Εργατική λαδόκολλα και ντομάτα "γαρύφαλλο", τουρίστα μου!

Υπάρχει άραγε φρένο στο κυνήγι της ανάπτυξης; Υπάρχει όριο στην επιδίωξη του πλούτου και στην τουριστική αναβάθμιση της πατρίδας μας; Αν υπάρχει, αναζητείται- τουλάχιστον στο εργοστάσιο-μουσείο κλωστοϋφαντουργίας στην Ερμούπολη. Πρόκειται για έναν θαυμάσιο βιομηχανικό χώρο, ένα μνημείο της βιομηχανικής αρχαιολογίας, όπως ανέφερε σε σημείωμά του φίλος της στήλης, ο οποίος μάς ενημέρωσε σχετικά. Όπως επισημαίνει, έως τη δεκαετία του 1980, το συγκεκριμένο ήταν το τελευταίο εν ενεργεία εργοστάσιο σε αυτό που ήταν κάποτε η βιομηχανική ζώνη της πρωτεύουσας των Κυκλάδων. Εκεί, εκτός από το κτίριο, εξαιρετικά διατηρημένοι είναι και οι αργαλειοί της ύφανσης.

Στο διαδίκτυο μπορεί κανείς να προμηθευτεί εισιτήρια για την επίσκεψη στο συγκεκριμένο εργοστάσιο. Όλα καλά μέχρι εδώ. Ο χώρος ωστόσο δεν λειτουργεί μόνο ως μουσείο βιομηχανικής αρχαιολογίας, αλλά διατίθεται προς ενοικίαση για εκδηλώσεις πολυτελείας, γάμους και άλλα τέτοια, μια που οι καιροί είναι δύσκολοι και κυκλοφορούν και μερακλήδες «έχοντες».  

Ακόμη όμως και οι υπόλοιποι, που δν θα νοικιάσουμε ολόκληρο τον χώρο μπορούμε να αναβαθμίσουμε την εμπειρία της επίσκεψής μας στο εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας και να το «ζήσουμε όπως παλιά»· όπως το ζούσα οι φτωχοί εργάτες τότε. Ποιος θα αντισταθεί σε αυτή τη βιωματική προσέγγιση της ιστορίας Μπορεί όμως, αν θέλει, να αναβαθμίσει την εμπειρία του και να δοκιμάσει «να το ζήσει» εργατικά επιλέγοντας μαζί με την ξενάγηση «εργατικό γεύμα» ή- ακόμα καλύτερα-  την «εργατική τσάντα».

Η »εργατική τσάντα» περιέχει μεταξύ άλλων «ψωμί» και «φαγιάντζα (εργατικό σκεύος με μαγειρευτό φαγητό». Αναρωτιέσαι πώς ορίζεται το «εργατικό σκεύος» αναγνώστη; Έλα τώρα. Ακόμη και αν τα ελληνικά είναι μέτρια, το έπιασες το νόημα. Στο ακόμη ακριβότερο πρόγραμμα «Λαδόκολλα και ρεμπέτικη μουσική» (sic), εκτός από τη φαγιάντζα, το ψωμί, το κρεμμύδι και διάφορα άλλα εδέσματα πολυτελείας (που δεν είναι και πολύ «εργατικά», αλλά τι να κάνουμε; επιχείρηση έχουμε), υπάρχει ζωντανή ρεμπέτικη μουσική «με ντόπιους καλλιτέχνες» (όχι τίποτα μέτοικους) και «Υπάρχει η δυνατότητα να παραβρεθεί στον χώρο μια πραγματική εργάτρια του εργοστασίου»!

Πραγματική εργάτρια αναγνώστη! Την ώρα που κόβεις με το σουγιαδάκι σου την ντομάτα γαρύφαλλο και ακούς τη φραγκοσυριανή σου σε άπταιστα συριανά, να σου και η εργάτρια ντυμένη με την ποδιά της και έχουσα -αν είναι λίγο επαγγελματίας- κουρασμένο βλέμμα από το 8ωρο του μεροκάματου! Και όλα αυτά για εσένα τουρίστα μας, λεβέντη μας!

Για εσένα που δεν μπορείς να μην κάνεις «βιωματικό τουρισμό». Που δεν μπορείς να μην «καταναλώνεις το ψοφίμι που ήταν κάποτε ο τρόπος ζωής των ανθρώπων» ως «φιλοπερίεργος τουρίστας», όπως έγραψε εύστοχα ο χρήστης Corto Maltese στο Facebook.   

Σιγά, θα πει κάποιος. Και τι έγινε; Μπορούμε να βλέπουμε πως ζούσαν οι απλοί άνθρωποι παλιότερα και μάλιστα πρόκειται για άκρως διδακτική δραστηριότητα- για αυτό άλλωστε υπάρχουν τα λαογραφικά μουσεία. Όμως η ανθρώπινη ζωή, οι εμπειρίες και η προσπάθεια επιβίωσης δεν μπορούν να γίνονται τουριστική ατραξιόν. Γιατί αυτό προσβάλει την Ιστορία και τη δημόσια μνήμη.

Ας φανταστούμε αυτή την επινοητική ομάδα του Μουσείου Κλωστοϋφαντουργίας της Ερμούπολης να διαχειρίζεται και άλλους χώρους μνήμης έχοντας αποστολή της να αυξήσει -γιατί όχι;- και εκεί τα έσοδα:
«Βασανισμός στη Μπουμπουλίνας»
Δεθείτε από τα χέρια και τα πόδια και νιώστε τον τρόμο όταν μπαίνει στο μισοφωτισμένο δωμάτιο ο «βασανιστής» σας. Ζωντανή ορχήστρα μπορεί να παίζει αντάρτικα.  

«Εικονική εκτέλεση στην Καισαριανή»

Βρεθείτε και εσείς στον «Τοίχο της Καισαριανής» και ακούστε το «Πυρ!» που θα έδινε τέλος στη ζωή σας. Ανεβείτε τον σωρό με τα ψεύτικα πτώματα και βγάλτε φωτογραφία στην κορυφή του!   

«Ζήσε σαν ανεπιθύμητο νεογέννητο στα σκαλιά του βρεφοκομείου»
Νιώστε σαν τα εγκαταλειμμένα βρέφη τις δεκαετίες του 1950 και του 1960. Τυλιχτείτε με αυθεντικά λαϊκά κουρελόπανα και ξαπλώστε στα παγωμένα σκαλιά του ιστορικού κτιρίου. Κλάψτε με παρόπονο και δεχτείτε την παρηγοριά μιας αληθινής βρεφοκόμου!

«Πέστε στη θάλασσα από την αποβάθρα της Σμύρνης»
Τρέξτε κυνηγημένοι από επαγγελματίες ηθοποιούς ντυμένους σαν κεμαλιστές Τούρκους. Νιώστε τις φλόγες των ξύλινων κτιρίων της Σμύρνης και δοκιμάστε να κολυμπήσετε προς γεμάτα πλοία που αρνούνται να σας επιβιβάσουν. Σμυρνέικα εδέσματα και μουσική συνοδεία με σκοπούς των καφέ σαντάν!