Ο Νταλάρας και οι υπερτιμημένες δηλώσεις του

Πολύς αχός για τις δηλώσεις Νταλάρα κατά των τηλε--δημοσιογράφων που περίμεναν με τα μαρκούτσια τους μπας και δώσει ο «Θείος» της ελληνικής δισκογραφίας συνέχεια στο κράξιμο που έριξε στους νεολαϊκούς και την ποιότητα των διαφημίσεων που κάνουν (!).

Τους επέπληξε λοιπόν λέγοντας πως αυτές οι πρακτικές είναι γελοίες, ότι δεν είναι αυτό δημοσιογραφία (πράγματι, δεν είναι) και πως θα βλέπουν τον εαυτό τους και θα ντρέπονται.       

Το να ψέγεις δημοσίως ανθρώπους που κάνουν ένα επάγγελμα δεν είναι μια πρακτική που με βρίσκει σύμφωνο, μολονότι και εγώ έχω αρκετἀ να πω κατά τέτοιων πρακτικών κυνηγιού της τηλεθέασης. Ορθότερο θεωρώ αυτό που πρότεινε ο Κραουνάκης: Χαμογελάς, «Λες ευχαριστώ πολύ παιδιά, δεν έχω να πω κάτι» και μπαίνεις στο αυτοκίνητό σου αποφεύγοντας το φτηνό κήρυγμα.   

Άνθρωπος είναι όμως ο Νταλάρας και θύμωσε. Τσαντίστηκε από το πρέσιγνκ για μια δήλωση, από τον κανιβαλισμό υπέρ της τηλεθέασης, αν θέλετε. Να το δεχθώ. Το να ερχόμαστε οι υπόλοιποι και να αναγάγουμε μερικές μπηχτές που είπε ο Νταλάρας στο πόδι σε στέρεη κριτική απέναντι στο μιντιακό σύστημα και στο επίπεδο της δημοσιογραφίας σήμερα ένα πράγμα δείχνει, και αυτό ΔΕΝ είναι το ποιόν του Γιώργου Νταλάρα: δείχνει ότι δεν είμαστε ούτε έτοιμοι ούτε πρόθυμοι να ασκήσουμε με σοβαρούς όρους μια τέτοια κριτική.

Αν θέλουμε να βρούμε κάτι για τον Γιώργο Νταλάρα και το ποιόν του, το βρίσκουμε στην φράση-ύμνο στην πατριαρχία που απηύθυνε κατά τη διάρκεια του επεισοδίου σε νεαρή ρεπόρτερ, λέγοντας της «Κι εσύ, που είσαι χαριτωμένη, ο μπαμπάς σου ή ο θείος σου θα σου πει ότι είναι ντροπή αυτό που κάνεις». Από τα τιμημένα 70s η ατάκα, θείε, αλλά δεν θα μείνω σε αυτήν.

Κατά τα λοιπά το σούσουρο που προκλήθηκε και η υποστήριξη του περισσότερου κόσμου στην στάση Νταλάρα θα μπορούσε να κάνει κάποιους αρχισυντάκτες τηλεοπτικών εκπομπών να το σκεφτούν και μια δεύτερη φορά πριν στείλουν έναν με μαρκούτσι να παρενοχλήσει κάποιον οξύθυμο διάσημο.