Που πάνε τα χρήματα για την Αστυνομία;

Λίγα πράγμα μπορεί κάποιος να πει για την υπόθεση της κοπέλας που εκτελέστηκε εν ψυχρώ στο κατώφλι του αστυνομικού τμήματος του Κολωνού- εννοώ λίγα πράγματα που δεν είναι αυτονόητα, όπως η υποχρέωση της αστυνομία και των οργάνων της να μην νιώθει ανασφάλεια ο πολίτης, και βέβαια να μην χάσει τη ζωή του.

Το ζητούμενο είναι αν και με ποια συλλογιστική θα μπορούσε να χρεωθεί μέρος της αποτυχίας η κρατική λειτουργία ως σύστημα, ή ο μόνος υπεύθυνος είναι και πάλι «ο σταθμάρχης», δηλαδή οι συγκεκριμένοι αστυνομικοί υπάλληλοι που λάθη επέτρεψαν τον θάνατο της νεαρής Κυριακής από τον κακοποιητή διώκτη της.

Βασικό επιχείρημα όσων επιχειρούν να αρνηθούν την ευθύνη συλλήβδην του σώματος είναι η «υποστελέχωση» Ωστόσο, η Ελληνική Αστυνομία είναι η δεύτερη πολυπληθέστερη στην Ευρώπη με, αν δεν κάνω λάθος, 57.000 αστυνομικούς. Την Παρασκευή το πρωί η Νίκη Λυμπεράκη ρωτούσε σχετικά τον Γιάννη Οικονόμου, βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας και πρώην υπουργό Προστασίας του Πολίτη. Μην νομίζετε ότι είναι όλοι αυτοί οι αστυνομικοί στην αστυνομία, είπε. Πολλοί είναι αποσπασμένοι σε διάφορες υπηρεσίες, όπως οι δικαστικές ή οι υπηρεσίες φύλαξης και έτσι το επιχείρημα της υποστελέχωσης δεν είναι παράξενο.

Λες και είναι δουλειά του πολίτη να ανακατανείμει το προσωπικό που είναι κατ΄ όνομα στην αστυνομία -μπήκε εκεί πιθανότατα για να μπορέσει να διοριστεί, λέω εγώ- αλλά στην ουσία σκορπισμένο ολούθε στον δημόσιο τομέα. Δεν είναι η αποθέωση της αναποτελεσματικότητας ότι η επί πέντε χρόνια Κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να εξορθολογήσει την απασχόληση στο Σώμα και να έχει μια πραγματική εικόνα του πόσους ανθρώπους χρειάζεται αυτό για να προσφέρει υπηρεσίες ασφάλειας στον πολίτη; Τουλάχιστον για να νιώθει αυτός ασφαλής όταν κάνει ό,τι του λένε εν πολλοίς ανειδίκευτοι υπάλληλοι;      

Πού τέλος πάντων πηγαίνουν τα κονδύλια για την αστυνόμευση; Σε περιπολικά και σε εξοπλισμό καταστολής, θα μου πείτε. Όμως πόσοι «σταθμάρχες» πρέπει να υπάρξουν πριν καταλάβουμε την ανάγκη για επιμόρφωση και επανεκπαίδευση των μελών της ελληνικής αστυνομίας; Πόσες αστοχίες συμπεριφοράς ενόπλου ή άοπλου οργάνου χρειάζονται για να υπάρξει αναβάθμιση της ποιότητας του ανθρώπινου δυναμικού του σώματος και όχι αναβάθμιση του οπλισμού του;

Επειδή σπανίως το πρόβλημα είναι το υστερούν υλικό, αλλά συχνότατα η απόσταση από τη νοοτροπία «είμαι στην υπηρεσία του πολίτη». Λυπάμαι που το λέω πολλά από τα μέλη της αστυνομίας έχουν τη λογική «αφήστε με να πιάνω κακούς γιατί αυτό είναι το σημαντικότερο». Όχι όμως. Αυτό είναι μέρος μόνο της δουλειάς ενός αστυνομικού, και όχι το βασικό της κομμάτι. Και αυτό είναι δουλειά και του κράτους, και του υπουργείου, και της ηγεσίας του Σώματος να το επιβάλει και να τα διδάξει. Όσο δεν το κάνει, θα είναι ένοχο.