Κάλλιο πέντε;

Ως λαός εναποθέτουμε το βάρος της "αντίστασής" μας σε ένα νεαρό 16άρη που μουντζώνει τους επισήμους σε μια παρέλαση στην οποία ο ίδιος θέλησε να παραβρεθεί. Ο Ιοβόλος αφήνει κατά μέρος τον καθωσπρεπισμό του και απλώς αναρωτιέται: Τι πολιτική ηγεσία αξίζει σε μια τέτοια κοινή γνώμη;

γράφει:Ιοβόλος 3 Νοεμβρίου 2011 Παλαιότερο των 360 ημερών

Ποτέ δεν πίστευα ότι οι «ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις» θα μπορούσαν να κοιτάξουν στα μάτια τα «ακραία καιρικά φαινόμενα»! Και όμως έγινε.

Αφήνω προς ώρας τους αρμόδιους πολιτικούς αναλυτές να ανακαλύψουν το πως οι σύντροφοι ΠΑΣΟΚοι θα προσπαθήσουν να φάνε τις σάρκες της ηγεσίας τους (Η ιδέα μου είναι ή μόνο τους δημοσιογράφους ενδιαφέρει το όλο θέμα;).

Αντιθέτως, βλέπω ότι όλο και περισσότερος κόσμος συζητά το θέμα με το μαθητή που κατά τη διάρκεια της μαθητικής παρέλασης στη Λάρισα, μούντζωσε τους επισήμους. Ως επί το πλείστον δε, ακούω επαινετικά σχόλια για τον νέο αυτόν που όντας 16 ετών και φοιτώντας σε νυχτερινό σχολείο αψηφά την εξουσία και δείχνει την περιφρόνηση της γενιάς του στο πολιτικό αδιέξοδο.

Να ξεκαθαρίσω κάτι: Μακριά από εμένα κάθε είδους σεβασμού προς εθνικά σύμβολα όπως η σημαία και προς κρατικούς θεσμούς όπως οι παρελάσεις και οι αξιωματούχοι του ελληνικού κράτος. Θέλω επίσης να αρνούμαι κάθε αστικό «καθωσπρεπισμό» που θα με έκανε να χαρακτηρίσω «ανάγωγη» τη συμπεριφορά του μικρού.

Με δυό λόγια, επί της αρχής, η μούντζα του πιτσιρικά ίσως και να με βρίσκει σύμφωνο. Μόνο που δεν μου αρέσει το δημόσιο του πράγματος και- τολμώ να πω- η αισθητική του.

Μου θυμίζει εκείνα τα παιδάκια των 2-3 ετών που σε κάτι ημιπαρακμιακά γλέντια γάμων τα βάζουν και χορεύουν «ζεϊμπέκικο» διασκεδάζοντας με τον οιονεί λεβέντικο μικρομεγαλισμό τους. «Κοίτα- κοίτα τον γιαννάκη! Βρε συ, του πατέρα σου έμοιασες!».

Τα αβανταδόρικα αυτά highlights, όπως αυτό της παρέλασης, είναι κατά τη γνώμη μου για διαγωνισμούς λαϊκισμού. Όπως και η υποστήριξή τους. Το ακόμη ενοχλητικότερο είναι ότι διάφοροι επιφανείς, φοβούμενοι να πάνε κόντρα στο «ποτάμι της λαϊκής αγανάκτησης» ντύνουν την πράξη του νεαρού Λαρισαίου με κοινωνικές αρετές που είναι από ασαφείς έως ανύπαρκτες.

«Είχε μια εσωτερική δύναμη αυτή η πράξη…», άκουσα τον Λάκη Λαζόπουλο να λέει χθες στην εκπομπή του Ιάσονα Τριανταφυλλίδη στον 984, εξηγώντας τους λόγους που τείνει να συμφωνεί με την «διαμαρτυρία» αυτή. Και συνέχισε επισημαίνοντας πόση σημασία έχει ότι «το παιδί αυτό δουλεύει το πρωί για να μαθαίνει γράμματα το βράδυ» και το ότι «προέρχεται από οικογένεια με 15- 16 παιδιά».

Δεν έκανα λάθος. Ήταν αναγούλα αυτό που ένιωσα.