Στων ομόφυλων την ποδιά σφάζονται παλικάρια

Πολλή υποκρισία αναδίδει η πολιτική διεργασία γύρω από το σχέδιο νόμου που ετοιμάζεται να φέρε ι στη βουλή η Κυβέρνηση για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Και πως να μην γίνει έτσι αφού για δεκαετίες είμαστε μια κοινωνία που σπρώχνει κάτω από το χαλί τέτοια ζητήματα και δεν βλέπουμε τα φλέγοντα αιτήματα για ισονομία και ισοπολιτεία;  

Η κυβέρνηση μοιάζει να χρησιμοποιεί το σχέδιο νόμου για να τονώσει το κεντρώο της προφίλ, όσο και για να καταφέρει ένα χτύπημα στην δεξιά εσωτερική αντιπολίτευση των σαμαρικών και όχι μόνο. Με το 41% είναι καλή ευκαιρία να πάρει και κανέναν πόντο στο εσωτερικό της ΝΔ, όπου ποτέ κανένας Μητσοτάκης δεν ήταν και δεν είναι πραγματικά αρεστός. Η καλή λοιπόν πρόθεση του Πρωθυπουργού (παρότι δεν αμφισβητεί κανείς ότι όντως πιστεύει στην αναγκαιότητα τέτοιων εκσυγχρονιστικών ρυθμίσεων) για να αναγνωριστεί ως το βασικό κίνητρο για την στάση του έναντι του ζητήματος, καλό θα ήταν να μην σχετίζεται και με άλλες… φροντίδες του. Εξάλλου, το κάλεσμα των διαφωνούντες σε αποχή πλήττει την αρχή της κατά συνείδηση ψήφου και αφήνει την διαδικασία ενός συνταγματικά τόσο σημαντικού νομοσχεδίου έρμαιο στο πεδίο των τακτικισμών.  

Το παιχνίδι του ναι-όχι που υιοθέτησε τις προηγούμενες μέρες ο Στέφανος Κασσελάκης προφασιζόμενος την ατέλεια του νομοσχεδίου ή απούσες διατάξεις που αν περιλαμβάνονταν αυτό θα ήταν πιο δίκαιο, προσβάλει το κύρος του χώρου της αριστεράς και των μελών του Σύριζα. Αλήθεια, τι μήνυμα εκπέμπεται προς τους ψηφοφόρους και την κοινωνία όταν δείχνεις να παίζεις με ένα νομοθέτημα που έπρεπε να έχει έρθει εδώ και πολύ καιρό στην ελληνική Βουλή προκειμένου να δυσκολέψεις την Κυβέρνηση; Η απόφαση του προέδρου να του Σύριζα να ανακοινώσει ότι η κοινοβουλευτική ομάδα θα ψηφίσει το σχέδιο νόμου ήταν αναμφισβήτητα σωστή αν και την καλή εικόνα χάλασε η προειδοποίηση που εξέπεμψε ο Στ. Κασσελάδης για «κομματική πειθαρχεία».

Ειδικά για ένα κόμμα της αριστεράς τέτοια διλήμματα δεν πρέπει να υπάρχουν. Αν παρ’ ελπίδα κάποιος σου ξεφύγει και ψηφίσει αντίθετα σε κάτι τόσο προφανώς δημοκρατικό, τον θέτεις εκτός. Δεν υπάρχει λόγος να φοβερίζεις με σφαλιάρες πρόθυμα παιδιά γιατί χαλάς το κλίμα και φαίνεται ότι πας να κάνεις και τον μάγκα.

Η πιο δυσάρεστη στάση είναι εκείνη του ΠΑΣΟΚ, που προκειμένου να ακολουθήσει τους όρους του μάρκετινγκ, επιχειρεί να διαφοροποιηθεί με κάθε κόστος- ακόμη και θυσιάζοντας την κοινή λογική ή της την ελάχιστη ηθική. Βλέποντας τον κ. Ανδρουλάκη να κρατά στάση «βαρύ πεπόνι» για το θέμα δεν μπορεί παρά να μου έρθει στο μυαλό η στάση του Πασοκ στο Σύμφωνο Συμβίωσης ομόφυλων ζευγαριών, όταν η πρόεδρός του δεν είχε καν εμφανιστεί στη Βουλή.