Το "θερμό κλίμα" των ελληνικών σχολείων

Να ‘ναι καλά οι άνθρωποι να μπορούν να κουβαλάνε τους ανεμιστήρες για να δροσίζονται τα παιδάκια τους, μια που άλλη δυνατότητα το δημόσιο σχολείο δεν έχει, Και γιατί να έχει δηλαδή; Επειδή αλλάζουν οι κλιματικές συνθήκες; Επειδή υπάρχουν ώρες στις τάξεις που είναι αφόρητες; Ε, και;

Τις ελλείψεις στο διδακτικό αντικείμενο άλλωστε πώς τις αντιμετωπίζουν οι γονείς; Με την παραπαιδεία και τα παρακλάδια της. Ε, αυτό ας συμβεί και με τη ζέστη. Οι ανεμιστήρες αντιστοιχούν στα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα. Είναι μια νοοτροπία στην οποία έχουμε εκπαιδευτεί εδώ και δεκαετίες, οπότε, τι πειράζει;

Στα σοβαρά όμως: Η δημόσια παιδεία δεν γίνεται να πορεύεται με την «καλοσύνη των ξένων» και την φιλανθρωπία των γονιών. Όχι γιατί τους επιβαρύνει υπερβολικά (που μπορεί να το κάνει), ούτε γιατί δεν μπορούν να ανταποκριθούν (πιθανότατα μπορούν), αλλά γιατί είναι θέμα αρχής και θέμα εμπιστοσύνης προς την πολιτεία να μην «αυτοδικεί» ο κάθε πολίτης που νιώθει αδικημένος.

Δεν είναι όμως μόνο θεωρητικό το ζήτημα. Οι περισσότεροι γονείς που εργάζονται, το βράδυ της περασμένης Τρίτης στ5ην καλύτερη περίπτωση ήρθαν αντιμέτωποι με το δίλημμα «να το στείλω στο σχολείο ή όχι;». Στην χειρότερη, το σχολείο του παιδιού τους ανήκε σε κάποιον από τους Δήμους που αποφάσισαν να μην λειτουργήσουν τα σχολεία για ένα διήμερο, λόγω ζέστης.

Και τι θα τα έκαναν τα παιδιά όσοι δεν είχαν διαθέσιμες «γιαγιάδες» ή άλλη παρεμφερή λύση; Εδώ απάντηση δεν υπήρχε, καθώς η διοίκηση φάνηκε να εννοεί ότι η ασαφής προτροπή για τηλεργασία, θα ήταν αρκετή για να κρατήσει τους γονείς στο σπίτι και άρα τα παιδιά υπό την επίβλεψή τους. Φυσικά επρόκειτο για ένα οριζόντιο και άρα άδικο μέτρο, μια που δεν επιβάρυνε εξίσου όλες τις οικογένειες, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα.

Ο κλιματισμός στα ελληνικά σχολεία φαίνεται ότι στο μυαλό των αρμοδίων αποτελεί μια περιττή πολυτέλεια. Οι οδηγίες του υπουργείου προτείνουν να προτιμώνται οι κλιματιζόμενες αίθουσες, ενώ είναι ζήτημα αν υπάρχει έστω και ένας τέτοιος χώρος σε κάθε σχολείο. Είναι δε τα ίδια σχολεία που φιλοξενούν τους υποψήφιους των πανελλαδικών εξετάσεων, όπου τα παιδιά παίζουν τους οικογενειακούς και προσωπικούς τους κόπους ετών σε τέσσερα τρίωρα. «Καυτά» τρίωρα, θα έλεγε κάποιος.

Οι υποδομές πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τις ανάγκες και τα δεδομένα. Η κλιματική αλλαγή απαιτεί την ανάπτυξη αντανακλαστικών εκ μέρους της θεσμικής ηγεσίας και όχι νοοτροπίες του στυλ «βοηθάτε όλοι» που μπορεί και να λειτουργούν, αλλά είναι επικίνδυνες και μας κατατάσσουν στις αναπτυσσόμενες χώρες που κάποτε θα τα καταφέρουν να είναι ανεπτυγμένες.