Ξέρω, θα πείτε ότι μου έχει γίνει έμμονη ιδέα, αλλά να ξέρετε ότι δεν είμαι ο μόνος. Απεναντίας, η πλειονότητα των συναδέλφων μου ανά τον κόσμο ασχολούνται αυτό τον καιρό με τις υπέρογκες τιμές στις οποίες κυκλοφόρησαν en primeur (αρκετά από) τα μεγάλα κρασιά του Bordeaux εσοδείας 2010.
Οι τιμές των κλασάτων κρασιών του Bordeaux αποτελούν κάθε χρόνο θέμα συζήτησης. Φέτος όμως το κακό έχει παραγίνει. Από τη μία η οικονομική κρίση δείχνει να μαστίζει το μεγαλύτερο μέρος του δυτικού κόσμου, από την άλλη όμως η ανάπτυξη και η αλλοπρόσαλη εξάπλωση μίας ιδιόμορφης "λαγνείας" για μεγάλα και ακριβά κρασιά στην Ανατολή προκαλεί πρωτόγνωρες στρεβλώσεις στις τιμές των επώνυμων Châteaux (κυρίως) του Bordeaux. Μέχρι και ο ίδιος ο Robert Parker έκανε έκκληση στους Μπορντωλέζους οινοποιούς, λέγοντας ότι "Οποιαδήποτε αύξηση των τιμών των κρασιών της φετινής εσοδείας, σε σχέση με την περσινή, θα ήταν μεγάλο λάθος και θα οδηγούσε σε παγκόσμια κρίση στον κλάδο". Μάλιστα ο μεγάλος Αμερικάνος οινοκριτικός δήλωσε πως τον προβληματίζει πολύ το γεγονός ότι η χώρα του θα ζημιωθεί αρκετά από τις πρόσφατες εξελίξεις, καθώς το αδύναμο δολλάριο την θέτει αναπόφευκτα σε μειονεκτική θέση. Τέλος, εξέφρασε το φόβο ότι "το Bordeaux έχει δώσει υπερβολική έμφαση στις εύρωστες αγορές της Ασίας τελευταία. Και μπορεί η Κίνα να διαθέτει πολλούς πλούσιους, η αύξηση των τιμών, ωστόσο, εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους, τη στιγμή που η παγκόσμια αγορά βρίσκεται σε τόσο εύθραυστη κατάσταση".
Οι Μπορντωλέζοι, βεβαίως, αγρόν δείχνουν να αγοράζουν. Οι περισσότερες en primeur τιμές που έχουν ως τώρα δημοσιευτεί είναι ήδη αυξημένες σε σχέση με τις περυσινές, που τότε είχαμε θεωρήσει υπερβολικές και αδικαιολόγητες. Με αποκορύφωμα κάποια Châteaux, όπως τα Pontet Canet και Rauzan Segla, που ανακοίνωσαν τιμές αυξημένες κατά 39% και 50%, αντίστοιχα, από πέρυσι!...
Τις προάλλες συζητούσα το θέμα με τη συνάδελφο και φίλη Suzanne Mustacich, Αμερικάνα δημοσιογράφο οίνου που ζει στο Bordeaux και ειδικεύεται στα κρασιά του. Η Suzanne, που είναι ανταποκρίτρια του πρακτορείου AFP, ενώ γράφει και σε περιοδικά όπως το Αμερικάνικο Wine Spectator και το Κινέζικο Wine Life, είχε πολλά και ενδιαφέροντα να μου πει για το θέμα. Με την άδειά της, αναδημοσιεύω τα παρακάτω:
"Αν ένα προϊόν βρίσκει αγοραστές, τότε η τιμή του είναι δικαιολογημένη. Ωστόσο πιστεύω ότι [οι οινοποιοί στο Bordeaux] ενεργούν με γνώμονα το βραχυπρόθεσμο κέρδος και όχι με βάση κάποιο μακροπρόθεσμο business plan. Θεωρώ πάντως το γεγονός ότι, σε κάποιες περιπτώσεις, οι τιμές των κρασιών του 2010 είναι αυξημένες σε σχέση με αυτές του εξαιρετικού 2010 ως και 100%, απλά αηδιαστικό! Επίσης βλέπω μία σταθερή γεωγραφική μετακίνηση των κρασιών αυτών από τις αγορές της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής σε αυτές της Κίνας και του Χονγκ Κονγκ. Και πιστεύω ότι αν χάσουν τις θέσεις τους σε αυτά τα ράφια, δεν θα τις ξαναπάρουν πίσω ποτέ. Και μπορεί τα πρωτοκλασάτα Châteaux να μην προβληματίζονται ιδιαίτερα από αυτό, γιατί 'στέκουν' μια χαρά, τα μικρά οινοποιεία όμως θα πρέπει να σκεφτούν πολύ σοβαρά πώς θα διατηρήσουν το συρρικνούμενο μερίδιό τους στην Αμερικάνικη αγορά (η οποία αναπτύσσεται σταθερά τα τελευταία 17 χρόνια και πλέον είναι η Νο. 1 αγορά κρασιού στον πλανήτη), και πιθανώς θα πρέπει να σχεδιάσουν κάποια επικοινωνιακή καμπάνια για να διαφοροποιηθούν και να αποστασιοποιηθούν από τα μεγάλα ονόματα της ζώνης τους".
