Help me vote, μη σου γ@#ήσω!
Οι επιλογές της καλπη-κης Επανάστασης και το τεστ που (δεν) σε βοηθά να ψηφίσεις. Τελικά, μένει μόνο η Αξιοπρέπεια. Κι αυτή κόμμα κατάντησε.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει ο Θοδωρής Διάκος
"Θα κατέβεις για εκλογές;" με ρώτησε ένας παλιός γνωστός.
"Δεν ξέρω, ειλικρινά" είπα και το εννοούσα. Δε ξέρω καν αν θέλω να μπω στον κόπο.
"Έλα, ρε μαλάκα, Χρυσή Αυγή!" Γουρλώνει το μάτι μου. "Καλά παιδιά είναι. Να δείρουμε κανένα μετανάστη. Τους σιχαίνομαι!"
"Ναι ναι! Χρυσή Αυγή! Μισώ τους μετανάστες!" ακούγεται κι ένα δεκαοχτάχρονο από πίσω. Από πότε είχε τόσους χρυσαυγίτες η Ελλάδα;
Από τότε που δεν ήθελαν να στραφούν στην αριστερά, θα μου πεις. Το παλιό inside joke των κομμουνιστών, όταν έκαναν εξορμήσεις στα χωριά και μιλούσαν στους παππούδες, μάρτυρες του Ιεχωβά style, ήταν "τουλάχιστον τους κάναμε Πασόκ". Τώρα τι σκατά να πεις; Ίσως είναι μια φυσική αντίδραση, δεν ξέρω, αυτοάμυνα στις εικόνες καταστροφής. Ελλάδα καταστρέφεται, εμείς αγαπήσουμε Ελλάδα. ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΟΥΜΕ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΣΑΣ!
Έχει τρελαθεί όλο το φέισμπουκ τις τελευταίες μέρες, να κάνει το τεστ. Help me vote, γιατί μόνος μου δυσκολεύομαι. Προφανώς δυσκολεύομαι, πιο πολύ από ποτέ φέτος ισχύει το παρ’ τον ένα και χτύπα τον άλλο. Είναι σαν τεστ επαγγελματικού προσανατολισμού του λυκείου, που αν απαντήσεις ότι θα σταματήσεις το αμάξι σου να βοηθήσεις έναν αιμόφυρτο στο δρόμο λογικά θα γίνεις γιατρός, κι αν κάτσεις και τον παρακολουθείς να πεθαίνει, έχεις μια ροπή στις ανθρωπιστικές επιστήμες και υποβόσκουσα καλλιτεχνική περιέργεια.
"Συγγνώμη", λέω στον γνωστό μου, "είμαι αριστερός". Τώρα γουρλώνει το δικό του μάτι. Κατανοώ πόσο βαθιά πρόδωσα την εμπιστοσύνη του και αλλάζω κουβέντα, του λέω πώς πέρασα στην Ολλανδία.
Το τεστ μού το επιβεβαιώνει· είμαι πλέον αριστερός και με τη βούλα, 70% Ανταρσύα. Από πότε μπαίνει η Ανταρσύα σε πολιτικά τεστ; Εγώ πάντα την θεωρούσα αμελητέα. Είναι αμελητέα, λένε οι κακές γλώσσες στο μυαλό μου. "Όπως είπε και ο Τσώρτσιλ", λέει η Ηρώ, "δεν γίνεται να μην είσαι αριστερός στα είκοσι", και σκέφτομαι, Είμαι πολύ Τσώρτσιλ να πούμε. "...Και δεξιός στα εξήντα" συμπληρώνει. Άουτς. Μήπως να το πάρω στα σοβαρά αυτό το "κλειδώστε στο υπόγειο τον παππού και τη γιαγιά να μην ψηφίσουν"; Οι πιο εύκολοι είναι, με Φώσκολο γεράσανε, την τρώνε την παπαρολογία και σου ζητάνε κι άλλο πιάτο.
Τριάντα έξι κόμματα που λες στη λίστα. Το είδα και το μάτι αυτή τη φορά κόντεψε να βγει από την κόγχη. Χρειαζόμαστε πράγματι τόσα πολλά; Έχουν οι Έλληνες τόσα πολλά να πούνε (ή να μοιράσουνε, ανάλογα πώς το βλέπεις); Και με λύπη είδα ότι απουσιάζει φέτος το Κόμμα Ελλήνων Κυνηγών, που είχε τον λύκο πάνω στο ψηφοδέλτιο. Ωραία φάση το Κόμμα Ελλήνων Κυνηγών, φανταζόμουν πως στα κεντρικά τους θα έχουν, πώς έχουν στα γραφεία του ΚΚΕ εικόνισμα τον Στάλιν, κάνα τοτέμ. Μ’ αρέσουν αυτά τα παγανιστικά. Βλέπω όμως έναν σκασμό καινούριες, επαναστατικές επιλογές!
