Δεν ξέρω τι κάνει έναν δικαστικό κύρους να συμπορευτεί με έναν ναεοναζιστή κατάδικο- και δεν με νοιάζει κιόλας. Η δημοκρατία όμως πρέπει να έχει ελεγκτικούς μηχανισμούς.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Η κίνηση του πρώην εισαγγελέα του Άρειου Πάγου, Αν. Κανελλόπουλου να αναλάβει τον ρόλο του «μπροστινού» στο κομμα του κατάδικου Κασιδιάρη μού προκάλεσε ομολογουμένως απορία. Τι είναι αυτό που ωθεί έναν ευυπόληπτο δικαστικό, με μεγάλο κύρος ως εκ του λειτουργήματός του, να στηρίξει και μάλιστα ως «δεύτερος» έναν μισότρελο νεοναζιστή, ο οποίος εκτίει ποινή φυλάκισης; Όπως και να το κάνεις, είναι περίεργο.
Αν δεν υπάρχει κάποια παθολογική αιτία- που δεν έχουμε κανένα λόγο να το υποθέσουμε- καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η συγκεκριμένη πολιτική απόφαση ήταν πιθανότατα μύχια επιθυμία του επιφανούς δικαστικού. Και γιατί όχι, θα αναρωτηθεί κάποιος. Είναι παράλογο οι δικαστικοί να έχουν πολιτικές προτιμήσεις μόνο και μόνο επειδή για ορισμένους- άντε και για τη δικαιοσύνη- είναι ακραίες; Σωστό.
Αυτό που σκέφτομαι, ωστόσο, αφορά το κατά πόσον ο άνθρωπος αυτός επηρεαζόταν στην εκτέλεση των καθηκόντων του από τις εθνικιστικές του παρορμήσεις και την επιθυμία για την καθαρότητα του έθνους και άλλα τέτοια ταρατατζούμ. Στις κρίσεις του έναντι, ας πούμε, αλλοδαπών κατηγορουμένων οι οποίοι κατά το ελληνικό Σύνταγμα δικαιούνται ίση με τους ημεδαπούς αντιμετώπιση από τα ελληνικά δικαστήρια, πώς ήταν ο κ. Κανελλόπουλος; Ήταν άραγε αντικειμενικός ή έβλεπε στο πρόσωπο αλλοδαπών, συλλήβδην εχθρούς της πατρίδας;
Και πάλι όμως. Οι πολιτικές προτιμήσεις είναι το μόνο στοιχείο χαρακτήρα που μπορεί να οδηγήσει σε μεροληπτικές αποφάσεις έναν λειτουργό της δικαιοσύνης; Φυσικά και όχι. Άπειρα πράγματα μπορούν να επηρεάσουν τα πρόσωπα που δικάζουν. Το γεγονός ότι ο Συνταγματικός νομοθέτης έχει (ευτυχώς) επιλέξει η δικαιοσύνη να αποδίδεται από ανθρώπους και όχι από κάποιο λογισμικό, σημαίνει ότι έχει συνυπολογίσει ακόμη και την πιθανή μεροληψία του δικάζοντος και επιθυμεί να την ενσωματώσει στην δικαιοδοτική διαδικασία. Άλλωστε η Χρυσή Αυγή και οι απόψεις της είχαν αναδειχθεί τρίτη δύναμη στην Βουλή- ας μην το ξεχνάμε αυτό- πράγμα που σημαίνει ότι οι πολλές χιλιάδες ψήφοι που πήρε η συμμορία αυτή, προέρχονταν από ευρύ πληθυσμιακό προφίλ. Άρα γιατί όχι και απο δικαστικούς;
Υπάρχει όμως μια διαφορά. Απόψεις, όπως της Χρυσής Αυγής κηρύχθηκαν ανεπιθύμητες από την ελληνική δικαιοσύνη, πρώτον επειδή δεν μπορούν να στηριχθούν σε κάποιο λογικό επιχείρημα, και δεύτερον γιατί αποτελούν λόγο μίσους και δίνουν κίνητρα για εγκληματικές πράξεις. Όταν η δυνητικά αποδεκτή μεροληψία σου λοιπόν, δεν στηρίζεται σε έναν πιθανό καυγά με τη συμβία σου ή σε ένα στραβοξύπνημα, αλλά στο ότι π.χ "όλα τα κάνουν οι Εβραίοι για να καταστρέψουν τον ελληνισμό", τότε πρέπει να πάψεις να έχεις αξίωμα εκ του οποίου να εκπροσωπείς την ευνομούμενη πολιτεία.
Από την άποψη αυτή, περιπτώσεις στις οποίες δίκασε ο κ. Κανελλόπουλος θα πρέπει να αναψηλαφηθούν για την περίπτωση κακοδικίας.
Η περίπτωση Κανελλόπουλου είναι ένα χρήσιμο παράδειγμα για να ενεργοποιηθούν ελεγκτικοί μηχανισμοί που θα αμφισβητούν το απυρόβλητο ανώτατων δικαστικών και θα τους αξιολογούν με συγκεκριμένα κριτήρια. Όχι σε επίπεδο πολιτικών φρονημάτων, αλλά στο επίπεδο των υπηρεσιών τους προς την δημοκρατία που έχουμε αποφασίσει να έχουμε σε αυτή τη χώρα.
