V for Vaggelis
Οι Anonymous φορούν ξανά τις μάσκες των εκδικητών, η Madonna τραγουδάει στο ημίχρονο του Super Bowl και ο Καρατζαφέρης δηλώνει πως όλα θα πάνε καλά. Δεν είναι όλες οι εβδομάδες ενδιαφέρουσες.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει ο Θοδωρής Διάκος
Είναι μερικές φορές που απλά δεν μπορείς να γράψεις. Είναι φυσικό, πρέπει να το αντιμετωπίσεις ψύχραιμα, να γεμίσεις τις μπαταρίες σου και να κάνεις ενδοσκόπηση. Ή απλά να βρίσεις τον εαυτό σου, να ψάξεις στο google τρόπους καταπολέμησης του writer’s block και να κοιτάς για πολλή ώρα την οθόνη του λάπτοπ, γιατί έχεις και μια στήλη να γράψεις, σκατόνουμπο (*).
Το ότι δεν συμβαίνει και τίποτα δεν βοηθάει και πολύ. Οκέι, αυτό ήταν κάπως υποκριτικό. Συμβαίνουν πράγματα, απλά κανένα δεν μένει στην επικαιρότητα αρκετά. Μια πορεία πήγε να γίνει και έμαθα ότι διακόπηκε λόγω βροχής. Πού ‘ναι τα ηρωικά χρόνια (Πρωτομαγιά του ’09) που τρέχανε οι κνίτες στην πλατεία της Κομοτηνής με τα στέφανα και είχαμε γίνει όλοι μας παπιά! Μας έπεσε το ηθικό.
Όταν το πιο κουλ γεγονός της εβδομάδας είναι η Μαντόνα που τραγούδησε στο ημίχρονο του Superbowl (go Giants!) δεν μπορείς να κάνεις και πολλά. Respect.
Συμβουλή 1: Μίλα στη μαϊμού. Εξήγησε τα συναισθήματά σου σε ένα λούτρινο αρκουδάκι. Έχω έναν κούνελο που αγόρασα από τα ΙΚΕΑ τον Σεπτέμβρη, αποφασίζω να τον βγάλω Ρούπερτ και του μιλάω. Και σκέφτομαι τι σκατά κάνω αυτή τη στιγμή, μιλάω σ’ έναν κούνελο από τα ΙΚΕΑ που κάνει 3.99; Τι πρόβλημα έχω; Προφανώς όχι τόσο μεγάλο όσο αυτή η γκόμενα που συνάντησε η μάνα μου στο ΙΚΑ και έλεγε πως για την κατάντια της χώρας φταίει που έδωσαν ελευθερία στις γυναίκες και που κατήργησαν τα θρησκευτικά στα σχολεία.
Δεν ξέρω, ίσως δεν μπορώ να προφτάσω τις εξελίξεις. Υπάρχει λόγος που την λένε humpday την Τετάρτη. Όλα τα σημαντικά θα γίνουν Παρασκευή, Κυριακή, και σε δυο μέρες ψοφάνε. Πώς θα μείνω εγώ επίκαιρος, γαμώ το τρίτο μάτι μου; Σκάνε μύτη οι Anonymous, μέχρι να μάθω ποιοι είναι και τι κάνουν, τους ξεχάσανε. Το ίδιο και με την ACTA, που λογικά έπεσε στην ίδια μαύρη μοίρα με την SOPA και την PIPA. Χιχι, είπα πίπα.
Η ACTA δεν μπορεί να τεθεί σε λειτουργία μέχρι τον Ιούνιο, που κι εκεί πρέπει να ψηφιστεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με ενημερώνει ένας φίλος που τα διάβασε πιο γρήγορα από μένα. Ίσως όταν χρειαστώ σαμπάτικαλ να τον βάλω να γράφει για μένα.
Το μόνο που μας έμεινε από τους Anonymous είναι μερικές φωτογραφίες προφίλ με την μάσκα του Γκάι Φωκς. Κι όπως τονίζει ένας άλλος φίλος, η μάσκα αυτή προέρχεται από ένα high-profile κόμικ, που έγινε high-profile ταινία με high-profile ηθοποιό κι έφερε high κέρδη. Οι μισοί απ’ όσους φοράνε αυτή τη μάσκα δεν ξέρουν καν ποιος είναι ο Γκάι Φωκς, κι απλά τους αρέσει το κουλ μουστάκι. Είναι οι ίδιοι που έχουν κολλήσει εδώ και τρεις μήνες με το 9gag και κάνουν λες και δεν υπήρξε ποτέ το 4chan.