Όπως το ΟΧΙ! ΟΧΙ είναι το κόμμα του Παπαθεμελή, που φέρνει στο μυαλό ηρωικές απαντήσεις από το ’40. Ο ελληνισμός αντιστέκεται, εβδομήντα χρόνια μετά. Πετυχημένοι συνειρμοί. Μετά, έρχεται η εναλλακτική λύση του Μαρξιστικού-Λενινιστικού ΚΚΕ, γιατί το ορίτζιναλ δεν είναι αρκετά Μαρξιστικό-Λενινιστικό από μόνο του, θέλει έξτρα τζατζίκι. Και μετά Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδος και ΟΑΚΚΕ Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση του ΚΚΕ. Δεν θέλω να γίνω ένας απ’ αυτούς τους τύπους, αλλά το θέμα με την διάσπαση της αριστεράς είναι πλέον καλύτερο υλικό για κωμωδία κι από τις κλανιές. Μείνετε σ’ επιφυλακή για το επόμενο βιβλίο μου, "Το κόμμα βγήκε απ’ τον αγύριστο: μελέτες αριστερολογίας". Δεν έχω και το Άλτερ να με προμοτάρει, την έβαψα.
Μετά, περνάμε σε πιο ανθρωπιστικά σχήματα. Εθνική Ελπίδα. ‘Όταν μου πειράζουν την πατρίδα και τη θρησκεία μου θα μιλήσω, θα 'νεργήσω κι ό,τι θέλουν ας μου κάμουν". Η σπίθα του με παραλύει. Θα ‘νεργηθώ. Οι Φίλου του Ανθρώπου, πάλι, είναι πιο μετριοπαθείς. Οι προτάσεις τους περιλαμβάνουν την ενσωμάτωση του μαθήματος ζαχαροπλαστικής στα δημοτικά, για να μάθουν τα παιδιά να λύνουν τις διαφορές τους με κέικ φτιαγμένα από χαμόγελα. Γιατί η τρομοκρατία των μήντια δεν είναι η μόνη λύση! Δημιουργία Ξανά, προτείνει ένας άλλος υποψήφιος! Δεν χρειαζόμαστε τον φόβο στη ζωή μας, δεν χρειαζόμαστε να μας κυβερνά ένα καθεστώς που μόνο παίρνει, παίρνει και δεν δίνει ευκαιρίες! Ήρθε η ώρα μας να γίνουμε ενεργοί πολίτες!
Στο τέλος, το μόνο που μένει είναι η Αξιοπρέπεια.
Κι αυτό κόμμα είναι.
"Θα κατέβεις για εκλογές;" με ρώτησε ένας παλιός γνωστός.
"Δεν ξέρω, ειλικρινά" είπα και το εννοούσα. Δε ξέρω καν αν θέλω να μπω στον κόπο.
"Έλα, ρε μαλάκα, Χρυσή Αυγή!" Γουρλώνει το μάτι μου. "Καλά παιδιά είναι. Να δείρουμε κανένα μετανάστη. Τους σιχαίνομαι!"
"Ναι ναι! Χρυσή Αυγή! Μισώ τους μετανάστες!" ακούγεται κι ένα δεκαοχτάχρονο από πίσω. Από πότε είχε τόσους χρυσαυγίτες η Ελλάδα;
Από τότε που δεν ήθελαν να στραφούν στην αριστερά, θα μου πεις. Το παλιό inside joke των κομμουνιστών, όταν έκαναν εξορμήσεις στα χωριά και μιλούσαν στους παππούδες, μάρτυρες του Ιεχωβά style, ήταν "τουλάχιστον τους κάναμε Πασόκ". Τώρα τι σκατά να πεις; Ίσως είναι μια φυσική αντίδραση, δεν ξέρω, αυτοάμυνα στις εικόνες καταστροφής. Ελλάδα καταστρέφεται, εμείς αγαπήσουμε Ελλάδα. ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΟΥΜΕ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΣΑΣ!
Έχει τρελαθεί όλο το φέισμπουκ τις τελευταίες μέρες, να κάνει το τεστ. Help me vote, γιατί μόνος μου δυσκολεύομαι. Προφανώς δυσκολεύομαι, πιο πολύ από ποτέ φέτος ισχύει το παρ’ τον ένα και χτύπα τον άλλο. Είναι σαν τεστ επαγγελματικού προσανατολισμού του λυκείου, που αν απαντήσεις ότι θα σταματήσεις το αμάξι σου να βοηθήσεις έναν αιμόφυρτο στο δρόμο λογικά θα γίνεις γιατρός, κι αν κάτσεις και τον παρακολουθείς να πεθαίνει, έχεις μια ροπή στις ανθρωπιστικές επιστήμες και υποβόσκουσα καλλιτεχνική περιέργεια.
"Συγγνώμη", λέω στον γνωστό μου, "είμαι αριστερός". Τώρα γουρλώνει το δικό του μάτι. Κατανοώ πόσο βαθιά πρόδωσα την εμπιστοσύνη του και αλλάζω κουβέντα, του λέω πώς πέρασα στην Ολλανδία.
