Φταίει ο χοντρός… (*)

«Όλος ο κόσμος στην ευρύτερη περιοχή περίμενε τον Ιούλιο για να βγάλει τα χρέη της περιόδου –και όχι μόνο» διαβάζω στο ρεπορτάζ της Ελευθεροτυπίας την δήλωση του (εξοργισμένου από την απεργία των τεχνικών και ηθοποιών του ΚΘΒΕ) Δημάρχου Επιδαύρου, Κώστα Γκάτζιου, κι αισθάνομαι –ως φανατικός τις τελευταίες δεκαετίες «προσκυνητής του φεστιβάλ», που λέει κι ο Νικήτας Τσακίρογλου– κομματάκι κορόιδο.

Ώπα ρε παιδιά. Από εμένα περιμένετε να βγάλετε τα χρέη της περιόδου;

Μου έρχονται στο μυαλό αγωνιώδεις αναζητήσεις δωματίων εβδομάδες ολόκληρες πριν τις παραστάσεις, υπεράνω απαντήσεις του τύπου «δεν πρόκειται να βρεις δωμάτιο για ένα βράδυ. Όσοι έχουν τα κρατάνε να τα δώσουν σε εκείνους που θα μείνουν για μια εβδομάδα –είναι πολλοί, ξέρεις» και τιμές που αγγίζουν τα 100 ευρώ για ένα δωμάτιο με δυο μονά κρεβάτια κι ένα μπάνιο, και τίποτα άλλο.

Κι όλα αυτά, όχι τις χρυσές εποχές των ‘90s, αλλά τώρα, εν μέσω κρίσης, με τα εισιτήρια του θεάτρου σε ιστορικά χαμηλά και την τιμή της βενζίνης σε ιστορικά υψηλά.

«Δεν είναι δυνατόν οι ηθοποιοί να βάζουν από την τσέπη τους, όταν τα εκτός έδρας είναι 71 ευρώ ημερησίως και το ξενοδοχείο στοιχίζει 50 με 60 ευρώ. Πώς θα ζήσει ο ηθοποιός;» αναρωτιέται δικαίως, λίγο παρακάτω, ο Νικήτας Τσακίρογλου.

Και το αφελές μυαλό μου αναρωτιέται αν είναι δυνατόν ένα ξενοδοχείο να χρεώνει 60 ευρώ το άτομο (λεφτά που, εν προκειμένω, καταβάλλει το ελληνικό δημόσιο) για ένα (1) απλό δωμάτιο.

Και αν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να χρειάζεται 131 ευρώ την ημέρα για να πάει, να κοιμηθεί και να φάει ένα γεύμα κι ένα δείπνο –άντε, να πιει κι έναν καφέ– όχι στο Παρίσι, αλλά στην Επίδαυρο.

Και, ακόμα χειρότερα, αν είναι δυνατόν να είσαι δήμαρχος μιας ιστορικής περιοχής όπως η Επίδαυρος, και να δηλώνεις στα ΜΜΕ ότι περιμένεις να βγάλεις τα σπασμένα μιας ολόκληρης χρονιάς από ένα φεστιβάλ που δεν είναι καν δικό σου.

Και μετά να πιστεύεις ότι για όλα φταίνε οι άλλοι…

(*) Ο τίτλος του post από το επίκαιρο κομμάτι του Κηλαηδόνη: