Ψίμυθος, ο ου-τόπος των ονείρων μας

Εδώ και λίγες μέρες ένα μυστικό νησί αναδύθηκε λες και είχε αποκλειστικούς σκοπούς να ιντριγκάρει όσους δεν γνώριζαν την «ύπαρξή» του και να τους θαμπώσει με τις περγαμηνές του ανεξερεύνητου και άσπιλου από τον τουρισμό.

Εδώ μπορείτε να μάθετε όλη την αλήθεια για την Ψίμυθο.

Η ιστορία με την φανταστική Ψίμυθο είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Μια αναφορά σε ένα κατασκευασμένο νησί-παράδεισο (βεβαίως) ήταν αρκετή για να κεντρίσει την δημιουργικότητα της ελληνικής διαδικτυακής κοινής γνώμης και να δώσει υπόσταση σε ένα φασαίικο όνομα.

Έχει όμως σημασία αν η Ψίμυθος είναι ένα μέρος όπου μπορεί κανείς όντως να μεταβεί ή αν θα μένει για πάντα ένα σχέδιο, μια επιθυμία, ένα «Ταξίδι στα Κύθηρα» που έλεγε και ο ποιητής Κώστας Ουράνης; Ουδεμία. Όπως το “like” μας αφορά πολλά από τα πράγματα των οποίων δεν είμαστε κοινωνοί, γνώστες ακόμη και ούτε καν ειλικρινώς συμπαθούντες, έτσι και η Ψίμυθος είναι ένα εφήμερο trend- μια ευκαιρία να συμπλεύσουμε με ό,τι μπορεί να εκπροσωπήσει την εικόνα μας στα κοινωνικά δίκτυα.        

Ακόμη και μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές η παραγωγή περιεχομένου για την Ψίμυθο δεν λέει να σταματήσει. Όμως είναι τρολο-περιεχόμενο. 

Είναι περιεχόμενο όσων σαρκάζουν την σοσιαλμιντιακή (μας) φάση και την προθυμία με την οποία μετατρέπουμε σε αλήθεια ότι μοιάζει να έχει τα στοιχεία που ταιριάζουν στο προφίλ μας.    

Η Ψίμυθος λοιπόν υπάρχει γιατί θέλουμε να υπάρχει. Υπάρχει για να κουβαλήσει όλα όσα αγαπά το ελληνικό ίντερνετ: την αγνότητα, την ψαγμενοσύνη, το παλιό, το άσπιλο, το «αληθινό», το δικό μας. Είναι ένας ου-τόπος που έλεγε και ο μέγας Φουκώ, στον οποίο μπορούμε να βρεθούμε με τις δυνάμεις της φαντασίας. Με λίγη προσπάθεια ίσως να μπορέσουμε να φωτογραφηθούμε εκεί και ανεβάσουμε τη φωτογραφία στο Instagram.

Αλλά δεν έχει και σημασία.

Σημασία έχει ότι πήγαμε και ότι περάσαμε χάρμα. Ας ελπίσουμε να μην την ανακαλύψουν (και αυτήν) οι τουρίστες και την κάνουν σαν τα μούτρα τους.