Il grand refiuto (πάλι καβάφης, μουστάκια)

Να που οι ήρωες της καθημερινότητας ξεπηδούν από εκεί που δεν το περιμένεις ή εν πάση περιπτώσει σχεδόν από εκεί που δεν το περιμένεις.

Ετσι ο macho Απόστολος Γκλέτσος σήκωσε ακόμη ψηλότερα το λάβαρο του "δεν πληρώνω διόδια" και η σχετική απόφαση του Εισαγγελέα που ζήτησε την σύλληψή του για το ξήλωμα των μπαρών του χάρισε οριστικά μια θέση στο πάνθεον της πολιτικής και την απαιτούμενη για τους λαϊκούς αγώνες δημοτικότητα.

Το παιδί του λαού είδε στο κίνημα των διοδίων κάτι που οι πιο δυσκίνητοι πολιτικοί της αριστεράς απέτυχαν να δουν: την ευκαιρία για μια χαμηλού κόστους και περιορισμένης κλίμακας εξέγερση που θα μπορούσε να σηματοδοτήσει την γενικότερη έννοια της ανυπακοής. Είναι η ίδια έννοια που οι οργανωμένοι αριστεροί ελπίζουν να συμβολίζει η τάση των «μπαταχτσήδων της εθνικής».

Οι αμερικανοί έχουν μια συμβουλή για την επένδυση σε μετοχές. Αγόρασε όταν από παντού ακούς ότι τα πράγματα θα πάνε χειρότερα και πούλα όταν από παντού ακούς ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν. Εν ολίγοις αυτό εγώ το καταλαβαίνω ως εξής: όταν έρθουν από την πλευρά που είσαι τύποι που πριν ήταν εκεί που δεν θα ήθελες να είσαι, είναι καιρός να πας κάπου αλλού γιατί σε λίγο το μέρος που είσαι θα γίνει ένα ακόμη μέρος- όπου- δεν- γουστάρεις- να- είσαι.

Με γνώμονα αυτό αποκρυπτογραφώ μια πρόσφατη εμπειρία μου σε σχέση με την πληρωμή διοδίων.

Το περασμένο Σάββατο για πρώτη φορά, κινούμενος στην Εθνική Οδό Αθηνών- Κορίνθου, μιλούσα με μια φίλη στο τηλέφωνο: Και μην ξεχνάς- δεν πληρώνουμε διόδια, συμβούλεψε. Αποφάσισα να τη ν ακούσω. Όλα πήγαν κατ΄ευχήν, η κυρία στα διόδια μου άνοιξε κανονικά τη μπάρα και εγώ πέρασα. Στον γυρισμό είχα μετανιώσει.

Είχα μετανιώσει που φέρθηκα σαν πρόβατο. Που δεν έκρινα πότε πρέπει και πότε δεν πρέπει να πληρώσω και απλώς ακολούθησα την τάση του και καλά «αντι-« που είναι πολύ μάγκας χαμένος στο πλήθος και λέει «φτάνει πια!». Λοιπόν ναι, οι ελληνικές εθνικές οδοί είναι απαράδεκτες και κανονικά δεν θα έπρεπε να πληρώνουμε διόδια, αλλά το τμήμα Αθήνα- Κόρινθος εμένα μού φάνηκε μια χαρά και παράπονο από το δρόμο δεν είχα.
Επίσης είναι άδικο να πληρώνουμε στους εργολάβους διόδια κάθε 50 χιλιόμετρα ενώ στην Ευρώπη η ίδια απόσταση είναι στα 175 χιλιόμετρα, αλλά εγώ μέχρι εκεί που δεν πλήρωσα, άλλα διόδια δεν είχα συναντήσει.

Στον γυρισμό γύρεψα να πληρώσω, αλλά δεν πλήρωνες από την από εκεί μεριά.

Δεν έκλαψα κιόλας, αλλά στεναχωρήθηκα που έμοιασα λίγο περισσότερο με τους οπαδούς του κ. Γκλέτσου.