Δημοψόφα

Σας δίνει φόρους δεν θέλετε. Σας δίνει συμφωνίες κουρέματος, δεν θέλετε. Σας δίνει δημοψήφισμα, δεν θέλετε. Τι θέλετε τέλος πάντων; Τι άλλο να κάνει και αυτός ο Πρωθυπουργός;

Πέρα από την επί της αρχής αντίρρησή μου στην στήριξη οποιασδήποτε ψηφοφορίας διοργανώνεται από τις αρχές, πρέπει να παραδεχθώ ότι το δημοψήφισμα μου φάνηκε πολιτικά μια έξοχη ιδέα. Μια ιδέα από αυτές που θα είχε ο μπαμπάς του Γιωργάκη και όχι ο ίδιος.

Αναγκάζει τη Νέα Δημοκρατία να διαλέξει ανάμεσα στο εάν θα εξακολουθήσει να κάνει τον καλό στην εσωτερική κοινή γνώμη και στο εάν θα χαλάσει οριστικά τις σχέσεις της με την Ε.Ε., ενώ τάζει και στον ταλαίπωρο Έλληνα ότι θα ξαναγίνει για λίγο «κυρίαρχος λαός». Και μάλιστα όχι τώρα- τον Ιανουάριο. Πάρε δηλαδή τώρα την παρηγοριά ότι θα επηρεάσεις τις εξελίξεις, και περίμενε. Έως τότε θα βρούμε τον τρόπο να σε πείσουμε.

Αλλά δεν σου άρεσαν όλα αυτά που σκέφτηκαν για εσένα οι σύμβουλοι του Γιώργου. Τι θέλεις επιτέλους; Μόνο με εκλογές είσαι ικανοποιημένος;

Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ πάντως, ναι.

Θέλουν να φάνε το φούμο τους για να ησυχάσουν. Θέλουν να μπορούν να πηγαίνουν στην ταβερνούλα τους χωρίς να τρώνε γιαούρτια απέξω. Δεν μπορείς να τους ρίξεις άδικο. Όλα μέσα στη ζωή είναι.

Ακόμη και ο στομαχόπονος του Βενιζέλου που τον έστειλε στο νοσοκομείο μέχρι νεωτέρας. Την αμαρτία μου θα την πω: σκέφτηκα μήπως είναι επικοινωνιακό τρυκ του στυλ «ο καημένος ο υπουργός που αρρώστησε από την δυστοκία της χώρας».

«Ας είναι ντροπιασμένος όποιος σκέφτεται βρώμικα», λέει όμως ο εγγλέζικος θηρεός, και ο Ιοβόλος ρίχνει τα μάτια χαμηλά.