Τι θα γίνει όμως με την κίνηση στην Αθήνα;

Ελπίζουμε να μην διαβάζεις αυτό το κείμενο ακινητοποιημένος/η κάπου στην Κηφισίας. Αν και οι πιθανότητες είναι πολλές. Εξίσου πολλές με το να το διαβάζεις ακινητοποιημένος/η στο Ποτάμι, στην Πειραιώς, στην Αλεξάνδρας, στη Θηβών, στη Λένορμαν ή σε κάποια από τις πέντε εκδοχές/ ονοματοδοσίες της Καραγιώργη Σερβίας. Γιατί γενικώς, τον τελευταίο καιρό, ακινητοποιημένη είναι όλη η Αθήνα, όλη μέρα.

Τις πταίει;

Το ζήτημα είναι προφανώς, όπως όλα τα ζητήματα στην πολύπαθη αυτή χώρα, πολυπαραγοντικό. Επειδή από κάπου πρέπει να το πιάσουμε, για να αρχίσουμε να ξετυλίγουμε το κουβάρι, θα ξεκινήσουμε από το προφανές: Είμαστε πολλοί. Πόσοι πολλοί; Περίπου 3,2 εκατομμύρια, σύμφωνα με την απογραφή του 2021. Γιατί είμαστε τόσοι; Γιατί έξω από την Αθήνα δεν υπάρχουν δουλειές, είναι η σύντομη απάντηση –ή υπάρχουν, αλλά είναι εξαιρετικά κακοπληρωμένες και επίσης δεν επαρκούν για όλους.

Υπάρχουν, βέβαια, πόλεις στον μικρό μας πλανήτη με σαφώς μεγαλύτερο πληθυσμό από την Αθήνα, που δεν αντιμετωπίζουν αντίστοιχο κυκλοφοριακό πρόβλημα. Τι κάνουν σωστά; Τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Αυτό μπορεί να σου το επιβεβαιώσει οποιοσδήποτε θυμάται την κίνηση στην Αθήνα πριν από το μετρό, ή όποιος έχει διαβάσει Αστυνόμο Χαρίτο και διασκεδάσει με περιγραφές του στυλ «ξεκινήσαμε από τη ΓΑΔΑ για να πάμε στη λεωφόρο Βουλιαγμένης, σε δυόμιση ώρες είχαμε φτάσει». (Ναι, αγαπητοί αναγνώστες της Γενιάς Ζ, πάντα υπάρχουν χειρότερα). Ξέρεις πόσος κόσμος μετακινείται με το μετρό; Περίπου 700.000 την ημέρα, λένε τα στοιχεία της ΣΤΑΣΥ –αν βάλεις και αυτούς που μπαίνουν χωρίς εισιτήριο, το πλησιάζουμε το εκατομμύριο.

Το πρόβλημα είναι πως το μετρό δεν καλύπτει ακόμα όλη την Αθήνα, αφήνει απέξω ολόκληρες περιοχές, πράγμα που σημαίνει πως αν μένεις για παράδειγμα στου Ζωγράφου, δουλεύεις στο κέντρο του Χαλανδρίου και έχεις κι έναν οδοντίατρο το απόγευμα στο Νέο Ηράκλειο, αναγκαστικά θα πάρεις το αυτοκίνητο. Το ίδιο θα κάνουν κάθε μέρα οι μισοί και βάλε από τους 2,5 εκατομμύρια ιδιοκτήτες αυτοκινήτων, τα οποία κυκλοφορούν σε μια πόλη που έχει φτιαχτεί για να «σηκώνει» περίπου ένα εκατομμύριο οχήματα στους δρόμους της.

Την κατάσταση θα μπορούσαν να σώζουν λεωφορεία και τρόλεϊ, αν δεν είχαν τα προβλήματα που έχουν (αραιά δρομολόγια, έλλειψη προσωπικού, οχημάτων και συντήρησης και γενικώς ό,τι συνεπάγεται το πρόβλημα-ομπρέλα που λέγεται «υποχρηματοδότηση»).

Μιλώντας για υποχρηματοδότηση, η εξίσου κακή κατάσταση του οδικού δικτύου οδηγεί στην πρώτη βροχή σε εξελίξεις σαν τα πρόσφατα τραγελαφικά επεισόδια της λεωφόρου Ποσειδώνος. Και η κυκλοφορία μπλοκάρει κι άλλο, καθώς δρόμοι κλείνουν, άλλοι πλημμυρίζουν και άλλοι γίνονται απροσπέλαστοι λόγω καιρικών συνθηκών, έργων υποδομών που διαρκούν μήνες ή και χρόνια ενώ θα έπρεπε να έχουν ολοκληρωθεί σε μερικές εβδομάδες, και άλλων παραγόντων που όλοι και πάλι καταλήγουν στη μόνιμη επωδό «λεφτά».

Βάλε σε αυτό το εκρηκτικό μείγμα και την αύξηση του τουρισμού, τη σαιζόν που να-ορίστε-λυσσάξατε-την-επιμηκύναμε-τι-καταλάβατε, και πλέον έχουμε τουρίστες όλο τον χρόνο να χρησιμοποιούν μέσα μαζικής μεταφοράς, ταξί και νοικιασμένα οχήματα, αλλά και να αυξάνουν τις ανάγκες της εφοδιαστικής αλυσίδας, βγάζοντας λίγα ακόμα φορτηγά και φορτηγάκια στους δρόμους, κι έχεις μια έκρηξη μεγαλύτερη από το big bang. Ή θα την είχες, αν χωρούσε κάπου να γίνει. Έτσι ακίνητοι που είμαστε όλοι, ούτε μια έκρηξη της προκοπής δεν μπορείς να έχεις.