Όλα τα λεφτά, βέβαια, ήταν η τελευταία κουβέντα της Suzanne, που δείχνει πόσο κοντόφθαλμοι είναι οι Μπορντωλέζοι και τους κρούει τον κώδωνα του κινδύνου: "Που θα πάει, κάποια στιγμή θα βάλουν και οι Κινέζοι μυαλό..."
Θα μου πείτε, βέβαια, τόσο μεγάλο πλήγμα είναι στην καθημερινότητα ημών των οινοφίλων η υπέρογκη αυτή αύξηση των τιμών των μεγάλων κρασιών του Bordeaux; Τόσο πολύ θα μας λείψουν οι μυθικές ετικέτες του Margaux, του Pauillac και του Pomerol, τώρα που έγιναν ακόμα πιο ακριβές; Σαφώς και όχι, θα σας απαντήσω εγώ! Ας μην κρυβόμαστε, για κάποιους από εμάς αυτά τα κρασιά αποτελούν μία ευχάριστη πολυτέλεια, ενώ για πολλούς δεν είναι παρά ένα άπιαστο όνειρο. Ακόμα κι έτσι, ωστόσο, αυτό είναι - και πρέπει να είναι - ένα όνειρο στο οποίο όλοι πρέπει να έχουμε δικαίωμα, χωρίς να κρεμόμαστε από τις ορέξεις και τις αποφάσεις εκείνων που έχουν μεταμορφώσει μερικά από τα καλύτερα κρασιά του κόσμου σε επενδυτικά προϊόντα...
Το θέμα έχει και συνέχεια. Και να είστε σίγουροι ότι οι εξελίξεις θα έχουν μεγάλο ενδιαφέρον. Για να δούμε τι επιφυλάσσει το μέλλον...
Οι τιμές των κλασάτων κρασιών του Bordeaux αποτελούν κάθε χρόνο θέμα συζήτησης. Φέτος όμως το κακό έχει παραγίνει. Από τη μία η οικονομική κρίση δείχνει να μαστίζει το μεγαλύτερο μέρος του δυτικού κόσμου, από την άλλη όμως η ανάπτυξη και η αλλοπρόσαλη εξάπλωση μίας ιδιόμορφης "λαγνείας" για μεγάλα και ακριβά κρασιά στην Ανατολή προκαλεί πρωτόγνωρες στρεβλώσεις στις τιμές των επώνυμων Châteaux (κυρίως) του Bordeaux. Μέχρι και ο ίδιος ο Robert Parker έκανε έκκληση στους Μπορντωλέζους οινοποιούς, λέγοντας ότι "Οποιαδήποτε αύξηση των τιμών των κρασιών της φετινής εσοδείας, σε σχέση με την περσινή, θα ήταν μεγάλο λάθος και θα οδηγούσε σε παγκόσμια κρίση στον κλάδο". Μάλιστα ο μεγάλος Αμερικάνος οινοκριτικός δήλωσε πως τον προβληματίζει πολύ το γεγονός ότι η χώρα του θα ζημιωθεί αρκετά από τις πρόσφατες εξελίξεις, καθώς το αδύναμο δολλάριο την θέτει αναπόφευκτα σε μειονεκτική θέση. Τέλος, εξέφρασε το φόβο ότι "το Bordeaux έχει δώσει υπερβολική έμφαση στις εύρωστες αγορές της Ασίας τελευταία. Και μπορεί η Κίνα να διαθέτει πολλούς πλούσιους, η αύξηση των τιμών, ωστόσο, εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους, τη στιγμή που η παγκόσμια αγορά βρίσκεται σε τόσο εύθραυστη κατάσταση".
