Η Ώρα της Γης και το σαφάρι του άλλοθι

Με αφορμή την "Ώρα της Γης" ο Ιοβόλος ξεσπά κατά της σάχλας που συνοδεύει το πολιτικώς ορθό της οικολογικής επίδειξιομανίας. Τον ενοχλούν, λέει, όχι οι οικολόγοι αλλά αυτοί που μετέχουν σε αυτή την εκδήλωση πατατοσοβαρότητας. Με άλλα λόγια, αυτοί που παίρνουν την οικολογική τους πλευρά πολύ στα σοβαρά.

γράφει:Ιοβόλος 1 Απριλίου 2011 Παλαιότερο των 360 ημερών

Την προηγούμενη εβδομάδα παρατήρησα πάλι κινητικότητα για αυτή τη μπούρδα που αποκαλείται "Ώρα της Γης". Είναι αυτή η ιστορία κατά την οποία υποτίθεται πως κλείνουμε μία ώρα το χρόνο τα φώτα και δίνουμε έτσι το μήνυμα (μπλιάχ!) του πόσο οικολόγοι είμαστε, πόσο μας απασχολεί το τι κόσμο θα αφήσουμε στα παιδιά μας κλπ κλπ.

Για την οικολογία θεωρώ ότι ισχύει περίπου ό,τι ισχύει και για τον φεμινισμό: Όσο βαθύτερα το πιστεύεις, τόσο λιγότερο μιλάς για αυτό.

Η οικολογία είναι μια «τεχνητή» ιδεολογία που απευθύνεται ξεκάθαρα στους δυτικούς και η οποία εν πολλοίς αναδείχθηκε (ή μήπως εφευρέθηκε;) από τα media. Το εναλλακτικό κοινό βέβαια ήταν έτοιμο για αυτό: Μετά την κατάρρευση της σοσιαλιστικής οπτικής, αναζητούνταν ένα νέο «αντί-» εξίσου ευφυές και ει δυνατόν πιο ανώδυνο.

Και αυτό γιατί, ως γνωστόν, τα δίπολα είναι πιο σταθερά συστήματα. Για τον λόγο αυτό πιστεύω πως τα «συμφέροντα» με ό,τι μπορεί να περιλαμβάνει αυτή η αβάσταχτα κλισέ έννοια, θέλουν την αντίδραση των οικολόγων για τον ίδιο ακριβώς λόγο που τους είναι χρήσιμη και η αντίδραση όσων στρέφονται κατά της παγκοσμιοποίησης.

Η "Ώρα της Γης" και διάφορες άλλες υποτίθεται έξυπνες αλλά στην πραγματικότητα απλώς χαζοχαρούμενες πρωτοβουλίες δεν προάγουν τις οικολογικές δράσεις- το αντίθετο- αλλά εκπληρώνουν μια βασική αρχή της άσκησης επιρροής σε κοινό:“Keep them involved” που λένε και οι μαιτρ του μάρκετινγκ, οι αγγλοσάξωνες. Ας μη νομίσει κανείς ότι πιστεύω στην ύπαρξη κεντρικών εγκεφάλων που συνεδριάζουν γύρω από ένα τραπέζι και αποφασίζουν πως θα χρησιμοποιήσουν το «όπλο της οικολογίας» για να ξεγελάσουν τις μάζες. Όχι.

Άλλωστε για να «τσιμπάει» κανείς και να αποχαυνώνεται δεν χρειάζεται να υπάρχει διεθνής συνομωσία- η συλλογική βλακεία είναι αρκετή και η κεκτημένη της ταχύτητα ενοχλητική.

Και λοιπόν; Τελικά είναι κακό να έχει κάποιος οικολογική συνείδηση και να το επιδεικνύει; θα ρωτήσει ο καλοπροαίρετος αναγνώστης που δεν θέλει να μπει στις παραπάνω σκέψεις.

Ασφαλώς και όχι. Είναι σάμπως κακό να μη συμπαθώ αυτό το πολιτικώς ορθό πάρε- δώσε που κάνει τους χομπίστες να αισθάνονται «όπως πρέπει», δεν προσφέρει τίποτα και πρήζει εμάς τους υπόλοιπους με τις διδακτικές του κορώνες;