Ούτε μια ερώτηση;

Κλείνουν σχεδόν δύο χρόνια από τότε που ο ελληνικός λαός ψήφισε αυτούς που του έλεγαν ότι "λεφτά υπάρχουν". Δυό χρόνια που η μόνη "ελπίδα" που οι ψηφοφόροι έλαβαν ήταν η ελπίδα να τελειώσουν κάποια στιγμή οι φόροι. Μήπως ήρθε η ώρα να ρωτηθεί αυτός ο λαός αν εξακολουθεί να επιθυμεί αυτήν την Κυβέρνηση και- κυρίως- αυτήν την πολιτική;
Είδαν και απόειδαν και οι εδώ ευαισθητοποιημένοι και… αναξιοπαθούντες πολίτες και είπαν να ξεσηκώσουν τις μεθόδους των Ισπανών αδελφών που βλέπουν την ανεργία των νέων στο 40% και σηκώνεται πια η τρίχα της κεφαλής τους. Έτσι, σήμερα το απόγευμα το πόπολο θα διαμαρτυρηθεί ειρηνικά κατά της οικονομικής κρίσης στο Σύνταγμα, αλλά και στην Θεσσαλονίκη και την Πάτρα.

Πείτε με κυνικό αλλά νομίζω ότι τέτοιου είδους εκδηλώσεις στην Ελλάδα είναι δύσκολο να πετύχουν εκτός και αν μαζευτεί ένα εκατομμύριο κόσμος. Καθιστικές διαμαρτυρίες και ειρηνικές πορείες; και ποιανού το αυτό θα ιδρώσει; Των υπουργών ή του Γιωργάκη; Ας τους να κάθονται, θα σκεφτούν. Στην Ελλάδα αν δεν υπάρχει άμεσο διακύβευμα, αν δεν υπάρχει «εκβιασμός», δεν υπάρχει αντίδραση. Η λογική αντιμετώπισης των διαμαρτυριών εκ μέρους των αρχόντων ήταν, είναι και θα είναι το «θα ξεθυμάνει». Εδώ πρόκειται εξ αρχής για μια ήδη ξεθυμασμένη κατάσταση.

Εν πάση περιπτώσει, ασχέτως από την επιτυχία ή την αποτυχία ενός τέτοιου εγχειρήματος, είναι προφανές ότι «κάτι χρειάζεται να ειπωθεί» γιατί οι άλλοι έχουν πάρει φόρα και δεν σταματούν πουθενά. Να θυμίσω ότι πρόκειται για την Κυβέρνηση που εξελέγη με πολιτικό της έμβλημα το «λεφτά υπάρχουν». Από τότε, εφαρμόζει ένα εντελώς διαφορετικό πρόγραμμα και έχει αλαλιάσει τον κόσμο στους φόρους χωρίς να έχει επί της ουσίας τη νομιμοποίηση να λειτουργεί έτσι. Ή μήπως την έχει;

Συνταγματικά, ασφαλώς και δεν υπάρχει παράβαση. Εκλογές γίνονται κάθε τέσσερα χρόνια και τα τυχόν «σκόντα» δικαιούται να τα αποφασίσει η Κυβέρνηση και μόνο αυτή. Αν βεβαίως υπάρχει προφανής λαϊκή δυσαρέσκεια κάθε Κυβέρνηση είναι πρώτα από όλα ηθικά υποχρεωμένη να ζητήσει ανανέωση της λαικής εντολής.

Για να είμαστε ειλικρινείς, προφανή λαϊκή δυσαρέσκεια» στην Ελλάδα δεν έχουμε δει. Ναι, έγιναν ορισμένες πολυπληθείς και μαχητικές πορείες, ναι όλοι γκρινιάζουμε για το τι θα θέλαμε να είναι διαφορετικό, αλλά αποφασισμένη και οργανωμένη εκδήλωση συνεπούς δυσαρέσκειας δεν έχει υπάρξει. Χαρακτηριστικό είναι ότι ακόμη και σήμερα στις μισές τουλάχιστον δημοσκοπήσεις η Κυβέρνηση είναι πρώτο κόμμα.

Αυτό σημαίνει ότι, για διάφορους λόγους, η Κυβέρνηση «δικαιούται» να μην κάνει τίποτα: ούτε δημοψήφισμα, ούτε εκλογές, ούτε τίποτα.

Αν όμως οι κυβερνώντες θέλουν να έχουν ουσιαστικό πολιτικό μέλλον, κατά τη γνώμη μου, μια ερωτησούλα στον λαό θα πρέπει να την κάνουν, δίνοντάς του αυτή τη φορά (έτσι για αλλαγή) όλα τα δεδομένα. Έτσι όπως το κόβω, στην χειρότερη για αυτούς περίπτωση, να καταλήξουν με καμιά Κυβέρνηση συνεργασίας. Γιατί για τίποτα παραπάνω δεν μας βλέπω…
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v