Κ13

Διάβαζα τα περί του προβληματισμού που έχει ξεκινήσει για το από ποια ηλικία και μετά θα πρέπει να επιτρέπεται στα παιδιά να «ανοίγουν σελίδα» στο Facebook.

Η Παγκόσμια Πράξη για την Online Προστασία των Παιδιών θέτει το όριο αυτό στα 13 έτη.

Πρόσφατα, ο ιδρυτής του Facebook, Mark Zuckerberg τάχθηκε κατά της συγκεκριμένης απαγόρευσης λέγοντας ότι "ελευθερία στο Internet σημαίνει γνώση" και ότι, κατά τη γνώμη του, τα πιτσιρίκια θα πρέπει να έχουν πρόσβαση στη γνώση από όσο το δυνατόν μικρότερη ηλικία.
 
Μια άποψη είναι ότι ο κ. Zuckerberg θέλει περισσότερους πελάτες για την παντοκρατορία του- ξέρει άλλωστε καλά πως σε όσο μικρότερη ηλικία δεσμεύσεις έναν καταναλωτή τόσο πιο πιστός. Μια άλλη θα θεωρούσε πιθανότατα ότι ο mr facebook είναι ένας ιδεολόγος που θέλει τους διαδικτυακούς ορίζοντες ανοικτούς για όλους. Η φυσική μου τάση είναι να πιστέψω το πρώτο, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα.

Όντως, το πόση ελευθερία θα πρέπει να επιτρέπεται είναι δύσκολη απόφαση. Όταν μάλιστα αυτό το δίλημμα αφορά τα πιτσιρίκια, είναι απείρως δυσκολότερη. Μπορεί η τάση ορισμένων ανθρώπων να είναι γενικώς κατά των απαγορεύσεων- σε αυτή την κατηγορία ανήκει ο Ιοβόλος. Αλλά αυτό, κανονικά, δεν ισχύει για τα πιτσιρίκια που πέρα από τους προφανείς κινδύνους που διατρέχουν μεγαλώνοντας, θεωρώ ότι γενικώς αισθάνονται συναισθηματική ασφάλεια με λελογισμένο αριθμό περιορισμών.

Αυτό που περιπλέκει ακόμη περισσότερο την κατάσταση είναι ότι στη συγκεκριμένη διαλεκτική το θέμα είναι το διαδίκτυο- ο χώρος δηλαδή που τα σημερινά πιτσιρίκια θα κληθούν να «ζήσουν» ένα πολύ μεγάλο μέρος της ζωής τους- συντριπτικά μεγαλύτερο από αυτό που θα ζήσουμε εμείς. Το διαδίκτυο είναι για τα σημερινά παιδιά «ο κόσμος». Το να είναι online (θα) είναι ίσως εφάμιλλο του να τα αφήνεις να περπατούν στο δρόμο χωρίς να τα κρατάς από το χέρι ή να κάνουν μόνα τους μικροψώνια. Με δυο λόγια, είναι ένας κόσμος στον οποίο αν τα αναγκάσεις να ζήσουν λιγότερο, θα περιορίσεις τα εμπειρικά τους εφόδια για το μέλλον.

Ποια είναι λοιπόν η χρυσή ισορροπία ανάμεσα στο τι να επιτρέπεται; Πόσο πρέπει να αναπτυχθεί η προσωπικότητά τους (ναι, ακόμη και η διαδικτυακή- σήμερα τους είναι απαραίτητη) και με κόστος την έκθεση σε ποιους κινδύνους;

Πριν βιαστείτε να ταχθείτε υπέρ του αυστηρού ελέγχου της διαδικτυακής δράσης του παιδιού σας, θυμηθείτε πόσα έχασαν τα παιδάκια που η μαμά τους δεν τα άφηνε να κάνουν ούτε βήμα χωρίς να επέμβει απαγορεύοντας: Μην παίζεις μπάλα- έχει αυτοκίνητα, μην περπατάς ξυπόλητος- θα κρυώσεις, φόρα και δεύτερο μπουφάν- κάνει ψόφο.

Όπως όμως σοφά λέει ο λαός, όποιος έχει τα γένια έχει και τα χτένια. Εκεί ο κ. Zurkerberg δεν έχει καμία ευθύνη. Και για να μνημονεύσω τα όσα μας έλεγαν όταν ήμασταν μικροί, «κάθε σπίτι έχει τους δικούς του κανόνες».