Το χριστουγεννιάτικο τραπέζι και οι διατροφικές επιλογές του σήμερα

Ως οικοδέσποινα δεκάδων χριστουγεννιάτικων οικογενειακών και φιλικών γευμάτων, ευχαριστώ την τύχη μου που δεν έχω αντιμετωπίσει, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, το πρόβλημα διαφόρων και διαφορετικών διατροφικών επιλογών ή ιδιαιτεροτήτων των καλεσμένων μου. Ακόμα και όταν υπάρχουν παιδιά, είναι καλόβολα, τα χρυσά μου. Κι αν δεν τους αρέσει κάτι, απλώς το προσπερνούν. Τι γίνεται, όμως, όταν στους ομοτράπεζους υπάρχουν αλλεργίες, αυστηροί διατροφικοί κανόνες ή, απλώς, παραξενιές που συχνά βαφτίζονται δυσανεξίες; Εδώ σας θέλω! Η πιο κάτω ξεκαρδιστική γελοιογραφία των New York Times που αναφέρεται στο άλλο οικογενειακό μάζωμα του Thanksgiving, τα λέει όλα.

Η ριζοσπαστικότερη αντιμετώπιση θα ήταν ο… εξοστρακισμός του vegan ξαδέλφου από το τραπέζι κι ορίστε, λύθηκε το θέμα. Η λίγο ηπιότερη λύση θα ήταν να φέρει ταπεράκι από το σπίτι του! Γίνονται αυτά τα πράγματα μέρες που είναι; Σε ό,τι με αφορά, δεν γίνονται. Υπάρχουν κάποιοι κανόνες φιλοξενίας που, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να ακολουθούμε. Αλλιώς, ας μην το κάνουμε το ρημάδι το τραπέζι, ας αφήσουμε κάποιον άλλον να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Ας τους αναλύσουμε, λοιπόν, για να μην έχουμε δυσάρεστες εκπλήξεις. 

Κανόνας αρ. 1
Ρωτάμε τους καλεσμένους για οποιαδήποτε ιδιαιτερότητα γιατί, ως γνωστόν, ρωτώντας πας στην πόλη. Ακόμα κι αν πρόκειται για ανθρώπους που έρχονται συχνά στο σπίτι μας, μπορεί να έχει υπάρξει ένα γεγονός το οποίο να έχει φέρει τα πάνω-κάτω στις διατροφικές τους συνήθειες, πολύ συχνά, δε, να αφορά ένα θέμα υγείας. Για όσους καλούμε για πρώτη φορά, αυτό είναι ακόμη πιο σημαντικό. Ακόμα θυμάμαι την πρώτη και μοναδική, ευτυχώς, νίλα που είχα πάθει κάποτε, όταν μια φίλη στο τραπέζι άλλαξε δέκα χρώματα με το που αντίκρυσε στην πιατέλα το υπέροχα μαγειρεμένο κουνελάκι, που είναι και σπεσιαλιτέ μου. Λίγο ακόμη και θα λιποθυμούσε! Από τότε, πάντα ρωτώ κάποιον καινούργιο φίλο ή φίλη τι δεν τρώει με τίποτα κι έτσι, δεν την έχω ξαναπατήσει. 

