Rodos Palace: Πενήντα χρόνια αναμνήσεων

Στο μακρινό 1974, όταν η κοσμοπολίτικη Ρόδος έδειχνε ήδη τον δρόμο του Ελληνικού Τουρισμού, βρέθηκε ένας άνθρωπος που τόλμησε να δρασκελίσει κάθε λογής εμπόδια για να βάλει το νησί, αλλά και τη χώρα, στην παγκόσμια αγορά αυτού που ονομάζουμε τουρισμός υψηλών προδιαγραφών. Το όνομά του Βασίλης Καμπουράκης, Ροδίτης της διασποράς, φτιαγμένος από την πάστα των σπάνιων εκείνων ανθρώπων οι οποίοι, συνδυάζοντας το όνειρο με τη σιδερένια θέληση και το θάρρος, την ευστροφία με την εφευρετικότητα και την αστείρευτη ενέργεια με τη δημιουργικότητα, ζουν σε μια ζωή όσα οι περισσότεροι από μας θα χρειαζόμασταν τουλάχιστον τρεις.

Το ξενοδοχείο στα πρώτα του χρόνια

Από την Αβησσυνία στη Ρόδο, από εκεί στο Τζιμπουτί και πάλι πίσω στο νησί, μέσα από λογής λογής ιδέες και αναζητήσεις που έγιναν επιχειρηματικά επιτεύγματα, ο Βασίλης Καμπουράκης οραματίστηκε, σχεδίασε και έφτιαξε το Rodos Palace, ένα αρχιτεκτονικό και μηχανικό επίτευγμα, ένα ξενοδοχείο-ορόσημο της εποχής και τοπόσημο του νησιού. Το Rodos Palace έχει να περηφανεύεται για πολλούς άθλους και πρωτιές. Στα πενήντα χρόνια της ύπαρξής του έχει φιλοξενήσει την αφρόκρεμα του διεθνούς jet set, βασιλιάδες και προέδρους, προσωπικότητες και καλλιτέχνες παγκόσμιας φήμης. Έτσι, ήταν περίπου νομοτελειακό να επιλεχθεί για να φιλοξενήσει, με απόλυτη επιτυχία, το 1988, τη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης - τότε ΕΟΚ -, για την πραγματοποίηση της οποίας επενδύθηκαν μισό εκατομμύριο δολάρια για να δημιουργηθούν έξι προεδρικές σουίτες, η κάθε μία από τις οποίες κατέλαβαν δύο ορόφους. Το Συνεδριακό Κέντρο του ξενοδοχείου έγινε σήμα κατατεθέν κι έβαλε τη Ρόδο στο παγκόσμιο πολιτικό προσκήνιο.

Το Rodos Palace, παρακολουθώντας από τα πρώτα κιόλας χρόνια της λειτουργίας του τις εκάστοτε απαιτήσεις των καιρών, καταφέρνει πάντα να βρίσκεται μπροστά από την εποχή του, καθώς δεν σταματά να εξελίσσεται. Με 785 δωμάτια και σουίτες, 7 πισίνες,7 εστιατόρια, 5 μπαρ, ένα spa, ένα εμπορικό κέντρο κα μια ιδιωτική παραλία, καθώς και ένα ολοκληρωμένο βραβευμένο πρόγραμμα με πολλές επιλογές δραστηριοτήτων για να ζήσει ο φιλοξενούμενος τη Ρόδο ‘like a local’, το ξενοδοχείο σφύζει από ζωή. Τα παιδιά του Βασίλη Καμπουράκη, Μαίρη και Αντώνης, συνεχίζουν το έργο του πατέρα τους με την ίδια προσήλωση, πολλή προσωπική εργασία και έμπρακτη συμμετοχή στην καθημερινότητα του Rodos Palace. Έχουν κατορθώσει, επίσης, να χτίσουν μια γερή, έμπιστη ομάδα εργαζομένων οι οποίοι φροντίζουν, με ζήλο και αφοσίωση, για την εύρυθμη λειτουργία του ξενοδοχείου και την ικανοποίηση της πελατείας του η οποία περιλαμβάνει, σε μεγάλο βαθμό, ανθρώπους από όλον τον κόσμο που έρχονται και ξαναέρχονται, χρόνο με τον χρόνο.

Η κλειστή πισίνα κάτω από τον εντυπωσιακό θόλο

Πριν από μερικές μέρες βρέθηκα, για τρίτη φορά, στο Rodos Palace, με μια ομάδα συναδέλφων μου, ως προσωπικοί προσκεκλημένοι της Μαίρης Καμπουράκη για να γιορτάσουμε τη σημαντική επέτειο των πενήντα ετών. Όλοι είχαμε περίπου φανταστεί πως σίγουρα θα υπήρχε ένα επίσημο δείπνο, μαζί και κάποιες άλλες γιορτινές στιγμές. Κανείς μας όμως δεν περίμενε πως το δείπνο θα ήταν ένα ταξίδι στον χρόνο σε πιστή αναπαράσταση της δεκαετίας του ’80. Η Μαίρη Καμπουράκη και οι συνεργάτες της Κατερίνα Μανουσάκη, Μάκος Τσιμέτας καθώς και η Ελένη Ψυχούλη που έχει συμβάλλει τα τελευταία χρόνια στον σχεδιασμό διαφόρων δραστηριοτήτων του ξενοδοχείου, έφτιαξαν ένα σκηνικό ονείρου. Όχι μόνο άνοιξε για μια βραδιά το ιστορικό γαλλικό εστιατόριο ‘La Rotisserie’ με τις δερμάτινες μπανκέτες και τις κομψές μπουαζερί, αλλά το τραπέζι στρώθηκε όπως τότε, με λινά τραπεζομάντηλα, υπέροχα σουπλά και σερβίτσια Christofle, πορσελάνες με το μονόγραμμα του ξενοδοχείου, ενώ άναψαν τα κεριά στα ασημένια επιβλητικά κηροπήγια. Κι όσο πίναμε το vintage Blue Lagoon κοκτέιλ μας, αυτό που μας ξετρέλαινε στα νεανικά μας χρόνια με το εκτυφλωτικό του τυρκουάζ, ξεφυλλίσαμε μπροσούρες και μενού, λίστες κρασιών και βιβλία επισκεπτών, σε μια γλαφυρή διήγηση των σπουδαίων στιγμών του ξενοδοχείου.

