Γυάλισε το μάτι τους

Την Τρίτη και την Τετάρτη οι αποφασισμένοι για ξύλο με την αστυνομία μου φάνηκαν περισσότεροι από άλλες φορές- η δε σφοδρόητα των συγκρούσεων και η επιμονή τους επίσης. Νομίζω ότι έφτασε η ώρα της εξέγερσης που οι κυβερνώντες φοβόντουσαν από πέρσι.   

Έβλεπα τα απίστευτα μπάχαλα που έγιναν χθες και προχθές στο Σύνταγμα και συλλήβδην στο κέντρο της Αθήνας.

Παρατηρούσα δε τον ασυνήθιστα μεγάλο αριθμό διαδηλωτών που αρνούνταν να υποχωρήσουν λόγω χημικών και βομβίδων/ κρότου λάμψης που συνήθως αρκούν για να απωθήσουν το πλήθος.

Οι αποφασισμένοι για ξύλο με την αστυνομία μου φάνηκαν περισσότεροι και πιο αγριεμένοι από άλλες φορές ακόμα και αν από τον αριθμό τους αστυνομικούς που μεταμφιεσμένοι σε «φρικιά» εκτέλεσαν διατεταγμένη υπηρεσία. Ειρήσθω εν παρόδω, όλο και πυκνώνουν οι φωτογραφίες και τα βίντεο που δείχνουν «πολίτες» ενδεδυμένους τη στολή ανταρσίας να συνομιλούν και να συνεργάζονται με την αστυνομία.

Πάντα συνέβαινε να βάζει η αστυνομία δικό της κόσμο στα επεισόδια, και μετά να μιλάμε για «γνωστούς- αγνώστους που δεν πιάνονται» αλλά νομίζω ότι παλαιότερα έδειχναν κάπως την πρόνοια να το κρύβουν.

Νομίζω ότι αυτό που έλεγαν ότι θα γινόταν πέρσι, ότι δηλαδή θα εξεγερθεί ο κόσμος και θα γίνεται χαμός, ισχύει φέτος. Πέρσι πέρασαν τα μέτρα για τις περικοπές στους μισθούς δημοσίων υπαλλήλων, στις συντάξεις και λέγαμε ότι δεν άνοιξε μύτη. Τόσο μουρόχαυλος λαός είμαστε; αναρωτιώμουν τότε, και ευθέως κατηγορούσα τα ΜΜΕ που φόβισαν τον κόσμο για το «μονόδρομο του Μνημονίου». Τώρα νομίζω ότι τα πράγματα άλλαξαν.

Για πρώτη φορά μετά από τόσο καιρό όμως νομίζω ότι τα πράγματα αλλάζουν. Γιατί την ακρίβεια νομίζω ότι έχουν αλλάξει ήδη και ότι απλώς δεν το έχουν όλοι συνειδητοποιήσει. Και έχουν αλλάξει «από τα κάτω» που λένε και οι κομμουνιστές, από τις μάζες του κόσμου που βλέπει το εισόδημά του να συρρικνώνεται.

Και τι να κάνουμε; ρωτούν οι κυβερνώντες.

Προσπαθώ να σκεφτώ με όρους αστικού πολιτισμού και να μπω στη θέση αυτού που και θέλει τη διατήρηση του κράτους, αλλά και δεν αντέχει άλλο να υποστηρίζει οικονομικά την ανικανότητα αυτού ακριβώς του κράτους να είναι δίκαιο.

Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι επειδή τα κουκιά προφανώς δεν βγαίνουν αλλιώς, αυτό που πρέπει να αλλάξει είναι οι ίδιες οι δομές της κατανομής του πλούτου. Δεν γνωρίζω αν αυτό θα σημάνει κάποια μετακίνηση προς τον σοσιαλισμό, πάντως αν κάτι τέτοιο συμβεί θα είναι εντελώς συμπτωματικό!

Θα επανέλθω σε αυτό γιατί κάνω διάφορες σκέψεις.

Αυτά που ακολουθούν τα πέτυχα (όπως και πολλοί άλλοι) στο διαδίκτυο σήμερα.
 
















































Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v