Οι Μπορντωλέζοι, βεβαίως, αγρόν δείχνουν να αγοράζουν. Οι περισσότερες en primeur τιμές που έχουν ως τώρα δημοσιευτεί είναι ήδη αυξημένες σε σχέση με τις περυσινές, που τότε είχαμε θεωρήσει υπερβολικές και αδικαιολόγητες. Με αποκορύφωμα κάποια Châteaux, όπως τα Pontet Canet και Rauzan Segla, που ανακοίνωσαν τιμές αυξημένες κατά 39% και 50%, αντίστοιχα, από πέρυσι!...
Τις προάλλες συζητούσα το θέμα με τη συνάδελφο και φίλη Suzanne Mustacich, Αμερικάνα δημοσιογράφο οίνου που ζει στο Bordeaux και ειδικεύεται στα κρασιά του. Η Suzanne, που είναι ανταποκρίτρια του πρακτορείου AFP, ενώ γράφει και σε περιοδικά όπως το Αμερικάνικο Wine Spectator και το Κινέζικο Wine Life, είχε πολλά και ενδιαφέροντα να μου πει για το θέμα. Με την άδειά της, αναδημοσιεύω τα παρακάτω:"Αν ένα προϊόν βρίσκει αγοραστές, τότε η τιμή του είναι δικαιολογημένη. Ωστόσο πιστεύω ότι [οι οινοποιοί στο Bordeaux] ενεργούν με γνώμονα το βραχυπρόθεσμο κέρδος και όχι με βάση κάποιο μακροπρόθεσμο business plan. Θεωρώ πάντως το γεγονός ότι, σε κάποιες περιπτώσεις, οι τιμές των κρασιών του 2010 είναι αυξημένες σε σχέση με αυτές του εξαιρετικού 2010 ως και 100%, απλά αηδιαστικό! Επίσης βλέπω μία σταθερή γεωγραφική μετακίνηση των κρασιών αυτών από τις αγορές της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής σε αυτές της Κίνας και του Χονγκ Κονγκ. Και πιστεύω ότι αν χάσουν τις θέσεις τους σε αυτά τα ράφια, δεν θα τις ξαναπάρουν πίσω ποτέ. Και μπορεί τα πρωτοκλασάτα Châteaux να μην προβληματίζονται ιδιαίτερα από αυτό, γιατί 'στέκουν' μια χαρά, τα μικρά οινοποιεία όμως θα πρέπει να σκεφτούν πολύ σοβαρά πώς θα διατηρήσουν το συρρικνούμενο μερίδιό τους στην Αμερικάνικη αγορά (η οποία αναπτύσσεται σταθερά τα τελευταία 17 χρόνια και πλέον είναι η Νο. 1 αγορά κρασιού στον πλανήτη), και πιθανώς θα πρέπει να σχεδιάσουν κάποια επικοινωνιακή καμπάνια για να διαφοροποιηθούν και να αποστασιοποιηθούν από τα μεγάλα ονόματα της ζώνης τους".
Όλα τα λεφτά, βέβαια, ήταν η τελευταία κουβέντα της Suzanne, που δείχνει πόσο κοντόφθαλμοι είναι οι Μπορντωλέζοι και τους κρούει τον κώδωνα του κινδύνου: "Που θα πάει, κάποια στιγμή θα βάλουν και οι Κινέζοι μυαλό..."
Θα μου πείτε, βέβαια, τόσο μεγάλο πλήγμα είναι στην καθημερινότητα ημών των οινοφίλων η υπέρογκη αυτή αύξηση των τιμών των μεγάλων κρασιών του Bordeaux; Τόσο πολύ θα μας λείψουν οι μυθικές ετικέτες του Margaux, του Pauillac και του Pomerol, τώρα που έγιναν ακόμα πιο ακριβές; Σαφώς και όχι, θα σας απαντήσω εγώ! Ας μην κρυβόμαστε, για κάποιους από εμάς αυτά τα κρασιά αποτελούν μία ευχάριστη πολυτέλεια, ενώ για πολλούς δεν είναι παρά ένα άπιαστο όνειρο. Ακόμα κι έτσι, ωστόσο, αυτό είναι - και πρέπει να είναι - ένα όνειρο στο οποίο όλοι πρέπει να έχουμε δικαίωμα, χωρίς να κρεμόμαστε από τις ορέξεις και τις αποφάσεις εκείνων που έχουν μεταμορφώσει μερικά από τα καλύτερα κρασιά του κόσμου σε επενδυτικά προϊόντα...
Το θέμα έχει και συνέχεια. Και να είστε σίγουροι ότι οι εξελίξεις θα έχουν μεγάλο ενδιαφέρον. Για να δούμε τι επιφυλάσσει το μέλλον...