Συμβουλή 2: Φύγε από τον υπολογιστή, άλλαξε περιβάλλον. Πήγα και κάθισα στην κουζίνα μέχρι να βράσουν οι πέννες μου. Μια συμπαθητική Ισπανίδα με ρωτάει τι γράφω. Μετά κι ένας Ιρλανδός. Και αρχίζω την παράγραφο για τον Ρούπερτ, το εμπαθητικό κουνελάκι. Και μετά κολλάω. Ακούστε διαφορετική μουσική, προτείνει το λυσάρι. Ακούω, έχουνε βγάλει λίγο πιο κάτω τις κιθάρες και σφυρίζουν. Γιατί έπρεπε να μαζευτούμε όλοι οι καλλιτέχνες στον ίδιο διάδρομο. Θα πάω αύριο να βάψω τις πόρτες τους κίτρινες, αφού αρχίσαμε να μοιραζόμαστε.
Και μέσα σ’ όλα ψόφησαν και τα φυτά μιας φίλης μου, που με είχε βάλει να τα φυλάω, και σκέφτομαι αν θα γίνω καλός πατέρας. Δεν βοηθάει που στον δρόμο βλέπω παντού μωρά, και τα ολλανδάκια είναι τα πιο όμορφα μωρά που έχω δει, μάρτυς μου ο θεός. Εντάξει, υποθέτω τα μωρά χρειάζονται παραπάνω φροντίδα από ένα venus flytrap στο οποίο η φίλη μου είχε δώσει τ’ όνομά μου, κι εγώ δεν το πότιζα αρκετά και, χριστέ μου, κάπνιζα όλη την ώρα μέσα στο δωμάτιο! Περνάω κρίση αυτή τη στιγμή. Αλλά δικαιολογούμαι, εφόσον αυτό που κάνω δεν είναι δημοσιογραφία με την αυστηρή έννοια, θα πω και για τα προσωπικά μου, όχι τίποτα άλλο –να γεμίζω λέξεις.
Συμβουλή 3: Γράψε υποδυόμενος μια περσόνα.
Είμαι ο Γεώργιος Καρατζαφέρης και δηλώνω ότι όλα θα πάνε καλά.
Είναι μερικές φορές που απλά δεν μπορείς να γράψεις. Είναι φυσικό, πρέπει να το αντιμετωπίσεις ψύχραιμα, να γεμίσεις τις μπαταρίες σου και να κάνεις ενδοσκόπηση. Ή απλά να βρίσεις τον εαυτό σου, να ψάξεις στο google τρόπους καταπολέμησης του writer’s block και να κοιτάς για πολλή ώρα την οθόνη του λάπτοπ, γιατί έχεις και μια στήλη να γράψεις, σκατόνουμπο (*).
Το ότι δεν συμβαίνει και τίποτα δεν βοηθάει και πολύ. Οκέι, αυτό ήταν κάπως υποκριτικό. Συμβαίνουν πράγματα, απλά κανένα δεν μένει στην επικαιρότητα αρκετά. Μια πορεία πήγε να γίνει και έμαθα ότι διακόπηκε λόγω βροχής. Πού ‘ναι τα ηρωικά χρόνια (Πρωτομαγιά του ’09) που τρέχανε οι κνίτες στην πλατεία της Κομοτηνής με τα στέφανα και είχαμε γίνει όλοι μας παπιά! Μας έπεσε το ηθικό.
Όταν το πιο κουλ γεγονός της εβδομάδας είναι η Μαντόνα που τραγούδησε στο ημίχρονο του Superbowl (go Giants!) δεν μπορείς να κάνεις και πολλά. Respect.
Συμβουλή 1: Μίλα στη μαϊμού. Εξήγησε τα συναισθήματά σου σε ένα λούτρινο αρκουδάκι. Έχω έναν κούνελο που αγόρασα από τα ΙΚΕΑ τον Σεπτέμβρη, αποφασίζω να τον βγάλω Ρούπερτ και του μιλάω. Και σκέφτομαι τι σκατά κάνω αυτή τη στιγμή, μιλάω σ’ έναν κούνελο από τα ΙΚΕΑ που κάνει 3.99; Τι πρόβλημα έχω; Προφανώς όχι τόσο μεγάλο όσο αυτή η γκόμενα που συνάντησε η μάνα μου στο ΙΚΑ και έλεγε πως για την κατάντια της χώρας φταίει που έδωσαν ελευθερία στις γυναίκες και που κατήργησαν τα θρησκευτικά στα σχολεία.
