεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη, κοιτάς μια ένοχη συνείδηση, μια ερεθισμένη περιοχή, ένα αυθόρμητο λάθος και μια καλή πρόθεση.

Και αναρωτιέσαι: τι σκατά σκεφτόμουν;