Η "λογική φιλοδοξία" της τάξης της κ. Καϊλή

Η περίπτωση Καϊλή, η οποία πιάστηκε με την γίδα στην πλάτη, δεν πιστεύω ότι είναι μεμονωμένη. Δεν είναι δηλαδή για να πέφτουμε από τα σύννεφα το να μαθαίνουμε ότι ένας πολιτικός και δη έλληνας υπέκυψε στον πειρασμό του παράνομου κέρδους και της εκμετάλλευσης της θέσης του, παρά την επάρκεια πόρων που η περσινή φορολογική δήλωση της πολιτικού του ΠΑΣΟΚ μαρτυρά.

Ναι μεν οι τρόποι ελέγχου της διακίνησης του παράνομου και του προς ξέπλυμα χρήματος έχουν εξελιχθεί, αλλά μαζί τους έχει εξελιχθεί και η λιγουριά των ανθρώπων για το χρήμα. Ακόμη και αν είναι στον παράδεισο του Ευρωκοινοβουλίου με τις 20.000 ευρώ μηνιαίο μισθό και τις… συμβολικές λίγο- πολύ… υποχρεώσεις.

Με αφορμή αυτό που φαίνεται ότι θα είναι παταγώδης πτώση της κ. Καϊλή. βγήκε στη δημοσιότητα μια  μαρτυρία που σχετίζεται με τα άλλα, προηγούμενα καθήκοντα της πολιτικού πριν αναλάβει να εκπροσωπήσει την χώρα μας στην Ευρώπη. Λέω για την εποχή που η πολιτικός είχε οριστεί επικεφαλής του Κέντρου Ερευνών για θέματα ισότητας. Η μαρτυρία που ανήκει στην δημοσιογράφο Σοφία Μανδηλαρά και μπορεί να βρεθεί εδώ περιέγραφε τις κινήσεις της κ. Καϊλή στο αξίωμά της και αξίζει να διαβαστεί.

Είναι ανατριχιαστική ακριβώς επειδή μιλά για έναν ήσσονος σημασίας οργανισμό και όχι για κάτι μεγάλο όπως η διοίκηση ενός υπουργείου ή η παρουσία στην Ευρωβουλή. Έτσι μέσα από την μικρή κλίμακα, μέσα από την οπτική μιας υπαλλήλου βλέπουμε το μέτρο της χυδαιότητας και της ασυδοσίας με το οποίο πολιτεύονται πολλοί (πόσοι άραγε;) χωρίς να γίνεται ευρέως γνωστό.

Η ανηθικότητα δεν χρειάζεται να είναι ουρανομήκης ή να περιλαμβάνει υπεξαιρέσεις και ξεπλύματα για να είναι βδελυρή. Βρίσκεται και στην καθημερινότητα καλά μασκαρεμένη πίσω από πρόσωπα ευπρέπειας και «λογικής φιλοδοξίας»- από το είδος αυτής που σε βοηθά να πληρώνεις κανονικά όταν βάζεις βενζίνη και όχι να την κοπανάς και να αναγκάζεις τους άλλους να σε κυνηγούν.