Δεν ξέρω, ίσως δεν μπορώ να προφτάσω τις εξελίξεις. Υπάρχει λόγος που την λένε humpday την Τετάρτη. Όλα τα σημαντικά θα γίνουν Παρασκευή, Κυριακή, και σε δυο μέρες ψοφάνε. Πώς θα μείνω εγώ επίκαιρος, γαμώ το τρίτο μάτι μου; Σκάνε μύτη οι Anonymous, μέχρι να μάθω ποιοι είναι και τι κάνουν, τους ξεχάσανε. Το ίδιο και με την ACTA, που λογικά έπεσε στην ίδια μαύρη μοίρα με την SOPA και την PIPA. Χιχι, είπα πίπα.
Η ACTA δεν μπορεί να τεθεί σε λειτουργία μέχρι τον Ιούνιο, που κι εκεί πρέπει να ψηφιστεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με ενημερώνει ένας φίλος που τα διάβασε πιο γρήγορα από μένα. Ίσως όταν χρειαστώ σαμπάτικαλ να τον βάλω να γράφει για μένα.
Το μόνο που μας έμεινε από τους Anonymous είναι μερικές φωτογραφίες προφίλ με την μάσκα του Γκάι Φωκς. Κι όπως τονίζει ένας άλλος φίλος, η μάσκα αυτή προέρχεται από ένα high-profile κόμικ, που έγινε high-profile ταινία με high-profile ηθοποιό κι έφερε high κέρδη. Οι μισοί απ’ όσους φοράνε αυτή τη μάσκα δεν ξέρουν καν ποιος είναι ο Γκάι Φωκς, κι απλά τους αρέσει το κουλ μουστάκι. Είναι οι ίδιοι που έχουν κολλήσει εδώ και τρεις μήνες με το 9gag και κάνουν λες και δεν υπήρξε ποτέ το 4chan.
Συμβουλή 2: Φύγε από τον υπολογιστή, άλλαξε περιβάλλον. Πήγα και κάθισα στην κουζίνα μέχρι να βράσουν οι πέννες μου. Μια συμπαθητική Ισπανίδα με ρωτάει τι γράφω. Μετά κι ένας Ιρλανδός. Και αρχίζω την παράγραφο για τον Ρούπερτ, το εμπαθητικό κουνελάκι. Και μετά κολλάω. Ακούστε διαφορετική μουσική, προτείνει το λυσάρι. Ακούω, έχουνε βγάλει λίγο πιο κάτω τις κιθάρες και σφυρίζουν. Γιατί έπρεπε να μαζευτούμε όλοι οι καλλιτέχνες στον ίδιο διάδρομο. Θα πάω αύριο να βάψω τις πόρτες τους κίτρινες, αφού αρχίσαμε να μοιραζόμαστε.
Και μέσα σ’ όλα ψόφησαν και τα φυτά μιας φίλης μου, που με είχε βάλει να τα φυλάω, και σκέφτομαι αν θα γίνω καλός πατέρας. Δεν βοηθάει που στον δρόμο βλέπω παντού μωρά, και τα ολλανδάκια είναι τα πιο όμορφα μωρά που έχω δει, μάρτυς μου ο θεός. Εντάξει, υποθέτω τα μωρά χρειάζονται παραπάνω φροντίδα από ένα venus flytrap στο οποίο η φίλη μου είχε δώσει τ’ όνομά μου, κι εγώ δεν το πότιζα αρκετά και, χριστέ μου, κάπνιζα όλη την ώρα μέσα στο δωμάτιο! Περνάω κρίση αυτή τη στιγμή. Αλλά δικαιολογούμαι, εφόσον αυτό που κάνω δεν είναι δημοσιογραφία με την αυστηρή έννοια, θα πω και για τα προσωπικά μου, όχι τίποτα άλλο –να γεμίζω λέξεις.
Συμβουλή 3: Γράψε υποδυόμενος μια περσόνα.
Είμαι ο Γεώργιος Καρατζαφέρης και δηλώνω ότι όλα θα πάνε καλά.
