Το απολιτίκ πολιτικό είναι εδώ

Ο Σύριζα αποφάσισε να δώσει άλλη μια «πάσα» στο εκλογικό σώμα, καλώντας το να εκλέξει τους υποψήφιους Ευρωβουλευτές του κόμματος για τις επικείμενες εκλογές. Ήταν μια διαδικασία στην οποία έλαβαν μέρος 63.000 άνθρωποι, οι οποίοι δεν είναι κατ΄ ανάγκη ήδη μέλη του Σύριζα.

Ο Στέφανος Κασσελάκης έμεινε πιστός στο «ρωτάω» τον κόσμο αξίωμά του, το οποίο τον έφερε στην ηγεσία του κόμματος και τον προστάτεψε ως ενδεχόμενο από τις βολές που δέχθηκε στο συνέδριο. Ο συγκεκριμένος τύπος διαδικασίας μοιάζει εξαιρετικά χρήσιμος στον πρόεδρο του Σύριζα, ο οποίος δεν διαθέτει πολιτικά ερείσματα ούτε στο κόμμα, ούτε στην ελληνική κοινωνία.

Είναι ο ορισμός της «απολιτίκ» διαδικασίας επιλογής υποψηφίων. Με πρόταγμα το δημοκρατικόφανές «να ακούσουμε τον λαό», ο Σύριζα διολισθαίνει στην αποπολιτικοποίηση και σε ό,τι θα σημάνει αυτό για τις αρχές του, που θα εξελιχθούν σε ένα άγραφο δίκαιο, ερμηνευόμενο κατά το δοκούν ή μάλλον κατά πως εξυπηρετεί η επικαιρότητα. Ένα «πείτε μου τι θέλετε εσείς και αφήστε το πάνω μου να κάνω ό,τι μπορώ» που θα φέρει σε θέση οδηγού -στο κόμμα, στην αντιπολίτευση, στη χώρα(;)- τη μαζική άποψη. Αυτή που κάνει κυρίαρχη την κουλτούρα της τηλεθέασης, των δελτίων ειδήσεων-κουτσομπολιών, των αναρτήσεων με τους κλικ μπέητ τίτλους για να υφαρπαχθεί το «κλικ», την τραπ με τους εύκολους στίχους και τις στερεοτυπικές αναφορές/  

Όμως, μολονότι κόμμα εξουσίας χωρίς λαϊκισμό δεν νοείται, και αν θέλεις να είσαι πρώτος σε μια εκλογική διαδικασία θα πρέπει να εκφράσεις τις ανάγκες του αντίστοιχου εκλογικού σώματος  ο ρόλος της πολιτικής δεν είναι αυτός του «τροχονόμου». Δεν υπάρχει απλώς για να καβαλάει το κύμα των λαϊκών επιθυμιών, που πάντα ρέπουν προς την ευκολία, αλλά για να βελτιώνει την ποιότητά τους με γνώμονα το πνεύμα του Συντάγματος και το συμφέρον της χώρας (το ένα πιο προβληματικό από το άλλο, αλλά καταλαβαινόμαστε).    

Οι μεγάλοι ηγέτες της ελληνικής ιστορίας είχαν την ευελιξία να δίνουν «αυτό που θέλει ο κόσμος» είτε με τρόπο ασαφή («αλλαγή»), είτε αναφερόμενοι σε κάποιο μελλοντικό όραμα (μεγαλύτερη χωρικά Ελλάδα), όχι όμως στο εδώ και τώρα, γιατί αυτό σημαίνει χάος, πολιτισμικό αλλά και «πολιτικό» τουλάχιστον με την έννοια που το ξέραμε ως τώρα.  

Δεν νομίζω ότι το φαινόμενο θα σταματήσει στον Σύριζα του Κασσελάκη. Ήδη το ΠΑΣΟΚ δείχνει ότι πορεύεται χωρίς άλλο πολιτικό έρμα εκτός από το όνομά του, και επιδίδεται με πάθος στο Tik Tok προσπαθώντας να κάνει restart στην επικοινωνιακή του στρατηγική.

Το τι είναι «πολιτικό» στην Ελλάδα αλλάζει και ίσως πρέπει όλοι να αποδεχθούμε ότι οι αρχές και οι αξίες με τις οποίες πορευθήκαμε από την μεταπολίτευση και μετά, είναι για ολίγους. Τουλάχιστον ας αντικατασταθούν από άλλες όμως, γιατί το «ό,τι θέλετε εσείς» μοιάζει με συνταγή κοινωνικής χρεωκοπίας.