Κανόνας αρ. 2
Σχεδιάζουμε το μενού με τέτοιο τρόπο, ώστε να υπάρχουν επιλογές για όλους και αποφασίζουμε τι τραπέζι θα κάνουμε. Θα είναι καθιστό ή μπουφές; Κι αν θεωρητικά ο μπουφές που έχει μεγαλύτερη ποικιλία, προσφέρει περισσότερη ευελιξία, πρέπει να υπάρχει κάποια ελάχιστη συνοχή μεταξύ των εδεσμάτων. Δεν θέλω να θυμάμαι τους τραγελαφικούς μπουφέδες της παλιάς εποχής που ήταν όλα άσχετα μεταξύ τους και στα πιάτα γινόταν το έλα να δεις. Λυπάμαι πολύ που θα σας στενοχωρήσω, αλλά τα ντολμαδάκια δεν κάνουν καλή παρέα με τον καπνιστό σολομό. Μεταξύ μας, προτιμώ δέκα φορές ένα περιποιημένο ντολμαδάκι από τον συνήθως μετριότατης ποιότητας σολομό του σουπερμάρκετ. Ακόμα, λοιπόν, κι αν επιλέξουμε μπουφέ, προτείνω να μην έχει περισσότερα από έξι διαφορετικά εδέσματα: ένα κρύο κι ένα ζεστό ορεκτικό, δύο κυρίως, δύο συνοδευτικά και δύο ειδών σαλάτες. Το κάθε ένα από τα δύο είδη να έχει ζωική πρωτεΐνη, ενώ τα υπόλοιπα να είναι χορτοφαγικά. Αν δεν έχουμε αυστηρό vegan στην ομήγυρη, το πράγμα είναι αρκετά πιο εύκολο γιατί οι χορτοφάγοι (vegetarians) τρώνε ψάρι, αυγά, ενίοτε και γαλακτοκομικά. Εύκολη λύση έχει και το θέμα του ψωμιού γιατί μπορούμε να έχουμε αρκετά είδη, με και χωρίς γλουτένη. Προσοχή δίνουμε στους ζωμούς με τους οποίους μαγειρεύουμε: αν φτιάξουμε πιλάφι σε ζωμό κότας ή κρέατος, αυτομάτως αποκλείονται οι χορτοφάγοι, εκτός κι αν δεν το μαρτυρήσουμε! 

Κανόνας αρ. 3
Φροντίζουμε να υπάρχει ικανή ποσότητα από το κάθε είδος. Αν η κουμπάρα τρώει μόνο σαλάτα (όχι η δικιά μου, ευτυχώς!), δεν θα μείνει σχεδόν καθόλου για τους υπόλοιπους. Ακόμα και για αυτές, όμως, θα πρέπει να μελετήσουμε τα υλικά τους. Υπάρχουν σαλάτες και σαλάτες, άλλες είναι μόνο με ζαρζαβατικά, άλλες μπορεί να είναι πιο σύνθετες, π.χ. με ψάρι ή αλλαντικά. Αν υπάρχουν πολλά παιδάκια, το ζυμαρικό ας είναι σε μεγαλύτερη ποσότητα γιατί σίγουρα εκεί θα πέσουν με τα μούτρα. Κι αν έχουμε πολλά περισσεύματα, μπορούμε πάντα να τα μοιράσουμε ή και να κάνουμε το τραπέζι των leftovers την επόμενη μέρα που είναι πάντα διασκεδαστικό και πολύ πιο χαλαρό.

Κανόνας αρ. 4
Ας μην βαρυγκωμάμε οι οικοδεσπότες, κι αν είμαστε οι καλεσμένοι, ας μην τους κρίνουμε πολύ αυστηρά γιατί η μέρα από γιορτινή, γίνεται βαριά και δυσάρεστη. Αυτός είναι και ο σημαντικότερος κανόνας από όλους, κατά την ταπεινή μου άποψη. Και μια τελευταία προτροπή: όσο και να μας τσιγκλίζει κάτι μέσα μας, δεν πετάμε στον περί ου ο αρχικός λόγος vegan ξάδελφο μπηχτές του τύπου «και τα κακόμοιρα τα μαρούλια, νομίζεις, δεν υποφέρουν όταν τα ξεριζώνεις από το χώμα;» κι ο ξάδελφος, με τη σειρά του, ας αφήσει κατά μέρος για μια μέρα, έστω, τα κηρύγματα περί βασανισμού των ζώων και καταστροφής του περιβάλλοντος. Ειρήνη ημίν και υμίν και Καλά Χριστούγεννα!