Η λαϊκή και η δεξιά

Η λαϊκή δεξιά είναι εδώ. Η συμμετοχή του Λάος ή Λαός (γιατί πια είναι εξουσία…) στην κυβέρνηση έβγαλε από τις φωλιές τους όσους πολιτικούς θεωρούν ότι η ελληνολεβέντικη ρητορική έχει τους πιστούς της ψηφοφόρους.

Στην περίπτωση της Νέας Δημοκρατίας οι συμπαθούντες το συγκεκριμένο ρεύμα τύπου Κρανιδιώτη- Καμμένου προφανώς βλέπουν ότι έχουν την ευκαιρία να απευθυνθούν στο εκλογικό κοινό «όπως οι ίδιοι ξέρουν» χωρίς να φοβούνται ότι θα μείνουν πολιτικά άστεγοι όταν και αν εκδιωχθούν από τη μεγάλη αγκαλιά της Λεωφόρου Συγγρού.

Προσωπικά, η λεγόμενη «λαϊκή δεξιά» μόνο την αισθητική μου χαλάει- όχι περισσότερο από όσο την χαλάει το ΚΚΕ (που στο κάτω- κάτω έχει και λόγο ύπαρξης) ή οι θρησκόληπτες γριές. Ας δούμε όμως σε τι συνίσταται.

Πρώτα απο όλα νομίζω ότι υπάρχει ανάγκη να εκσυγχρονίσουμε ή έστω να προσδιορίσουμε τις ιδιότητες των πολιτικών παρατάξεων στην Ελλάδα. 

Τι σημαίνει «δεξιά»; Πιθανότατα στο μυαλό των περισσότερων είναι οι φιλελευθεριστές, οι υπέρμαχοι των ελεύθερων αγορών και του άκρατου καπιταλισμού. Ξέρετε όμως κανέναν που να θέλει να δηλώνει τέτοιος σήμερα; Μόνο ίσως ο Μητσοτάκης που στη δύση του (πολιτικού του μόνο) βίου λες και σπάει πλάκα να φρικάρει τον κόσμο με την ωμότητα των απόψεών του.

Έτσι λοιπόν, ή η «λαϊκή δεξιά» είναι απλώς η δεξιά ή η δεξιά έχει πάψει να υφίσταται ως τέτοια και απλώς έχουμε δυο «κεντρώα» συντηρητικά κόμματα. Στην Ελλάδα, από τότε που αποφασίστηκε η χώρα να ακολουθήσει ευρωπαϊκή πολιτική, νομίζω ότι ξεκάθαρα συμβαίνει το δεύτερο. Φυσικά, όταν λέω κεντρώα δεν εννοώ κάποια συγκεκριμένη ιδεολογική απόχρωση, αλλά μάλλον μια χωρική προτίμηση των κομμάτων που σχετίζεται με την προσπάθειά τους να αρπάξουν ψηφαλάκια και από αριστερά και από δεξιά.

Αυτή η απουσία ιδεολογικού διακυβεύματος είναι που κατά τη γνώμη μου κάνει αμήχανο τον κ. Σαμαρά στην προσπάθειά του να καθυποτάξει τις ενδοπαραταξιακές έριδες. Το θέμα δεν είναι αν αυτός που φεύγει ή αυτός που μένει έχει δίκιο ή άδικο όταν εκτοξεύει κατηγορίες για «άκρα δεξιά» ή όταν υπαραμύνεται αυτής.

Το θέμα είναι να καθίσουν όλοι ήσυχοι για να μπορέσουμε να αναρριχηθούμε στην εξουσία.

Έτσι, παιδιά;