"Δαγκωτό" Like στην Κέητ

Λίγοι από όσους έχουν διαλέξει να μην αντιμετωπίζουν ό,τι γίνεται στο Ισραήλ ως «πόλεμο», αλλά ως σφαγή αμάχων, δεν ικανοποιήθηκαν με την εμφάνιση της Κέητ Μπλάνσετ στο «κόκκινο χαλί» των Καννών.

Η οσκαρική ηθοποιός επέλεξε μια τουαλέτα σε μαύρο-άσπρο-πράσινο, η οποία σε συνδυασμό με το κόκκινο του χαλιού, δημιουργούσε μια σύνθεση με τα χρώματα της παλαιστινιακής σημαίας. Ήταν ο τρόπος της Μπλάνσετ να δείξει, με την δύναμη της εικόνας και χωρίς να πει λέξη, την στήριξή της στον παλαιστινιακό λαό. Πράγματι, η εικόνα της έχει ήδη γίνει viral στο δυτικό ημισφαίριο.   

Δεν ήταν όμως η εικόνα το πραγματικά δυνατό σημείο της παρέμβασής της, αλλά το ότι μια πρωτοκλασάτη διεθνής σταρ έσπασε το πρωτόκολλο και έφερε σε μια γιορτή του παγκόσμιου σινεμά, σε μια ανέμελη λάμψη, ένα φλέγον πολιτικό ζήτημα.

Ήταν ό,τι ακριβώς θα ήθελε να κάνει ιδίοις χερσίν το πολιτικοποιημένο δυτικό κοινό: διάσημος και λαμπερός, «ηχηρή» παρέμβαση, πολιτικό πρόσημο στην πράξη και... ανώδυνη ουσιαστικά επίπτωση. Δηλαδή, ένα τεράστιο «Like» το οποίο κατά τις προσδοκίες όσων υποστηρίζουν τα δίκαια της Παλαιστίνης θα μπει κατευθείαν στο μάτι του Ισραήλ.

Όσοι όμως πιστεύουν ότι κάπως έτσι θα ιδρώσει το αυτί της κυβέρνησης Νετανιάχου, είναι μακριά νυχτωμένοι. Ίσως βέβαια, όπως προστάζει η πολιτική του Like, να μην ενδιαφέρει ποια ακριβώς θα είναι η επίπτωση στην πραγματικότητα. Το θέμα είναι πιθανότατα να νιώσουμε οι ίδιοι έστω και στιγμιαία καλά· ότι κάναμε το καθήκον μας βοηθώντας έναν καλό σκοπό.

Να μην παρεξηγηθώ: Μπράβο στην Κέητ Μπλάνσετ που πήρε θέση (το ότι ο τρόπος της ήταν πνευματώδης την κάνει δε ακόμη πιο συμπαθή). Η συντριπτικότατη πλειοψηφία των αναγνωρίσιμων ηθοποιών ανά τον κόσμο δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα, όπως και εκείνη των άσημων και ανώνυμων πολιτών, ασχέτως του τι θεωρεί  ο καθένας δίκαιο. Το να κάνεις "κάτι" είναι ασφαλώς πολύ σημαντικότερο από το να μην κάνεις τίποτα.

Για εμάς τους υπόλοιπους βέβαια αυτό έδωσε το έναυσμα για μια ακόμη εκδήλωση της «πολιτικής κουλτούρας των social media»- ξέρετε, αυτό που κάνουμε από τον καναπέ μας αντί για να αναλάβουμε δράση για πραγματική πίεση προς τους αδικούντες. Τέτοιες κινήσεις, όσο "soft" και αν είναι προκαλούν συζητήσεις και ίσως με το να αποτελούν "τάση" παρασύρουν και κάποιους που -όχι μόνο στέκονται απαθείς, όπως οι περισσότεροι απο εμάς, αλλά δεν έχουν καν στο μυαλό τους να πάρουν θέση έστω και ιδιωτεύοντας.

Εν ολίγοις μπράβο στην Κέητ. Μετά;