Πέφτουν οι ρούμποι σαν το χαλάζι
Η Αχτσιόγλου έχασε την ευκαιρία να είναι ενωτική, και το αδιαμφισβήτητο νούμερο 2.
Ένα πράγμα που θα πρέπει να προβληματίσει τους εν Σύριζα αδελφούς είναι το πόσο μεγαλύτερο ξεκατίνιασμα πέφτει στις δικές τους εκλογές για την ανάδειξη ηγεσίας σε σχέση με εκείνες των δεξιών και του ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για αντιπαραθέσεις που κινούνται στα όρια του ήθους και που καμιά φορά τα υπερβαίνουν.
Δεν ξέρω αν είναι απλώς η επιθυμία για την εξουσία ή αν μέρος αυτής της έντασης θα πρέπει να αποδοθεί στο στοιχεία της ιδεολογικής αντιπαράθεσης που εμφυσούσε πάντα στην ελληνική (και την διεθνής) αριστερά έξτρα πάθη και εμμονές, και την οδηγούσε σε διασπάσεις και κατακερματισμό. Πάντως η αδυναμία να εκπεμφθεί ένας ενωτικός, έστω κατ΄ επιφάνεια, λόγος είναι κάτι που στοιχίζει στην εικόνα που έχουν οι ψηφοφόροι του Σύριζα για τον εαυτό τους και την παράταξή τους.
Από την άποψη αυτή η δήλωση Αχτσιόγλου το βράδυ της Κυριακής ήταν μια κακή δήλωση, Μια πιο επιθετική δήλωση από ό,τι απαιτούσαν οι περιστάσεις και μια τοποθέτηση που δείχνει να μην κατανοεί την πορεία των πραγμάτων- αλλά αυτό το τελευταίο ας το αφήσουμε έξω.
Στο μεταξύ οι… επικοινωνιακοί ρούμποι από την πλευρά Κασσελάκη πέφτουν βροχή. Όπως συνήθως κάνουν οι προηγούμενοι στις κούρσες αρνήθηκε το «ντιμπέι» (που έλεγε και μια ψυχή) φροντίζοντας ωστόσο να καλέσει την αντίπαλό του σε ενωτική κοινή περιοδεία. Και αν η κοινή περιοδεία είναι προφανώς κάτι μη λειτουργικό, η πρόταση την δουλειά της την κάνει μια χαρά, αφού φέρνει στο κόμμα τους ενωτικό αέρα πριν ακόμη ολοκληρωθούν οι διαδικασίες. Και είναι ένας αέρας που λείπει εδώ και καρό.
Ο αισωπικός «λαγός» του εσωκομματικού αγώνα, η Έφη Αχτσιόγλου έχασε την ευκαιρία της να σώσει την παρτίδα το βράδυ της πρώτης Κυριακής. Με μια γενναιόδωρη δήλωση απόσυρσης από την επαναληπτική ψηφοφορία θα διατηρούσε και θα αύξανε το πολιτικό της κεφάλαιο, κατοχυρώνοντας την δεύτερη θέση και αποφεύγοντας μια οδυνηρή ήττα που όλα δείχνουν ότι έρχεται.
Παρά το ενδιαφέρον των εξελίξεων από πολιτικής πλευράς και από πλευράς πολιτικής επικοινωνίας, προτίμηση για την ηγεσία του Σύριζα δεν έχω. Όπως όμως λέει και ένας πολύ φίλος, «προτιμώ να βλέπω ματς Ρεάλ- Μπαρτσελόνα, παρά Ρεάλ- Αστέρας Εξαρχείων». Είναι σίγουρα πιο ενδιαφέρον, μολονότι οι οπαδοί του Αστέρα μια χαρά θα το ζούσαν, παρά τη συντριβή της ομάδας τους.