Ο Ζέφυρος, το ιστορικό θερινό της Αθήνας όπου η νοσταλγία χτυπάει κόκκινο

Το πρώτο που προσέχεις είναι τα χρώματα: Οι μπλε καρεκλίτσες του κάνουν ωραία αντίθεση με το βαθύ πράσινο των αναρριχητικών που αγκαλιάζουν τον χώρο από παντού, και με το κεραμιδένιο κόκκινο στους διαδρόμους και στο πλαίσιο της οθόνης. Μετά, θα δεις τις λεπτομέρειες: Τα ακροβατικά ποδήλατα που έχουν μετατραπεί σε βάσεις για γλαστράκια, τις νοσταλγικές αφίσες ταινιών από τα 50s και τα 60s, τις παλιές μηχανές προβολής και τις μπομπίνες που στολίζουν σε διαφορετικά σημεία τον χώρο.

Ο Ζέφυρος είναι σινεμά ιστορικό, ένα από τα παλαιότερα της Αθήνας, και τις καταβολές του δεν τις κρύβει. Το 1938 πρωτολειτούργησε, δίπλα στον χειμερινό κινηματογράφο Άννα που δεν υπάρχει πια –στη θέση του συναντάμε ένα σούπερ μάρκετ. «Αρχικά ήταν βαριετέ» μου λέει η Γωγώ, ιδιοκτήτρια και ψυχή σήμερα του Ζέφυρου. «Οι πάντες είχαν περάσει από εδώ, Βασίλης Αυλωνίτης, Γεωργία Βασιλειάδου, όποιος θες». Μετά λειτούργησε ως κινηματογράφος, και αργότερα για ένα διάστημα έκλεισε. Πριν από 33 ακριβώς χρόνια, το αγόρασε ο σύζυγός της, Νίκος Μουζακιώτης, το πορτραίτο του οποίου δεσπόζει σήμερα πάνω από το ταμείο.

«Μεγάλος σινεφίλ ο ίδιος» διηγείται η Γωγώ. «Όταν το πήρε ήταν ερείπιο, μόνο μια οθόνη είχε. Δεν ήταν και η γειτονιά όπως τη βλέπεις σήμερα, ένα καφενείο υπήρχε, κι ένα ψιλικατζίδικο. ‘Θα φύγετε νύχτα’ του έλεγαν οι Πετραλωνιώτες, κι εκείνος απαντούσε ‘δεν πειράζει, θα το παλέψουμε’. Το πάλεψε πραγματικά πάρα πολύ, είχε μέρες που έκοβε μόνο δέκα εισιτήρια. Τα κατάφερε όμως. Ήταν μέρα νύχτα εδώ, το λάτρευε». Εκείνος έφυγε από τη ζωή το 2012, και από τότε η Γωγώ συνεχίζει με τα δυο παιδιά τους.

«Ξέρεις τι με έχει συγκινήσει πάρα πολύ;» μου λέει καθώς μιλάμε για το ότι δεν υπάρχει σήμερα Αθηναίος που να μην ξέρει τον Ζέφυρο. «Ήμουν στο ταμείο κάποια στιγμή και η ουρά έφτανε μέχρι πάνω, στο ψιλικατζίδικο. Έμπαινε κόσμος και με ρωτούσε ‘τι θα δούμε;’». Χαμογελάω βρίσκοντάς το αναμενόμενο, υπάρχει άραγε κανείς που να αμφιβάλλει πως ό,τι και να παίζει ο Ζέφυρος κακό αποκλείεται να ‘ναι; Ανάμεσα σε σπουδαίες επανεκδόσεις, αφιερώματα σε μεγάλους σκηνοθέτες (με μια ιδιαίτερη αδυναμία στον Χίτσκοκ), χρυσό Χόλιγουντ αλλά και ευρωπαϊκά διαμαντάκια από τα 50s και τα 60s, τα τελευταία τρία χρόνια προστέθηκαν και ελάχιστες προσεκτικά επιλεγμένες ταινίες πρώτης προβολής, όπως το φετινό Καλοκαίρι της Κάρμεν. Αξίζει πάντως να σημειωθεί πως όταν πρωτοξεκίνησε, ήταν ο μοναδικός κινηματογράφος της Αθήνας που έπαιζε αποκλειστικά επανεκδόσεις. «Ακολούθησε το Αλφαβίλ, και μετά κι άλλοι, αφού είδαν ότι υπάρχει κοινό» μου λέει η Γωγώ.

Κάτι που αν δεν μένεις στα Πετράλωνα μάλλον δεν θα έχεις προσέξει, καθότι δεν κάνει το ταρατατζούμ άλλων θερινών στα social media, είναι πως ο Ζέφυρος ανοίγει παραδοσιακά την σαιζόν, ξεκινώντας κάθε χρόνο στα τέλη Απριλίου, και κλείνει από τους τελευταίους τον Οκτώβριο, ενίοτε και Νοέμβριο.

Στην καρδιά μιας από τις ωραιότερες γειτονιές της Αθήνας, ανάμεσα στα δημοφιλή ταβερνάκια και μεζεδοπωλεία της οδού Τρώων, είναι η τέλεια έναρξη ή το τέλειο κλείσιμο για τις αθηναϊκές μας νύχτες. Έχει καθημερινά τις δύο παραδοσιακές προβολές των θερινών της Αθήνας, μία στις 20.50 και μία στις 23.00, ενώ κάποιες μέρες γύρω στις 19.00 το απόγευμα φιλοξενεί και παραστάσεις θεάτρου σκιών. Το εισιτήριο για τις προβολές κοστίζει κάθε Τρίτη 5€, τις υπόλοιπες μέρες 8€ (για φοιτητές, ανέργους και άτομα άνω των 65 ετών 6€).

@in2life_gr Τι θα ήταν το αθηναϊκό καλοκαίρι χωρίς τον Ζέφυρο; #θερινοσινεμα #ζεφυρος #πετραλωνα #σινεμα #καλοκαιρι2024 #καλοκαιριστηναθηνα #ελληνικοτικτοκ #in2life #μπεςφοργιουγαμω ♬ Beach - Veronica Fusaro