Το τεστ μού το επιβεβαιώνει· είμαι πλέον αριστερός και με τη βούλα, 70% Ανταρσύα. Από πότε μπαίνει η Ανταρσύα σε πολιτικά τεστ; Εγώ πάντα την θεωρούσα αμελητέα. Είναι αμελητέα, λένε οι κακές γλώσσες στο μυαλό μου. "Όπως είπε και ο Τσώρτσιλ", λέει η Ηρώ, "δεν γίνεται να μην είσαι αριστερός στα είκοσι", και σκέφτομαι, Είμαι πολύ Τσώρτσιλ να πούμε. "...Και δεξιός στα εξήντα" συμπληρώνει. Άουτς. Μήπως να το πάρω στα σοβαρά αυτό το "κλειδώστε στο υπόγειο τον παππού και τη γιαγιά να μην ψηφίσουν"; Οι πιο εύκολοι είναι, με Φώσκολο γεράσανε, την τρώνε την παπαρολογία και σου ζητάνε κι άλλο πιάτο.
Τριάντα έξι κόμματα που λες στη λίστα. Το είδα και το μάτι αυτή τη φορά κόντεψε να βγει από την κόγχη. Χρειαζόμαστε πράγματι τόσα πολλά; Έχουν οι Έλληνες τόσα πολλά να πούνε (ή να μοιράσουνε, ανάλογα πώς το βλέπεις); Και με λύπη είδα ότι απουσιάζει φέτος το Κόμμα Ελλήνων Κυνηγών, που είχε τον λύκο πάνω στο ψηφοδέλτιο. Ωραία φάση το Κόμμα Ελλήνων Κυνηγών, φανταζόμουν πως στα κεντρικά τους θα έχουν, πώς έχουν στα γραφεία του ΚΚΕ εικόνισμα τον Στάλιν, κάνα τοτέμ. Μ’ αρέσουν αυτά τα παγανιστικά. Βλέπω όμως έναν σκασμό καινούριες, επαναστατικές επιλογές!
Όπως το ΟΧΙ! ΟΧΙ είναι το κόμμα του Παπαθεμελή, που φέρνει στο μυαλό ηρωικές απαντήσεις από το ’40. Ο ελληνισμός αντιστέκεται, εβδομήντα χρόνια μετά. Πετυχημένοι συνειρμοί. Μετά, έρχεται η εναλλακτική λύση του Μαρξιστικού-Λενινιστικού ΚΚΕ, γιατί το ορίτζιναλ δεν είναι αρκετά Μαρξιστικό-Λενινιστικό από μόνο του, θέλει έξτρα τζατζίκι. Και μετά Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδος και ΟΑΚΚΕ Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση του ΚΚΕ. Δεν θέλω να γίνω ένας απ’ αυτούς τους τύπους, αλλά το θέμα με την διάσπαση της αριστεράς είναι πλέον καλύτερο υλικό για κωμωδία κι από τις κλανιές. Μείνετε σ’ επιφυλακή για το επόμενο βιβλίο μου, "Το κόμμα βγήκε απ’ τον αγύριστο: μελέτες αριστερολογίας". Δεν έχω και το Άλτερ να με προμοτάρει, την έβαψα.
Μετά, περνάμε σε πιο ανθρωπιστικά σχήματα. Εθνική Ελπίδα. ‘Όταν μου πειράζουν την πατρίδα και τη θρησκεία μου θα μιλήσω, θα 'νεργήσω κι ό,τι θέλουν ας μου κάμουν". Η σπίθα του με παραλύει. Θα ‘νεργηθώ. Οι Φίλου του Ανθρώπου, πάλι, είναι πιο μετριοπαθείς. Οι προτάσεις τους περιλαμβάνουν την ενσωμάτωση του μαθήματος ζαχαροπλαστικής στα δημοτικά, για να μάθουν τα παιδιά να λύνουν τις διαφορές τους με κέικ φτιαγμένα από χαμόγελα. Γιατί η τρομοκρατία των μήντια δεν είναι η μόνη λύση! Δημιουργία Ξανά, προτείνει ένας άλλος υποψήφιος! Δεν χρειαζόμαστε τον φόβο στη ζωή μας, δεν χρειαζόμαστε να μας κυβερνά ένα καθεστώς που μόνο παίρνει, παίρνει και δεν δίνει ευκαιρίες! Ήρθε η ώρα μας να γίνουμε ενεργοί πολίτες!
Στο τέλος, το μόνο που μένει είναι η Αξιοπρέπεια.
Κι αυτό κόμμα είναι.
Χρειαζόμαστε πράγματι τόσα πολλά κόμματα; Έχουν οι Έλληνες τόσα πολλά να πούνε (ή να μοιράσουνε, ανάλογα πώς το βλέπεις);
