γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Αίφνης μέσα από τα σύννεφα της αταραξίας και τις νεφέλες της μακαριότητας πρόβαλε ο πρώην «καταλληλότερος». Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο νεότερος έσπασε τη σιωπή του για να στηρίξει την προσπάθεια Σαμαρά να επιτύχει την αυτοδυναμία (μπουχαχα!).
Ο επί περίπου τρία χρόνια σιωπηλός Πρωθυπουργός που οδήγησε την Ελλάδα έως το χείλος του γκρεμού- όπου αμέσως μετά βούτηξε- διάλεξε προσεκτικά τις κουβέντες του: «Όσο μεγαλύτερη στήριξη έχουν η Νέα Δημοκρατία και ο Αντώνης Σαμαράς, τόσο πιο βάσιμη γίνεται η ελπίδα ότι μπορούμε να βγούμε από την κρίση χωρίς ακόμα μεγαλύτερο κόστος».
Έλα ρε Κώστα! Περιμέναμε 3 χρόνια για αυτό;
Αρκετοί θεωρούν ότι ο Κραμανλής, και ίσως ορισμένοι ακόμη, “δεν τολμούν να μιλήσουν”, “δεν τολμούν να εμφανιστούν και να απαντήσουν σε ερωτήσεις”. «Και βέβαια κρύβεται! Με τι μούτρα να εμφανιστεί;», ρωτά/αναρωτιέται ο αφελής ψηφοφόρος.
Η γνώμη μου είναι ότι αυτή η θέση περιέχει το εξής σφάλμα κρίσης: Θεωρεί ότι υπάρχει αιδώς. Έλα όμως που δεν υπάρχει! Αν ο Καραμανλής κρύβεται, κρύβεται γιατί αυτό θεωρεί ότι εξυπηρετεί καλύτερα την τακτική ή τη στρατηγική του και όχι βέβαια γιατί αισχύνεται. Ίσως η ιδιότητα του να αισχύνεσαι να χάνεται αυτόματα όταν κατεβαίνεις υποψήφιο στέλεχος σε κόμμα εξουσίας. Ίσως πάλι να μην είναι σύμφυτη με την ίδια την έννοια του πολιτεύεσθαι. Ίσως απλώς να έχουμε να κάνουμε συλλήβδην με γομάρια.
Από κάτι μισόλογα σε συνεντεύξεις του Προκόπη Παυλόπουλου μπορούμε να καταλάβουμε τι θα ισχυριστεί ο Καραμανλής, όταν πραγματικά βγει από το καβούκι του. «Το έλλειμμα ήταν στο 9% και το ΠΑΣΟΚ το πήγε στο 15%», «εμείς είχαμε πρώτοι επισημάνει την ανάγκη για δύσκολες αποφάσεις» κλπ κλπ.
Η περίοδος Καραμανλή πιθανότατα θα μείνει στην σύγχρονη ελληνική ιστορία ως η έχουσα τη χειρότερη κυβέρνηση από τη μεταπολίτευση μέχρι και εγώ δεν ξέρω πότε. Όχι επειδή δημιούργησε τα προβλήματα αλλά επειδή στα χέρια της έσκασε η βόμβα. Και – ακόμα και αν την βόμβα δεν την έφτιαξες μόνος σου- πρέπει να είσαι πιο ανίκανος από όλους τους άλλους που τη μετέφεραν χωρίς να γίνουν έτσι:
