Μην ανακατεύουμε τον Ρωμανό με τα Τέμπη

Η ευκολία της νέας σύλληψης του Νίκου Ρωμανού, ενός πραγματικά ψυχικά ταλαιπωρημένου ανθρώπου θυμίζει πρακτικές της δεκαετίας του 1980, όταν σε κάθε χτύπημα της 17 Νοέμβρη η αστυνομία έσπευδε να συλλάβει τους ίδιους ανθρώπους μόνο και μόνο για να τους αφήσει ελεύθερους λίγες ημέρες αργότερα (πολύ πιθανό και για να βλέπει η πρεσβεία ότι κάτι κινείται- και μην ακούσω χαζές ερωτήσεις- μία είναι η πρεσβεία).

Η απόφαση για την προφυλάκισή του θα σημάνει έναν νέο κύκλο εξουθένωσης του ανθρώπου και ψυχολογικής του εξόντωσης. Το αποτύπωμα που βρέθηκε στο ανατιναγμένο διαμέρισμα φαίνεται ότι αποτέλεσε ικανή τεκμηρίωση για μια σκληρή απόφαση για την οποία κάποιος που σκέφτεται συναισθηματικά θα μπορούσε να πει ότι κινείται στο όριο της εκδικητικότητας. Όμως η αδικία που μπορεί να κάνει ένα κράτος συνήθως δεν έχει συναισθηματικές αιτίες, αλλά μάλλον άκαμπτη γραφειοκρατία και απάνθρωπο τεχνοκρατισμό.

Παρόλα αυτά το επιχείρημα που ακούγεται από αρκετές πλευρές που στηρίζουν τον Νίκο Ρωμανό («τα στοιχεία και τα βίντεο από τα Τέμπη τα ψάχνουμε ακόμη 1,5 χρόνο μετά, ενώ το αποτύπωμα στο ισοπεδωμένο διαμέρισμα αμέσως το βρήκαμε») δεν στέκει, δυστυχώς. Το να αποδίδει κανείς ενιαία συμπεριφορά στο κράτος είτε πρόκειται για έναν υπάλληλο εφορίας που (δεν) κάνει τη δουλειά του, είτε για έναν εποχικό πυροσβέστη που απεργεί ζητώντας μονιμοποίηση, είτε για τα υψηλόβαθμα στελέχη των υπουργείων και τις αναθέσεις έργων με δημόσιο χρήμα είναι χαοτικός συμψηφισμός και δεν μα επιτρέπει να καταλήξουμε συμπεράσματα, παρά μόνο να εξωτερικεύουμε την τσαντίλα μας.

Το ότι οι κρατικές υπηρεσίες είναι ανίκανες ή (πιο πιθανό) απρόθυμες να δώσουν κάθε στοιχείο που μπορεί να έχουν στη διάθεσή τους για την τραγωδία των Τεμπών, δεν σημαίνει αυτομάτως ότι αποκλείεται να έχει βρεθεί ένα ενοχοποιητικό στοιχείο για τον Νίκο Ρωμανό. Έτερον εκάτερον προφανώς. Η συναισθηματική επιχειρηματολογία όμως δεν μπορεί να κρατήσει κάποιον μακριά από τη φυλακή ούτε να διεκδικήσει το δίκιο του, περισσότερο από ό,τι μπορεί να το κάνει μια συλλογή υπογραφών.

Για την όσο το δυνατόν ταχύτερη αποφυλάκιση του Νίκου Ρωμανού χρειάζονται νομικά επιχειρήματα. Δίπλα σε αυτά, μπορούν κάλλιστα να σταθούν και οι λαϊκές απαιτήσεις για να δείξουν την άποψη που έχει η κοινωνία -ή τουλάχιστον ένα τμήμα της- για τον τρόπο απονομής της δικαιοσύνης. Για παράδειγμα, το «ένα αποτύπωμα» από μόνο του, δεν μου φαίνεται ότι αποτελεί επαρκή τεκμηρίωση για να χάσει κάποιος την ελευθερία του  Μπορεί άραγε η κοινή γνώμη να πληροφορηθεί τα όποια παραπάνω στοιχεία ώστε να προστατευθεί και ο πολίτης Ρωμανός απέναντι σε πιθανή αυθαιρεσία των αρχών, αλλά και η εμπιστοσύνη στη δημοκρατία; Την έχουμε πολλή ανάγκη.