Επικρίθηκε ο Βαγγέλης Βενιζέλος γιατί δέχθηκε να συμετάσχει σε εκδήλωση που αποδομεί το "Μένουμε Ευρώπη" και τους συνειρμούς που κάποτε έφερναν ρίγη στους ακροκεντρώους (και όχι μόνο).
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Ένταση προκλήθηκε στον πολιτικό χώρο που παλιότερα θα τον λέγαμε «κεντροαριστερά», αλλά που εδώ και χρόνια εγγράφεται περισσότερο ως «κεντροδεξιά», μετά την απόφαση του εκ των βασικών εμπνευστών της αδιόρατης αυτής στροφής, Βαγγέλη Βενιζέλου να παραστεί σε εκδήλωση με τίτλο «Μένουμε Ευρώπη: υποκλοπές, δικαιώματα και κράτος δικαίου».
Ο ψόγος ήταν ότι ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ετοιμάζεται να νομιμοποιήσει δια της παρουσίας του μια προσπάθεια αμαύρωσης της καθαρότητα του «Μένουμε Ευρώπη» που από ό,τι κατάλαβα διεκδικεί δάφνες… κινήματος.
Οι «Μένουμε Ευρώπη» ήταν μια αυθόρμητη- θεωρώ- συσσωμάτωση που δραστηριοποιήθηκε την εποχή του δημοψηφίσματος του Σύριζα προκειμένου να διασφαλίσει (!) ότι η χώρα θα παραμείνει εντός της ΕΕ και θα αποφευχθεί ένα GrExit.
Υπό την ομπρέλα της ευρωφιλίας το «Μένουμε Ευρώπη» ένωσε διάφορους τύπους ψηφοφόρων, ως επί το πλείστον από τον χώρο του πάλαι ποτέ Ποταμιού και της Νέας Δημοκρατίας αλλά όχι μόνο.
Αν το Μένουμε Ευρώπη κινήθηκε στα όρια της γραφικότητας, δεν ήταν μόνο γιατί οι… εκ δεξιών δεν ξέρουν πως να στήνουν αποτελεσματικά λαϊκές εκδηλώσεις και διαμαρτυρίες και το πράγμα τούς έγινε ολίγον σούπα. Ο βασικός λόγος ήταν ότι οι φιλοευρωπαϊστές έκαναν μεγάλο θόρυβο ζητώντας ένα πράγμα με το οποίο δεν διαφωνούσε κανείς- εκτός ίσως από το 2% του πληθυσμού.
Προφανώς η Κυβέρνηση Σύριζα δεν θα ρίσκαρε το σοσιαλδημοκρατικό της προφίλ με κάτι τόσο ριζοσπαστικό που δεν υποστηριζόταν στην ουσία παρά από ελάχιστους ψηφοφόρους της. Αυτό που δεν καταλάβαιναν όσοι πραγματικά ανησυχούσαν για το ευρωπαϊκό μέλλον της Ελλάδας ήταν ότι βασικά, ως λαός και ως χώρα, να γκρινιάξουμε θέλαμε. Να γκρινιάξουμε και να βελτιωθούν λίγο τα μνημόνια.
Ευτυχισμένοι και αυτοί που ψήφισαν το «Όχι» τους, ευτυχισμένοι και όσοι έκαναν την αντίστασή στο τίποτα με το «Μένουμε Ευρώπη», ευτυχισμένοι και όλοι συνολικά που όντως μείναμε Ευρώπη.
Ο Βαγγέλης Βενιζέλος μια χαρά αντιλαμβάνεται ότι όλα όσα απασχολούν την πολιτική επικαιρότητα δεν κοιτάζουν πίσω, αλλά αφορούν το σήμερα: είναι ευκαιρίες ή παγίδες για το πως διαμορφώνεται το προφίλ σου στον παροντικό πολιτικό χρόνο. Και αν για κάποιους το Μένουμε Ευρώπη και η συμπαράταξη υπό το άχρηστο σύνθημα ξυπνά… νοσταλγία, ο κ. Βενιζέλος ποτέ δεν ήταν γνωστός για παρόμοια συναισθήματα ακόμη και αν κάποτε ωφελήθηκε από αυτά.
