Ποιος θυμάται τον Σορίν Ματέι;

Τι μπορεί να συμβεί όταν πολίτες μετέχουν και αναλαμβάνουν μέρος μιας διαδικασίας σύλληψης υπόπτου; Πολλά. Τόσα πολλά ώστε η εκπαίδευση των αστυνομικών να είναι διετής και πανεπιστημιακού επιπέδου και να μην γίνεται να συμπυκνωθεί σε κάποιο, ας πούμε, σεμινάριο.

Η σύλληψη του 43χρονου που κανόνισε να επισκεφθεί ένα 13χρονο κορίτσι το οποίο παρενοχλούσε σεξουαλικά, θα ήταν μια ξεκάθαρη επιτυχία της ελληνικής αστυνομίας, αν δεν είχε επιτευχθεί με την αρωγή ενός διάσημου instagramer που βρήκε μια καλή ευκαιρία να τσιμπήσει κλικς και δημοσιότητα.

Στο βίντεο που ανέβασε ο Αλέξανδρος Κοψιάλης, ο ίδιος και ένας φίλος του, ο πατέρας της 13χρονης, έχουν δώσει ραντεβού στον ύποπτο και σε συνεργασία με την αστυνομία του στήνουν παγίδα ώστε να συλληφθεί. Κάπως έτσι, το βίντεο με τη σύλληψη αναρτήθηκε στον λογαριασμό του Influencer με δόξα και τιμή και μια από τις αρμοδιότητες της πολιτείας έγινε ένα ωραιότατο θέαμα για τους λάτρεις του αστυνομικού δελτίου.  

 Εδώ υπάρχουν αρκετά προβλήματα. Πρώτον, μπορεί κάποιοι να θεωρούν ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα -ιδιαίτερα αν σκοπός είναι να συλληφθούν κακοποιητές ανηλίκων- αλλά δεν είναι έτσι. Η συμμετοχή ιδιωτών σε μια σύλληψη, πολύ περισσότερο ο σχεδιασμός της επιχείρησης από ιδιώτες ή η διαχείριση μιας κρίσης από μη εκπαιδευμένους ανθρώπους εγκυμονεί ένα σωρό κινδύνους. Αν, για παράδειγμα, ο ύποπτος είχε μαζί του ένα όπλο και ήταν αποφασισμένος να το χρησιμοποιήσει, ποιος ξέρει τι θα συνέβαινε;

Αν αντιδρούσε βίαια και έπαιρνε όμηρο έναν πολίτη; Αν αυτοκτονούσε πέφτοντας από τις σκάλες ή το παράθυρο μόλις καταλάβαινε ότι θα συλληφθεί;

Υπάρχει λόγος που «το προνόμιο της βίας» ανήκει αποκλειστικά στο κράτος και τους λειτουργούς του. και ο λόγος αυτός είναι διπλός; Αφενός γιατί το κράτος εκπαιδεύει τα όργανα αποκατάστασης της τάξης ώστε να υπερασπίζονται όλα τις ίδιες αρχές και να έχουν κοινά και αποδεκτά πρωτόκολλα επέμβασης και λειτουργίας. Έτσι δεν θα κάνει ο καθένας «ό,τι του φαίνεται σωστό» θέτοντας σε κίνδυνο όχι μόνο ζωές αλλά και τις αρχές λειτουργίας της πολιτείας.

Αφετέρου, το προνόμιο της επέμβασης ανήκει αποκλειστικά στο κράτος και τους λειτουργούς του ώστε αυτοί να μπορούν να ελέγχονται από τους πολίτες.

Αποφασίστε τέλος πάντων, θα μπορούσε να πει κάποιος: Είναι κατάλληλα εκπαιδευμένη η ελληνική Αστυνομία ή οι διαδικασίας εκπαίδευσης των μελών της είναι ελλιπείς και τα μέλη της είναι ανεπαρκώς εκπαιδευμένα, χωρίς ψυχολογικές εξετάσεις, παρακολούθηση και πολλά άλλα;     

Έτερον εκάτερον και οι ελλείψεις δεν γίνεται να συμψηφιστούν. Είναι απαραίτητο η αστυνομία να δρα χωρίς την ανάμιξη πολιτών και εξίσου απαραίτητο οι διαδικασίες εκπαίδευσης και παρακολούθησης των ανθρώπων που έχουν όπλα στα χέρια τους και την άδεια να τα χρησιμοποιούν, να τηρούνται στο ακέραιο.

Όσοι θεωρούν τις επισημάνσεις αυτές υπερβολικές, θυμούνται άραγε τον Σορίν Ματέι;