Σημείο βρασμού
Σαν να μην έφταναν οι έως τώρα εκπομπές για τη μαγειρική, ξεκινά και μία ακόμη με πρωταγωνιστές πιτσιρίκια. Τι είναι αυτό που σπρώχνει μια χώρα στο χείλος της κατσαρόλας;
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Τι μανία έχει άραγε πιάσει τους καναλάιζερς και έχουν φλομώσει τον κόσμο σε εκπομπές για τη μαγειρική; Τρεις; Τέσερρις; Πόσες υπάρχουν πια; Τις προάλλες πήρε το μάτι μου και τρέιλερ για μία ακόμη- αυτή τη φορά με παιδιά!
Τι το ενδιαφέρον ανακαλύψαμε αίφνης ως λαός στην κατσαρόλα; Δύο πράγματα μπορώ να σκεφτώ. Το πρώτο ότι η ανέχεια του μνημονίου ωθεί το ελληνικό κοινό στην κατ΄ οίκον παρασκευή φαγητού έναντι της εξόδου μετά δείπνου. Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, η ελληνική τηλεόραση διέγνωσε το πρόβλημα, και έδωσε τις λύσεις.
Το δεύτερο, που μού φαίνεται και πιθανότερο γιατί είμαι και καχύποπτος άνθρωπος, είναι ότι πρόκειται απλώς για φθηνή, φθηνότατη λύση τηλεοπτικής παραγωγής. Βάζω έναν έρμο να μαγειρεύει με μπρίο, βάζω και δυό κάμερες να τον παρακολουθούν και έχω μια ώρα προγράμματος που κανέναν δεν ξενίζει: Για τις νοικοκυρές απευθύνεται στον τομέα τους, ενώ για τους άντρες μιλά στα καλοφαγικά τους ένστικτα.
Προ μηνών, η Πόπη Διαμαντάκου από την τηλεοπτική της στήλη στα ΝΕΑ, είχε ανιχνεύσεις τα βαθύτερα ένστικτα που καθιστούν τις εκπομπές μαγειρικής προσφιλές τηκλεθέαμα: «Είναι ένα πορνικό θέαμα γιατί απευθύνεται στα ένστικτα. Τα συγκεκριμένα είναι απενοχοποιημένα και αθώα, αφού τα φυσικά υλικά της τροφής έχουν τη δική τους υψηλή αισθητική. Αποτελούν μια νόμιμη ηδονή του ματιού. Στις εκπομπές μαγειρικής κάνεις ανάλυση θεάματος και δεν ασχολείσαι με την ουσία τους που είναι το φαγητό. Το φαγητό είναι η αφορμή που θα σε εμπλέξει συναισθηματικά».
Το θέμα δεν είναι ότι οι εκπομπές μαγειρικής είναι το πιο ενοχλητικό που μπορεί κανείς να δει στην ελληνική τηλεόραση- τη θέση αυτή κατέχουν με διαφορά οι βραδινές ειδήσεις. Το θέμα είναι ότι το ελληνικό κοινό τρέφεται με ότι σκουπίδι κρίνουν τα budget των καναλιών ότι του είναι αρκετό. Αν τύχει και δεν είναι εντελώς trash, πάλι καλά. Αν δεν είμαστε τυχεροί, τα πιτσιρίκια συζητούν στο σχολείο για το ποιος θα φύγει από το «σπίτι» ή για το αν τραγούδησε καλά «εκείνος ο ξανθούλης».
Τι το ενδιαφέρον ανακαλύψαμε αίφνης ως λαός στην κατσαρόλα; Δύο πράγματα μπορώ να σκεφτώ. Το πρώτο ότι η ανέχεια του μνημονίου ωθεί το ελληνικό κοινό στην κατ΄ οίκον παρασκευή φαγητού έναντι της εξόδου μετά δείπνου. Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, η ελληνική τηλεόραση διέγνωσε το πρόβλημα, και έδωσε τις λύσεις.
Το δεύτερο, που μού φαίνεται και πιθανότερο γιατί είμαι και καχύποπτος άνθρωπος, είναι ότι πρόκειται απλώς για φθηνή, φθηνότατη λύση τηλεοπτικής παραγωγής. Βάζω έναν έρμο να μαγειρεύει με μπρίο, βάζω και δυό κάμερες να τον παρακολουθούν και έχω μια ώρα προγράμματος που κανέναν δεν ξενίζει: Για τις νοικοκυρές απευθύνεται στον τομέα τους, ενώ για τους άντρες μιλά στα καλοφαγικά τους ένστικτα.
Προ μηνών, η Πόπη Διαμαντάκου από την τηλεοπτική της στήλη στα ΝΕΑ, είχε ανιχνεύσεις τα βαθύτερα ένστικτα που καθιστούν τις εκπομπές μαγειρικής προσφιλές τηκλεθέαμα: «Είναι ένα πορνικό θέαμα γιατί απευθύνεται στα ένστικτα. Τα συγκεκριμένα είναι απενοχοποιημένα και αθώα, αφού τα φυσικά υλικά της τροφής έχουν τη δική τους υψηλή αισθητική. Αποτελούν μια νόμιμη ηδονή του ματιού. Στις εκπομπές μαγειρικής κάνεις ανάλυση θεάματος και δεν ασχολείσαι με την ουσία τους που είναι το φαγητό. Το φαγητό είναι η αφορμή που θα σε εμπλέξει συναισθηματικά».
Το θέμα δεν είναι ότι οι εκπομπές μαγειρικής είναι το πιο ενοχλητικό που μπορεί κανείς να δει στην ελληνική τηλεόραση- τη θέση αυτή κατέχουν με διαφορά οι βραδινές ειδήσεις. Το θέμα είναι ότι το ελληνικό κοινό τρέφεται με ότι σκουπίδι κρίνουν τα budget των καναλιών ότι του είναι αρκετό. Αν τύχει και δεν είναι εντελώς trash, πάλι καλά. Αν δεν είμαστε τυχεροί, τα πιτσιρίκια συζητούν στο σχολείο για το ποιος θα φύγει από το «σπίτι» ή για το αν τραγούδησε καλά «εκείνος ο ξανθούλης».
