Το κράτος θέλει τον τεχνοκράτη του

Φαντάζομαι ότι ο κ. Παπαδήμος είναι ο επόμενος Πρωθυπουργός, αν και από ό,τι καταλαβαίνω, υπάρχει προς το παρόν μια σημαντική πιθανότητα να μην του δώσουν τόσο λευκή επιταγή όσο αυτή που επιθυμεί για να συναινέσει στην ανάληψη καθηκόντων.

Το πρωί διάβασα ένα σχόλιο σε ένα κομμάτι του Euro2day.gr.

Ο κ. Παπαδήμος, έλεγε ο σχολιαστής, είναι σαν τους σοβαρούς ξένους προπονητές στο ποδόσφαιρο. Όταν παζαρεύουν το αν θα πάνε σε μια ομάδα, δεν διαπραγματεύονται μόνο τον μισθό ή την αποζημίωσή τους, αλλά και το budget που θα ξοδέψει η ομάδα για παίκτες, καθώς και τον βαθμό της εξουσίας που θα έχουν οι ίδιοι στην ομάδα.

Αυτός είναι ό λόγος, κατέληγε, που στην Ελλάδα συνήθως δεν έρχονται σοβαροί προπονητές.

Η παρομοίωση μου φάνηκε εύστοχη.

Η επιλογή του διασημότερου ίσως Έλληνα τεχνοκράτη και αγαπημένου των τραπεζών για την θέση του πρωθυπουργού νομίζω ότι καταδεικνύει τις προθέσεις των ιθυνόντων για το τι θα ακολουθήσει. Αυτό το λέω για να μην τρέφουμε αυταπάτες και «ελπίδες» για αλλαγή κατεύθυνσης.

Αυτοί που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ καλούνται στο επόμενο διάστημα να απαντήσουν σε ένα ενδιαφέρον ερώτημα: Εξακολουθούν να θέλουν την Ευρωπαϊκή Ένωση τόσο όσο όταν στήριξαν τα δύο αυτά κόμματα που ήταν σαφές ότι θα μετέφεραν στο εσωτερικό όλες τις επιταγές της;

Αν ναι, θα πρέπει η επιλογή Παπαδήμου να τους χαροποιεί. Είναι πράγματι ένας ικανός και σοβαρός άνθρωπος που θα κάνει ό,τι μπορεί για να φέρει σε πέρας το έργο του: να πάρει τα χρήματα που οι δανειστές μας μάς έχουν εγκρίνει και να εφαρμόσει τα μέτρα που θα εγγυηθούν ότι τα χρήματα των ξένων είναι εξασφαλισμένα (λέμε τώρα).

Αν όχι, πρέπει να ετοιμαστούν για πολλή διαδήλωση γιατί βλέπω να έρχεται βροχή «προσαρμοστικών κινήσεων της δημοσιονομικής μας πολιτικής»… που όλοι έχουμε πλέον μάθει τι σημαίνει.

Πέραν των άλλων, η έλευση του Παπαδήμου ή ενός παρόμοιου προσώπου στην εξουσία θα μας δώσει την ευκαιρία να καταλάβουμε επιτέλους αν οι κυβερνώντες είναι όλα τα χρόνια απρόθυμοι να πατάξουν τη φοροδιαφυγή ή απλώς ανίκανοι.