Delete friend

γράφει ο Θοδωρής Διάκος

Και που λες με έσβησε γνωστός από το φέισμπουκ, εξαιτίας του προηγούμενου άρθρου. Καλά, ίσως όχι τόσο λόγω του άρθρου όσο του τρόπου που το προμόταρα, όταν αναρωτήθηκα φωναχτά μήπως, για να φουντώσει ο καυγάς, έπρεπε να βάλω στον τίτλο "χριστιανοί γα***στε". Καλημέρα.

Τώρα, αν δεν είσαι σαν εμένα, που σβήνω οποιονδήποτε έχω να μιλήσω πάνω από έξι μήνες και μετά δημιουργώ άβολες καταστάσεις σε πάρτι, το να σβήνεις κόσμο στο ξεκούδουνο αποτελεί ειδεχθές κοινωνικό έγκλημα.

Ίσως να το άξιζα. Ίσως να ξεπέρασα τα όρια. Αλλά, όπως λέει ο μεγάλος Έλληνας σοφιστής Λάκης Λαζόπουλος, η σάτιρα δεν έχει όρια. Αυτή είναι η απόλυτη δικαιολογία, και θεμιτή μάλιστα. Είναι ο μόνος τρόπος να γράψεις "χριστιανοί γα***στε" και να την γλυτώσεις. Σωστά;

Νιάου.

Οκέι, μπορώ να καταλάβω πώς ένας πιστός χριστιανός μπορεί να προσβληθεί όταν του λες "γα***σαι", αλλά πραγματικά μου είναι αδύνατο να πιστέψω πως όταν το δάχτυλο χάιδεψε το delete friend είχε πάρει στα σοβαρά αυτό που έγραψα. Είναι το φέσιμπουκ, μπορείς να γράφεις ό,τι θέλεις γιατί είναι το δικό σου μπουκ, σωστά;

Νιαξ.

Μπορείς να γράψεις ένα (δυνητικά) καυστικό άρθρο για ένα επίκαιρο ζήτημα και να το συνδυάσεις με εξίσου καυστικό punchline, ή μπορείς να ανεβάσεις και το Π**τάνα στη Ψυχή. Μόνο ένα απ’ τα δύο θα έχει απήχηση.

Τι σοκ πάλι κι αυτό. Βλέπεις τόσα χρόνια τον Οικονομόπουλο, καλό παιδί, άξιο παλικάρι, βγάζει μεροκάματο να πληρώνει το οξυζενέ και ό,τι σκατά είναι αυτό που παίρνει όποτε κάνει εμφανίσεις στην Κομοτηνή –θέλω κι εγώ απ’ αυτό, για όταν πηγαίνω σε θείες– και σου βγάζει αυτό το τραγούδι. Και όλοι είναι ικανοποιημένοι.

Ε, βέβαια, όλοι είναι ικανοποιημένοι γιατί ο Οικονομόπουλος είναι λαϊκό παιδί κι εκφράζει την λαϊκή γνώμη. Γιατί είσαι Έλληνας και έχεις πόνο στη καρδιά γ**ώτο, που σε χτυπά αλύπητα η μοίρα από την αρχαιότητα. Πέρσες! Ρωμαίοι! Τούρκοι! ΕΕ! ΔΟΥΝΟΥΤΟΥ! Αν το καλοσκεφτείς, το τραγούδι είναι μια έμμεση κραυγή απόγνωσης κι απογοήτευσης για την κατάσταση που επικρατεί. Η π**τάνα είναι απλά ο αποδιοπομπαίος τράγος.

Μπαμ.

Κυρίως, γιατί το ξέχ**μα του Οικονομόπουλου είναι εκ του ασφαλούς. Όλοι έχουμε πληγωθεί από μια π**τάνα (στη ψυχή), όλοι θα το νιώσουμε. Όταν σου χώνει ο άλλος μες στα μούτρα λόγο να σκεφτείς ότι η μεγάλη χριστιανική μας Εκκλησία είναι μεν σαν τον κήπο της Εδέμ, αλλά πρέπει να κάνεις κράτηση την βίλλα, λογικό είναι να εξαγριωθείς. Μην καταρρίψουμε και τα πάντα!

Όλα είναι θέμα αξιών. Δεν μιλάω για πατρίς-θρησκεία-οικογένεια κατάσταση, αλλά what if. What if αυτό το τρίπτυχο έχει ριζώσει κι έχει επηρεάσει μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων, που μεγαλώνουν τα παιδιά τους με τις ίδιες αντιλήψεις. Είναι πράγματι η γενιά μου τόσο ενεργή όσο λένε; Τόσο σχετική;

Εγώ δεν είμαι σχετικός, το λέω και χαίρομαι. Και ούτε το ένα τρίτο των ανθρώπων που γνωρίζω δεν μπορεί να σου εξηγήσει ακριβώς τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή, χωρίς να πέσει σε κομματικά και αφορισμούς τουλάχιστον. Τι κι αν δεν είμαστε όσο νηφάλιοι θέλουμε να πιστεύουμε ότι έχουμε γίνει; Γιατί το "χριστιανοί γα***στε" μπορεί να είναι ένα λαμπρό παράδειγμα χίπστερ ρατσισμού, και το λέω αυτό χωρίς ντροπή, γιατί αυτό θα ήταν σκέτη υποκρισία. Όταν όλα έχουν εξυψωθεί σε υλικό για κωμωδία, γιατί να υπάρχει καλή και κακή κωμωδία; Γιατί να υπάρχει καν λογοκρισία ή κριτική; Γιατί η μικρή Αννούλα να μην είναι ανάλογη του Όσκαρ Ουάιλντ;

Ουπς.

Και, εν τέλει, πόσο οξύμωρο είναι ότι έχουμε περηφάνια για τις ρίζες μας (ο Φαλμεράγιερ πήρε τηλέφωνο, θέλει να σου πει κάτι) κι όμως μοχθούμε για να είμαστε διαφορετικοί; Ο Αριστοφάνης έλεγε πολύ χειρότερα από γαμιέστε.