Επάνω η κ. Μαίρη Καμπουράκη με την κ. Ελένη Ψυχούλη, κάτω ο κ. Κώστας Καμπούρης

Επάνω αριστερά ο κ. Κώστας Καμπούρης με τον κ. Μιχάλη Στάλα, ποζάρουν για να τους απαθανατίσουμε

Το μενού ήταν κι αυτό, πώς αλλιώς, vintage, μα η μεγαλύτερη έκπληξη ήταν ότι το μαγείρεψε ο τότε αρχισέφ του Rodos Palace επί τριάντα συναπτά έτη, κ. Κώστας Καμπούρης, ο ίδιος που περιποιόταν όλους τους προσκεκλημένους του ξενοδοχείου, υψηλούς και μη. Στα κοντά ενενήντα χρόνια του σήμερα, με το εντυπωσιακά ψηλό τοκ του αρχιμάγειρα της εποχής, μας παρουσίασε τα εδέσματα ένα προς ένα και μας διηγήθηκε την πορεία του μέσα στις κουζίνες του ξενοδοχείου. Τότε που η Γαλλική γαστρονομία ήταν ακόμη παντοκράτορας, αλλά που ανάμεσα στη mousseline, τα σαλιγκάρια bourguignonne και το Chateaubriand, βρέθηκε χώρος έκφρασης της ελληνικής αστικής κουζίνας με γαρίδες σε σάλτσα ούζου κι άλλες σπεσιαλιτέ του τότε, που ξετρέλαιναν τους ξένους. Κι όταν ήρθε η ώρα για το απόλυτα γαστρονομικό γαλλικό επιδόρπιο, τις ανυπέρβλητες και σχεδόν εξαφανισμένες σήμερα, Crêpes Suzette, ο κ. Καμπούρης τις έφτιαξε πάνω στο υπέροχο ξύλινο τρόλεϊ με τις επάργυρες λεπτομέρειες, με ανάλαφρες κινήσεις ακριβείας που κρύβουν, όμως, ατελείωτες ώρες επίπονης εξάσκησης για να φταστεί η τελειότητα.

Κάποια από τα πιάτα του επετειακού δείπνου

Η γαστρονομία του σήμερα στο Rodos Palace εκφράζεται από τους δύο νέους, ικανότατους σεφ του ξενοδοχείου, τον Καλύμνιο Μιχάλη Στάλα και τον Ροδίτη Λευτέρη Καμπουράκη, οι οποίοι, από το 2019 ανέλαβαν να συστήσουν στους φιλοξενούμενους την Ελληνική, γενικά, και τη Ροδίτικη, ειδικά, μαγειρική κουλτούρα. Έχοντας ήδη γευτεί τις δημιουργίες τους από το προηγούμενο ταξίδι μου, διαπιστώνω πως εξελίσσουν διαρκώς όσα ξεκίνησαν πριν από 5 χρόνια, ενώνοντας υλικά και εποχές, νοστιμιά και τεχνικές, την απλότητα με την καλαισθησία, φέρνοντας, εν τέλει, κοντά την Ελλάδα με τον κόσμο.

Δείπνο στα 12 Νησιά

Στο γαστρονομικό εστιατόριο 12 Νησιά, οι δύο σεφ ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους σε πιάτα τόσο φίνα, όσο και βαθιά νόστιμα. Παίρνουν ό,τι καλύτερο σε υλικά και συνταγές από τη Ροδιακή παραδοσιακή κουζίνα και το μεταμορφώνουν σε εικόνες και γεύσεις που συνεπαίρνουν. Στο παραθαλάσσιο Sea Bao, τα μεσημέρια μοσχομυρίζουν ιώδιο και θαλασσινή αλμύρα. Τα ψάρια και τα θαλασσινά εμφανίζονται σε μεζέδες με αναπάντεχους συνδυασμούς, σε πιάτα φουλ στη φρεσκάδα.

Μεσημεριανό στο Sea Bao. Επάνω στη μέση ο κ. Λευτέρης Καμπουράκης αριστερά με τον κ. Μιχάλη Στάλα δεξιά

Επιστρέφοντας, για να κλείσω, στο 1974, έρχονται στο μυαλό μου τα λόγια του Βασίλη Καμπουράκη. «Κάθε δουλειά σε φέρνει πιο κοντά στο όνειρο, αρκεί να ονειρεύεσαι» επαναλάμβανε συχνά-πυκνά. Κι αυτό αποδεικνύεται πέρα από κάθε αμφιβολία όταν, πενήντα χρόνια αργότερα, η δεύτερη γενιά του Rodos Palace, τιμώντας τον ίδιο και το έργο του, εξακολουθεί με την ίδια ζέση να ονειρεύεται, να τολμά και να δημιουργεί, φέρνοντας το ξενοδοχείο στη νέα, οπωσδήποτε διαφορετική και ιδιαιτέρως απαιτητική, εποχή. Στα θερμά μου συγχαρητήρια και τις από καρδιάς ευχές μου προσθέτω και τα πολλά μου «ευχαριστώ» για το γενναιόδωρο μοίρασμα των πολύτιμων αναμνήσεών σας.