Ψωμί ή τανκς;

Αν δεν ήταν αστείοι θα ήταν επικίνδυνοι θα πω για να αντιστρέψω το κλισέ του συνήθους αντιπολιτευτικού λόγου. Τις τελευταίες ημέρες για μία ακόμη φορά εξελίσσεται η παράσταση του «χείλους ης καταστροφής».

Δια στόματος Θεόδωρου Πάγκαλου, που στο φινάλε αντί για αμετροεπής θα περάσει στην ιστορία ως «αυτός που δεν μασάει τα λόγια του», τέθηκε για άλλη μια φορά εκβιαστικό το δίλημμα «ή ψηφίζεται αυτό που αποφασίσαμε ή καταστρεφόμαστε». Ως μαιτρ μάλιστα του επικοινωνιακού μπάχαλου ο αντιπρόεδρος αντί για το «καταστρεφόμαστε» είπε ότι «θα βγουν τα τανκς στους δρόμους».

Φαντάζομαι ότι η αποστολή εξετελέσθη και ότι αυτοί που ήταν να φοβηθούν προφανώς θα φοβήθηκαν- θυμίζω ότι ο κ. πάγκαλος δεν είναι πολιτευτής συμπαθών το κυβερνόν κόμμα, αλλά Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης- ένα σκαλί δηλαδή κάτω από τον Πρωθυπουργό.

Υποθέτω ακόμη ότι υπάρχει μια σειρά θεμάτων για τα οποία ειδικοί θεωρούνται οι τεχνοκράτες.

Οι κύριοι αυτοί ως γνωστόν τάσσονται υπέρ των περικοπών και συνήθως κατά του λαϊκού αισθήματος (ανα)ζητώντας την ευημερία των αριθμών. Ωστόσο, σήμερα το πρωί διάβαζα στο οικονομικό site Euro2day την στήλη dr Money όπου αναφέρονταν τα ακόλουθα:

(…) Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ευρωζώνη θα μπορούσε να δώσει ένα τέλος στην ελληνική κρίση ευθύς εξαρχής, με την παροχή ενός μεγάλου μακροχρόνιου δανείου από τον μηχανισμό EFSF, που θα είχε ανάλογο επιτόκιο με εκείνο που πληρώνει σήμερα στα διακρατικά δάνεια από τις χώρες της ευρωζώνης.

Το EFSF θα έβγαζε κέρδος, γιατί θα δανειζόταν φθηνότερα στις αγορές και θα χορηγούσε τα κεφάλαια με υψηλότερο spread και επομένως επιτόκιο στην Ελλάδα.

Η χώρα μας θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα κεφάλαια για να επαναγοράσει τα ελληνικά ομόλογα ονομαστικής αξίας 50 - 60 δισ. ευρώ που έχει η ΕΚΤ σε τιμές κτήσης και ακόμη περισσότερα στην αγορά με κάποια έκπτωση (discount), μειώνοντας εύκολα το δημόσιο χρέος περισσότερο από 10 δισ. ευρώ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε επίσης να βοηθήσει να ανοίξουν ταχύτερα οι αγορές για την Ελλάδα και να μη χρειαστεί καν να εκταμιεύσει όλο το δάνειο. (…)

Πρόκειται για μια ξεκάθαρα τεχνοκρατική άποψη που όμως με έκανε να σκεφτώ ότι και στον χώρο αυτό προφανώς και υπάρχουν λύσεις που δεν απαιτούν να φορά κανείς παρωπίδες και να ικανοποιείται με ό,τι του σερβίρει η κυβέρνηση ή με το να ανέχεται «τα τανκς στους δρόμους» και τις μπούρδες του καθενός.