Στο (υποτιθέμενο) δίλημμα μεταξύ της μιζέριας και λαγνείας γύρω από οτιδήποτε σχετικό με την κρίση στην Αθήνα από τη μία, και μίας όμορφης οινοτουριστικής εκδρομής από την άλλη, ψηφίζω τη δεύτερη επιλογή χωρίς σκέψη. Και αφού μου δώθηκε η ευκαιρία προχτές να το κάνω πράξη, πήρα έναν καλό φίλο, μπήκαμε στο αυτοκίνητο και βάλαμε πορεία προς τον Βορρά.
Τι κι αν οι μετεωρολόγοι σε όλες τις εκπομπές μιλούσαν πανικόβλητοι για κύμα πολικού ψύχους που επρόκειτο να παραλύσει τη χώρα; Λες και ο καιρός αποφάσισε να μας κάνει τη χάρη - σε όλη τη διαδρομή απολαύσαμε όμορφες ηλιόλουστες χειμωνιάτικες μέρες και τελικά χιόνι είδαμε πλέον με την επιστροφή στην Αθήνα! Βέβαια, δεν θέλω να φανεί "κλισέ", αλλά με τόσο καλό κρασί που δοκιμάσαμε, αλλά και τόσο καλή διάθεση και από εμάς και από τους ανθρώπους που συναντήσαμε σε κάθε σημείο του ταξιδιού, όσο κρύος κι αν ήταν ο καιρός, ελάχιστη σημασία θα είχε εν τέλει!...
Την Κυριακή η διαδρομή πήγε σερί (εντάξει, με κάποια μικρο-διαλείμματα στο δρόμο) μέχρι τη Νάουσα. Βρεθήκαμε στο Κτήμα Χρυσοχόου, στη Στράντζα, όπου μας περίμενε ολόκληρη η οικογένεια, με την πλήρη γκάμα των κρασιών τους έτοιμη για δοκιμή, αλλά και με το τζάκι να καίει και να φτιάχνει όμορφη και ζεστή ατμόσφαιρα στη μεγάλη ξύλινη σάλα. Πριν δοκιμάσουμε, ξεναγηθήκαμε σε όλους τους καλαίσθητους χώρους του οινοποιείου, ενώ από την κάβα παλαίωσης διαλέξαμε κάποιες παλιές φιάλες (λευκές και ερυθρές), τις οποίες δοκιμάσαμε ξεχωριστά. Και σε αυτό το ταξίδι στη Νάουσα επιλέξαμε να μείνουμε στο φιλόξενο ξενοδοχείο Εσπερίδες, στην είσοδο της πόλης, ενώ το βράδυ φάγαμε στο εστιατόριο Σπονδή, στην κεντρική πλατεία της Νάουσας, όπου ταιριάξαμε κάποιες επιλεγμένες ετικέτες (και χρονιές) κρασιών Χρυσοχόου με νόστιμες τοπικές γεύσεις. Ήταν χαρά μου σε αυτό το ταξίδι να γνωρίσω την οικογένεια Χρυσοχόου, τους οποίους ως τώρα ήξερα μόνο μέσα από τα κρασιά τους. Τους θεωρώ εξαιρετικά συμπαθείς και ευγενείς ανθρώπους και πιστεύω ότι συγκεκριμένα η Νανά, οινολόγος με σπουδές στο Piemonte και κόρη του ιδιοκτήτη, Κείμη Χρυσοχόου, δεν αντιπροσωπεύει μόνο το νέο αίμα στο τιμόνι του Κτήματος, αλλά είναι και ένα από τα βασικά μέλη της νέας, πολλά υποσχόμενης γενιάς οινοποιών στη ζώνη της Νάουσας. Περισσότερες εντυπώσεις από την επίσκεψή μου αυτή στο Κτήμα Χρυσοχόου, θα έχετε την ευκαιρία να διαβάσετε σε ένα από τα επόμενα τεύχη του Οινοχόου.
