Έλα η αποχή!

Αποχή; Τι αποχή; Δεν θέλεις να πάρεις μέρος σε αποφάσεις που αφορούν το μέλλον μας; Θέλεις να αποφασίζουν άλλοι για εσένα; Δεν ξέρεις ότι η ψήφος είναι ιερή; Πέθαναν άνθρωποι για να μπορούμε εμείς να ψηφίζουμε σήμερα.

Δεν νιώθω καμιά αντιπάθεια για τους ανθρώπους που πιστεύουν όλα τα παραπάνω και που πηγαίνουν στο παραβάν σκεπτόμενοι την ευθύνη, την υποχρέωση, το δικαίωμά τους. Εγώ δεν το βλέπω έτσι. Και δεν είναι ότι διαφωνώ γιατί πιστεύω ότι πρέπει η χώρα να βγει από την Ευρωπαϊκή Ένωση ή γιατί έτσι θα καταφέρω ένα ράπισμα σε όσους προσπαθούν να με πείσουν ότι η ψήφος μου μετράει.

Θεωρώ όμως ότι πρέπει κάπως να δείξω την δυσθυμία μου για μια ψήφο που δεν έχει σημασία, που είναι, αν θέλετε, διακοσμητική. Πρέπει κάπως να πάρω πολιτική θέση που να με εκφράζει και όχι να αναγκαστώ να διαλέξω μια «προμαγειρεμένη» από τις υπάρχουσες.

Πώς θα αυξήσουμε την σημασία της ψήφου των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Πώς θα καταφέρουμε να φύγει από τη βιτρίνα και να μπει ως αντίβαρο στη βούληση των πολιτικών ηγεσιών, δηλαδή του Συμβουλίου της Ευρώπης και της Κομισιόν; Προς το παρόν αυτοί «είναι» η Ευρωπαϊκή Ένωση και όχι τα εκατομμύρια των πολιτών που θα βρεθούν στις 9 Ιουνίου στις κάλπες.

Μια συμμετοχή σε εκλογές χωρίς νόημα, δεν θα κάνει τίποτα άλλο παρά θα νομιμοποιήσει το αποτέλεσμα. Θα αναγνωρίσει ως αποδεκτή τη διαδικασία που επικυρώνει τον διακοσμητικό ρόλο των ψηφοφόρων. Μα, τι νομίζουμε; Ότι μια τόσο σημαντική υπόθεση όπως η οικονομική και νομισματική ένωση των ευρωπαϊκών κρατών θα αφεθεί όντως στα χέρια του κάθε καημένου ψηφοφόρου στην κάθε ραχούλα της ελληνικής (και τις πορτογαλικής και της Γαλλικής…) επαρχίας;

Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν κάτι θα ήταν παράνομες έλεγε ο Τζίμης Πανούσης, επιμένοντας στο παλιό σύνθημα των αμφιθεάτρων. Μέχρι να μου δείξει κάποιος ότι δεν ισχύει, η ρήση μού φαίνεται πιο λογική από το «Να αποφασίσουμε για την Ευρώπη μας». Γνώμη μου.