Ο Ομπάμα αναρωτήθηκε για το αυτονόητο

Ήρθε ο Ομπάμα και ρώτησε το αυτονόητο. Πως γίνεται να ασχολούμαστε τόσο πολύ με ένα ναυάγιο πολυτελείας και όχι με το ναυάγιο στα ανοικτά της Πύλου και τον θάνατο εκατοντάδων ανθρώπων; Οι πέντε θανόντες ήταν πλούσιοι και διάσημοι και πέθαναν αναζητώντας μια εξωτική εμπειρία, όπως το να δουν από κοντά το διασημότερο ναυάγιο όλων των εποχών, σε βάθος 4.000 μέτρων. Οι πεντάκοσιοι ήταν ανώνυμοι και μέρος μιας ευρύτερης μετακίνησης πληθυσμού.      

Την Τετάρτη που μας πέρασε μιλούσα με το πιτσιρίκι ενός φίλου. Το πιτσιρίκι ετών 14. Όταν μας ρώτησε εντυπωσιασμένο αν ξέραμε για το χαμένο υποβρύχιο του έκανα την ερώτηση του Ομπάμα. Γιατί νομίζεις ότι απασχολεί τόσο αυτό το ναυάγιο και όχι το άλλο. «Μα, είναι αυτονόητο» μου απάντησε. Ζήτησα διευκρινίσεις.

«Πρώτον αυτό που βυθίστηκε είναι υποβρύχιο, δεύτερον αυτό συνέβη γύρω από τον Τιτανικό και τρίτον ψάχνουν να το βρουν», μου απάντησε με ευγλωττία. Είχε βέβαια απόλυτο δίκιο. Μυστήριο και χλιδή- συνταγή επιτυχίας, όπως θα έλεγε οποιοσδήποτε διαφημιστής ή επικοινωνιολόγος. Στον αντίποδα, τι; Κάτι κακομοίρηδες που προσπαθούν να φτάσουν στην γη της επαγγελίας αλλά το σύστημα εξουσίας το οποίο και εμείς στηρίζουμε τους κλείνει την πόρτα και τους αφήνει να πεθάνουν στο χαλάκι.

Για το μεν ένα θέλεις να μάθεις όσο περισσότερα μπορείς, για το δε άλλο δεν θέλεις να ξέρεις τι ακριβώς γίνεται. Ξέρουμε ότι το όλο θέμα είναι προϊόν μιας αδικίας αλλά η συμπόνοια για τους πνιγμένους μοιάζει αρκετή για να μην το ψάχνουμε παραπάνω. Όμως ο Τιτανικός είναι ένα τραγικό συμβάν της παγκόσμιας ιστορίας. Μια διήγηση πλούτου και ισχύος που τελείωσε με αίμα. Χορταίνεται τέτοια πληροφορία;

Το κρυφοκοίταγμα στις ζωές των πλουσίων, των εχόντων την εξουσία είναι εθιστικό- όπως άλλωστε δείχνει και η δημοφιλία των βασιλικών ζωών και κάθε πράγματος που σχετίζεται με την ζωή (και ιδιαίτερα με τις πτώσεις) πλούσιων ή/και επιτυχημένων.

Πρέπει να αναρωτηθούμε για την ποιότητα των δυτικών κοινωνιών όπου οι «καλές» και οι «κακές» ειδήσεις γίνονται αντικείμενο επεξεργασίας με όρους επικαιρότητας και κατανάλωσης. Πρέπει να μην σταματήσουμε να εκπλησσόμαστε από τέτοιες συγκρίσεις- είναι ένα ελάχιστο κομμάτι ανθρωπιάς. Λίγο για να αλλάξει τα πράγματα, αλλά αρκετό για να διασώσει την αυτοεκτίμησή μας.