Τα εκκλησιαστικά κείμενα του μίσους και η αξιολόγηση που αργεί

Την ιερή σφραγίδα των εκκλησιαστικών κειμένων ισχυρίστηκε ο εκπαιδευτικός στο Λαύριο ότι έχει η ρητορική μίσους κατά των ομοφυλόφιλων που διέσπειρε ο εκπαιδευτικός σε παιδιά του γυμνασίου.

«Οι ομοφυλόφιλοι είναι χειρότεροι από τους δολοφόνους, γιατί είναι καλύτερα να πεθάνει κανείς, παρά να ζει και να προσβάλλεται έτσι. (…) Δεν υπάρχει πιο σιχαμερό, πιο φοβερό, πιο ανόητο, πιο ατιμωτικό πράγμα από την ομοφυλοφιλία», έλεγε το κείμενο που, μεταξύ άλλων, μοίρασε στα παιδιά ο εν λόγω εκπαιδευτικός. Και αυτά πήγαν το κείμενο στους γονείς τους.

Το ένα θέμα που προκύπτει από το συμβάν αφορά την παράδοση των κειμένων αυτών, την οποία επικαλέστηκε ο καθηγητής των θρησκευτικών -λες και η θρησκευτική φύση των κειμένων αποτελεί αυτομάτως τεκμήριο εγκυρότητας.

Όμως, όπως και σε άλλες περιπτώσεις έχει συμβεί, εδώ έχουμε μια κατάσταση στην οποία τα μεσαιωνικά διδάγματα της εκκλησίας ξέφυγαν από τα φίλτρα που βάζουν για το προς τα έξω πρόσωπο οι πιο νουνεχείς ανάμεσα στον κλήρο, και αποκαλύπτουν μια πραγματικότητα που όλοι γνωρίζουμε αλλά καμιά φορά ξεχνάμε: η ελληνική εκκλησία είναι ένα συντηρητικό μόρφωμα που αναπαράγει αναχρονιστικές προκαταλήψεις κατά διαφόρων κοινωνικών ομάδων, και που παραδίδει μαθήματα περιθωριοποίησής τους. Αν δεν ήταν, δεν θα είχε στους κόλπους της όλους αυτούς που κάθε λίγο και λιγάκι βγαίνουν με μια τέτοια ατζέντα. Εν τω μεταξύ οι λειτουργοί της εκκλησίας πληρώνονται από δημόσια κονδύλια και μάλιστα από αυτά του υπουργείου Παιδείας, έτσι;

Το άλλο θέμα αυτής της είδησης έχει να κάνει με τον ίδιο τον θρησκευτικό και το γεγονός ότι έχοντας αυτή τη στάση εξακολουθεί και μπαίνει σε τάξεις δηλητηριάζοντας τα παιδιά με μίσος και αρνητικά συναισθήματα. Όπως μάλιστα διαβάζω στα ρεπορτάζ, δεν είναι η πρώτη φορά που προκαλεί πρόβλημα, καθώς η συμπεριφορά του και άλλες φορές έχει αναφερθεί ως «περίεργη» και «απότομη» και «αγενής». Κατά τα ίδια ρεπορτάζ στα παράπονα των μαθητών ο διευθυντής του σχολείου προέτρεπε τα παιδιά να μην δίνουν στα όσα λέει ο συγκεκριμένος καθηγητής και πολλή σημασία καθώς «δεν είναι πολύ καλά».

Αυτή είναι η λύση που είχε βρει το σύστημα για τον ακατάλληλο εκπαιδευτικό που τώρα τέθηκε σε διαθεσιμότητα με εντολή του υπουργού Παιδείας. Πρακτικά ο διευθυντής του, αν και γνώριζε, δεν είχε τρόπο να τον βγάλει εκτός τάξης, αναθέτοντάς του ας πούμε διοικητικά καθήκοντα. Το κανονιστικό πλαίσιο εδώ είναι ανεπαρκές. Ναι, είναι ένα πρόβλημα που θα έλυνε η αξιολόγηση, καθώς με τα αποτελέσματα της ανά χείρας θα μπορούσε κάποιος να κηρυχθεί ακατάλληλος για τη μία ή την άλλη υπηρεσία. Εδώ υπάρχει ευθύνη των συνδικαλιστικών σωματείων εκπαιδευτικών που αντιδρούν λυσσαλέα στην εφαρμογή της αξιολόγησης που προτείνει το υπουργείο. Στηρίζουν την αντίδρασή τους αυτή με κάποια στέρεα επιχειρήματα πραγματικά βγαλμένα από την τριβή τους με την εκπαιδευτική διαδικασία. Όμως δεν προτείνουν οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί άλλον τρόπο για να γίνει η αξιολόγηση, χάνοντας με την απροθυμία τους αυτή τη στήριξη της κοινωνίας.

Ο τρόπος να κάνεις κάποιον που έχει την εξουσία να παρέμβει στη δουλειά σου, να μην παρέμβει, είναι να την κάνεις καλά και να μην έχει κανείς παράπονο από το πως κανονίζει τα πράγματα. Αν οι καθηγητές δεν κάνουν προτάσεις για μια ρεαλιστική διαδικασία αξιολόγησης περιστατικά σαν αυτό με τον εμμονικό θρησκευτικό θα σωρεύονται εναντίον τους.