Ποιον είπες διαλλακτικό, ρε;

Τρέχει καταϊδρωμένος ο Καρατζαφέρης να μαζέψει στο μαντρί τους ψηφοφόρους που του κλέβει η Χρυσή Αυγή, προσπαθώντας απεγνωσμένα να αποδείξει ότι δεν είναι λιγότερο βδελυρός ρατσιστής από τους άλλους. «Και τι να γράψω στο φυλλάδιο, ρε Γιώργο;» μπορώ σχεδόν να ακούσω τον σύμβουλο επικοινωνίας να ρωτά. «Ε, ξέρω γω, γράψε “μαζί θα τους διώξουμε”». Κατά το μαζί τα φάγαμε.
Είναι μάλλον ηλίου φαεινότερο ότι η «πρωτοφανής» άνοδος της Χρυσής Αυγής στις δημοσκοπήσεις που πραγματοποιούνται εν όψει των επικείμενων εκλογών, για την οποία ψύχραιμοι πολιτικοί αναλυτές και σοβαροφανείς newscasters διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, δεν οφείλεται σε κάποιο ξαφνικό κύμα ρατσισμού, που έπληξε ως άλλο τσουνάμι την Ελλάδα του μνημονίου.

Ο Γιώργος Καρατζαφέρης θεωρήθηκε προδότης αφού συστρατεύθηκε με την κυβέρνηση Παπαδήμου, ξεχνώντας σε μια νύχτα τα όσα βροντοφώναζε για τον λαό που υποφέρει, και οι πρώην οπαδοί του, μην έχοντάς πού να πάνε, πήγαν… λίγο πιο ακροδεξιά. Αντιμνημονιακοί να ‘ναι, σου λέει, κι ας σφάζουν και κανένα μετανάστη πού και πού, τι να κάνουμε; Αφού η άλλη επιλογή είναι η Παπαρήγα.

Καταλαβαίνετε, τώρα, το δράμα που θα περνά αυτές τις μέρες ο αρχηγός του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού; Να έχεις χτίσει τόσα χρόνια ένα προφίλ, να έχεις την πάταξη της παράτυπης μετανάστευσης πρώτη προτεραιότητα στην ατζέντα σου, να έχεις μαζέψει όλους τους ακροδεξιούς της χώρας στη στοργική αγκαλιά σου, και να έρχονται ξαφνικά κάποιοι να σε κάνουν να μοιάζεις διαλλακτικό σχολιαρόπαιδο, που πιστεύει ότι (αλλά δεν) είναι ακραίο.

Ε, όχι! Σκέφτηκε ο Αρχηγός, κι έβαλε τους γραφίστες του να φτιάξουν στα γρήγορα αυτό το φυλλάδιο που μιλά κατευθείαν στην ψυχή του Έλληνα που καρδιοχτυπά κάθε βράδυ μην τον κολλήσουν ελονοσία οι «λαθρομετανάστες» (φωνάζουν οι ανθρωπιστικές οργανώσεις, ότι λαθραία είναι τα εμπορεύματα, όχι οι άνθρωποι) και διεκδικεί το δικαίωμα να τον ληστεύουν μόνο Έλληνες.

Πραγματικά, ακόμα και η προσπάθεια φαίνεται τόσο απελπισμένη, που μπορώ να βάλω στοίχημα πως ούτε τους πάλαι ποτέ οπαδούς του δεν πείθει. Γι’ αυτό, λέω να μην μπω στον κόπο να σχολιάσω τα καταπληκτικά του επιχειρήματα, την γλώσσα «του λαού» που επιμένει να χρησιμοποιεί και τις υγιείς λύσεις που προτείνει.

Μόνο μία αγαπημένη λεπτομέρεια: Αυτό το «μαζί θα τους διώξουμε», θυμίζει επικίνδυνα εκείνο το «μαζί τα φάγαμε». Και όλοι ξέρουμε πού κατέληξε εκείνη η παλιά ιστορία.




Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v