Resolutions

γράφει ο Θοδωρής Διάκος

Οι περισσότερες σειρές έχουν σούπερ σπέσιαλ χριστουγεννιάτικα επεισόδια, που οι χαρακτήρες αναλογίζονται τι δεν πάει καλά με την ζωή τους κι αποφασίζουν να κάνουν αλλαγές.

Αυτό δεν είναι το χριστουγεννιάτικο επεισόδιο.

Επίσης αυτό δεν είναι σειρά, αλλά αυτό δεν μας απασχολεί. Αυτό το κείμενο περιέχει ένα ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ, και τώρα που έβαλα κεφαλαία ξέρω ότι με προσέχετε.

Αυτά τα Χριστούγεννα επαναλανσάρουμε τον εαυτό μας! Δεν αναλογιζόμαστε τίποτα! Είναι προφανές ότι κάτι δεν πάει καλά στην ζωή μας, γιατί με χώρισε η γκόμενα, γιατί σταμάτησα το γυμναστήριο κι έκανα κοιλιά, γιατί δεν θα πάρω πτυχίο ποτέ, γιατί είμαι τριάντα και θ’ αρχίσω να μετράω τα ωάρια στα δάχτυλα, γαμώ τη Θέλμα και τη Λουίζ μου. Αλλά το μόνο που θα καταφέρεις αν βασίσεις τον νέο χρόνο σου στο να λύνεις τέτοια προβλήματα, α. θα πεθάνεις απ’ το στρες, β. θα πεθάνεις απ’ την κατάθλιψη, γ. θα πεθάνεις γιατί προσπαθείς να ρίξεις τον καπιταλισμό. Ναι, το είπα.

Φέτος παραπάνω από κάθε χρονιά. Γιατί, θα μου πεις, πέντε χρόνια πριν, έφταναν Χριστούγεννα, σκεφτόμουν να κόψω λίγο τα γλυκά, να διαβάσω και κάνα βιβλίο παραπάνω, τσακίρ κέφι να κάνω και λίγη οικονομία και όλα καλά. Τώρα τι να πρωτολύσεις; Που δεν έχεις να φας; Που δεν έχουν οι γονείς σου να φάνε; Που δεν είχες να ταΐσεις το χρυσόψαρο και το χρυσόψαρο ψόφησε;

Έχουμε, σοβαρά, αρκετά προβλήματα ήδη για να κάνουμε λίστες. Παρομοίως, όλη αυτή η ενδοσκόπηση είναι ένα προϊόν του Χόλυγουντ, μπορεί να δουλεύει ρολόι όταν θες η ευαίσθητη, ανύπαντρη τριαντάρα πρωταγωνίστρια να έρθει σε κωμικά δύσκολη θέση, αλλά στην αληθινή ζωή (που προσπαθεί να μιμηθεί την τέχνη), απλά θα έρθεις σε δύσκολη θέση. Με τον εαυτό σου.

Για παράδειγμα, θα μπορούσα να πω: Αγαπητέ Θοδωρή, φέτος πρέπει να κάνουμε μερικές αλλαγές. Δεν είναι ότι δεν σ’ αγαπάω όπως είσαι, αλλά δεν σ’ αγαπάω αρκετά. Οι επιδόσεις σου στα ακαδημαϊκά, στα οικονομικά, στα γκομενικά, πάνω κάτω σε ό,τι κάνεις ποτέ στη ζωή σου, αφήνουν πολλά να περιμένουμε. Το ξέρω ότι το ‘χεις. Απλά μην μας απογοητεύσεις.

Επόμενη στάση, next stop: Πρόζακ.

Επίσης, ένα πόιντ που μου υπέδειξαν άλλοι, γιατί το είχα ξεχάσει εντελώς –καταστρέφεται ο κόσμος. Καλημέρα. Τι να την κάνεις την φτιαγμένη ζωή όταν σου λένε πως σε έναν χρόνο από τώρα δεν θα έχεις ζωή;

Αγαπητέ Θοδωρή, επειδή δεν μας έμεινε και πολύς καιρός, κάνε όλα τα πράγματα σε αυτή τη λίστα: τρίο, κουαρτέτο, κουιντέτο, ρωμαϊκό όργιο, κοκαΐνη, crystal meth, LSD, βγες στην τηλεόραση, σπάσε τα φανάρια από εκείνο το ταξί, μετά κατούρα το χαλάκι εισόδου του ταξιτζή. Χάρηκα για τη γνωριμία.

Έχω οργή μέσα μου.

Παρομοίως, αν ακούσουμε όλες αυτές τις μαλακίες, να αδράξεις τη μέρα, να ζεις λες και κάθε στιγμή σου είναι η τελευταία, το μόνο που έχεις να κάνεις για να φτιάξεις τη ζωή σου είναι να βγεις έξω και να κάνεις το πρώτο πράγμα που θα κατεβάσει η γκλάβα σου. Δεν δίνω παραδείγματα. Όχι να φτιάξεις μια ηλίθια λίστα που σου δίνει μπούσουλα πώς να ζεις. Όλοι έχουμε οργή μέσα μας, χέσε το άδραγμα της μέρας, άδραξε το πιο κοντινό αντικείμενο που μπορεί να σπάσει και πέτα το στον τοίχο! Κάνε την οργή σου δύναμη ανατροπής!

Οκέι, αυτό ήταν ΚΚΕ.

Πες μου σοβαρά ποιο είναι πιο θεραπευτικό. Να την δεις Ζεν και να κάθεσαι να λες "γνωρίζω τον πόνο μου, και τον στέλνω μακριά με μια ανανεωμένη αίσθηση αγάπης" ή απλά να κάνεις ένα ΞΒΞΓΦΓΦΗΡΜΡΒΥΜΡΒΥΜΤΒΗΞΤΩΞΩΤΞΩΔΜΓΥΩΔΩΛ;

Άσε, θ’ απαντήσω εγώ, το Ζεν είναι καλύτερο, μακροπρόθεσμα. Καρατσεκαρισμένα. Αλλά το Ζεν υποτίθεται θα σε βγάλει από το βούρκο, θα σου καθαρίσει λίγο το κεφάλι. Επίσης όταν σπας πράγματα, φρόντισε να είσαι μόνος, οι άλλοι δεν το επεξεργάζονται καλά. Αυτή η καθήλωση με το τι πάει στραβά και πόσο γρήγορα μπορώ να το διορθώσω είναι καρκίνος.

Πότε ήταν η τελευταία φορά που αγάπησες πραγματικά τον εαυτό σου;

Είμαι ο Θοδωρής Διάκος, και αυτή τη χρονιά είμαστε γαμημένα χαρούμενοι!