Και λίγα τους είπες, υπουργέ μου!

Κάποιων ανθρώπων κάποτε, η φωνή σπάει. Σε κάποιους άλλους ξεφεύγει ένα δάκρυ και κάποιοι άλλοι σφίγγουν τα χείλη στην μοναδική γνωστή "συναισθηματική γκριμάτσα" που οι αγγλοσάξωνες αποκαλούν stiff upper lip. Το πως θα επιλέξει η ζωή για τον καθένα μας να δείξει το αληθινό του πρόσωπο, είναι άγνωστο, όπως διαπίστωσε ο κ. Γερουλάνος.

γράφει:Ιοβόλος 1 Απριλίου 2011 Παλαιότερο των 360 ημερών

"Στα νεύρα δείχνει ο άνθρωπος", λέει ο λαός και ο υπουργός Πολιτισμού (και προσωπικός σύμβουλος του Πρωθυπουργού) φαίνεται να μην ξεφεύγει του κανόνα. Η προχθεσινή του αντιπαράθεση με τον βουλευτή και ηθοποιό κ. Γιάννη Βούρο είχε ως αφετηρία την επίθεση του δεύτερου κατά τη διάρκεια μιας κατά φαινόμενα βαρετής συνεδρίασης επιτροπών της Βουλής.

Ο κ. Βούρος κατηγόρησε τον υπουργό ότι είναι άφαντος και ότι «επί οκτώ μήνες δεν βγαίνει στα τηλέφωνα». Του καταλόγισε επίσης ότι δεν ασχολείται με τίποτα άλλο πέρα από τα μουσεία- μια κριτική που ασκείται (υπογείως μεν, εντόνως δε) και από τους συντάκτες που καλύπτουν θέματα πολιτισμού.

Σύμφωνα με αυτήκοους μάρτυρες, κατά τη διάρκεια ολιγόλεπτου τετ α τετ των δύο ανδρών, ο υπουργός Πολιτισμού έδειξε ότι θα αξιοποιήσει εποικοδομητικά την κριτική που του έγινε από τον κ. Βούρο: «Μυρίστηκες ανασχηµατισµό και ψάχνεις ρόλο;» ρώτησε ρητορικά ο θεσμικός ταγός του πνεύματος.

Υπάρχει μια πολύ λεπτή γραμμή που χωρίζει την ειρωνεία από τον σαρκασμό. Όλοι μπορούν να είναι σαρκαστικοί- δεν χρειάζεται και καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια. Λες μια κακία χωρίς αδρές εκφράσεις. Η ειρωνεία όμως είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα που απαιτεί πνεύμα και συνήθως χιούμορ. Εικάζω ότι ο κ. Γερουλάνος θα ήθελε να είναι ειρωνικός και οχι σαρκαστικός- αυτό άλλωστε ταιριάζει στο νέο-πασοκο-σνομπ προφίλ που καλλιεργεί.

Το ότι δεν το κατάφερε έχει μάλλον να κάνει με το ότι συγχύστηκε και όχι με εγγενή αδυναμία του ανδρός να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.

Το ότι απήντησε σαν φαρμακόγλωσσα κατίνα βέβαια, είναι κάτι που απέχει πάρα πολύ από αυτό που ο κ. Παπανδρέου θα ήθελε να είναι η εικόνα του υπουργού Πολιτισμού.

Ας μη νομίσει όμως κάποιος ότι ο υπουργός και οι Σύμβουλοί του δεν κατέγραψαν το παράπονο του κ. Βούρου. Προσπαθώντας μάλιστα να τον καθησυχάσου για την αποτελεσματικότητα του συστήματος, του θύμισαν ότι «όταν επρόκειτο για προσωπική του υπόθεση, μια χαρά είχε επικοινωνήσει με τον υπουργό».

Η “προσωπική υπόθεση” είναι κάτι που ο κακοπροαίρετος αναγνώστης θα έλεγε «ρουσφέτι».

Αλλά γιατί να πηγαίνει το μυαλό μας εκεί; Πολιτισμένοι άνθρωποι είμαστε…