Η Δευτέρα μας βρήκε από νωρίς στην Καβάλα, ή πιο συγκεκριμένα στο όμορφο Κοκκινοχώρι, όπου βρίσκεται το Κτήμα Βιβλία Χώρα. Ήταν η πρώτη μου επίσκεψη στο συγκεκριμένο Κτήμα και δεν σας κρύβω ότι εντυπωσιάστηκα. Περιηγηθήκαμε και στους εξωτερικούς χώρους, αλλά και εντός των εγκαταστάσεων, που περιλαμβάνουν χώρους παραγωγής, παλαίωσης, γευσιγνωσίας, διοίκησης, συνεδριάσεων και φιλοξενίας. Το μόνο που μπορώ να πω για το οινοποιείο αυτό είναι ότι ακόμα και να θέλει κανείς να του βρει έστω και ένα τόσο δα "κουσούρι", δεν θα τα καταφέρει. Το οινοποιείο αποτελεί πρότυπο σχεδιασμού, αισθητικής και λειτουργικότητας, ενώ έχει φτιαχτεί με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί ταυτόχρονα να φιλοξενήσει παράλληλα πολλές και διαφορετικές δραστηριότητες, χωρίς η μία να γίνεται εμπόδιο στην άλλη, αλλά και χωρίς να επηρεάζεται έστω και στο παραμικρό η διαδικασία παραγωγής του κρασιού. Όσο για τα κρασιά του Κτήματος Βιβλία Χώρα, τι μπορώ να σας πω εγώ που οι περισσότεροι δεν γνωρίζετε και εκτιμάτε ήδη από καιρό; Πρόκειται για ένα από τα πιο επιτυχημένα οινικά brands στην σύγχρονη ιστορία του Ελληνικού κρασιού και η επιτυχία των κρασιών του στην Ελληνική (και όχι μόνο) αγορά κάθε άλλο παρά τυχαία είναι. Δοκιμάσαμε την πλήρη τρέχουσα γκάμα των ετικετών - και μαζί και κάμποσες παλιές χρονιές - μαζί με τον οινολόγο και συνιδιοκτήτη του Κτήματος, τον Βασίλη Τσακτσαρλή, και η εμπειρία είχε πολύ ενδιαφέρον. Κάποιες μάλιστα ετικέτες που εξάγονται απευθείας στις αγορές του εξωτερικού, είναι ιδιαίτερα ελπιδοφόρες για το μέλλον του Ελληνικού κρασιού στον παγκόσμιο οινικό χάρτη. Στο τέλος της επίσκεψης, και καθώς το μεσημέρι απειλούσε να απομακρυνθεί, πήραμε κάποια λευκά και ροζέ κρασιά από το χώρο της δοκιμής και κατευθυνθήκαμε στην κοντινή ψαροταβέρνα "Το Καραβάκι", στην παραλία του Οφρυνίου, σε απόσταση λίγων μόνο χιλιομέτρων από το οινοποιείο. Τα απολαύσαμε συνοδεύοντας καλαμαράκια, χταπόδι, φρέσκο ψάρι και άλλους πεντανόστιμους θαλασσινούς μεζέδες! Τις πλήρεις εντυπώσεις μου, αλλά και περισσότερο φωτογραφικό υλικό, από αυτή την επίσκεψή μου στο Κτήμα Βιβλία Χώρα έχω σκοπό να αποτυπώσω στο άρθρο του μήνα Φεβρουαρίου για τη σελίδα του Κρασιού στο in2life.
Το βράδυ της Δευτέρας μας βρήκε στη Θεσσαλονίκη και εξελίχθηκε σε "προσκύνημα" στα πιο κοσμοπολίτικα μπαρ της πόλης. Την δε Τρίτη πήραμε το δρόμο της επιστροφής μέσω Λάρισας, όπου είχαμε τη χαρά να συναντήσουμε έναν καλό φίλο, τον Ευρυπίδη Κατσαρό, του ομώνυμου Κτήματος στη γειτονική Κρανιά, με τον οποίο ήπιαμε τσιπουράκια και τσιμπολογήσαμε νόστιμους μεζέδες στο γνωστό στέκι της πόλης "Να με Θυμάσαι".
Μετά από μία τόσο ευχάριστη - έστω και σύντομη - εκδρομή, η επιστροφή στην πραγματικότητα της Αθήνας δεν είναι εύκολη. Βελτιώνεται πολύ, βέβαια, αν υπάρχει ήδη η επόμενη εξόρμηση "στα σκαριά". Γι αυτό λέω, αν ο καιρός μου (ξανα)κάνει τη χάρη, να κατέβω μια βόλτα αυτό το Σαββατοκύριακο προς τη Νεμέα. Για να δούμε...
