Τα δια-δικαστικά της εξουσίας

Πρόστιμο στο… φιλόδικο των Ελλήνων επιχειρούν να βάλουν με κοινή τους απόφαση τα υπουργεία Οικονομικών και Δικαιοσύνης αυξάνοντας κατακόρυφα τα δικαστικά έξοδα για όποιον προτίθεται να καταθέσει μήνυση, να παραστεί σε δίκη ως πολιτική αγωγή ή να ποντάρει σε απόφαση δικαστηρίου.

Θυμάμαι ότι είχα διαβάσει πως ακόμα και αν δια μαγείας σταματούσαν να προστίθενται κάθε μέρα νέες υποθέσεις, ο αριθμός των συσσωρευμένων εκκρεμοδικιών- οι υποθέσεις δηλαδή που εκκρεμούν ενώπιον των δικαστηρίων- αρκούν για να απασχολούν επί 13 χρόνια τα ελληνικά δικαστήρια!

Αυτό πραγματικά, πέρα βέβαια από όλα τα άλλα, κάνει την έννοια του όρου «αποδίδω δικαιοσύνη» οξύμωρη μια που οι περιστάσεις της απονομής δικαιοσύνης είναι πιθανό να έχουν σημαντικά μεταβληθεί όταν τελικά κριθεί η διαφορά. Ενας φίλος που δεν φημίζεται για τα δημοκρατικά του αισθήματα, ισχυρίζεται πως για τον τεράστιο όγκο εκκρεμών υποθέσεων φταίει η προοπτική της παραγραφής των αδικημάτων που οδηγεί τους υπόδικους στο να προσπαθούν διαρκώς την αναβολή και την στρεψοδικία. Αυτό ακόμη και αν είναι έτσι, δεν είναι δυνατόν να αλλάξει αυτό- καθώς όπως του επεσήμανα είναι σαν να λες ότι οι εκλογές καθυστερούν την διαδικασία εκλογής κυβέρνησης.

Η δικαιοσύνη υπάρχει για τους πολίτες και όχι για το κράτος. Η μείωση του απαιτούμενου χρόνου είναι θεμιτή αλλά δεν είναι από μόνη της το ζητούμενο.

Η αύξηση των δικαστικών εξόδων δεν νομίζω ότι θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα, αλλά προφανώς είναι μια ακόμη βολική και νεοεφευρεθείσα για την κυβέρνηση περίπτωση, όπως οι καπνιστές ή αυτοί που καταναλώνουν αλκοόλ. Όσο και να ανεβάζεις τις τιμές δεν παραπονούνται.

Πρέπει να πάρουμε χαμπάρι ότι όλο και περισσότερα πράγματα θα «λύνονται» με τη λογική του «μπαλώματος» και όχι με την δομική αναθεώρηση. Γιατί πρώτον αυτή είναι η μοίρα του κράτους και δεύτερον γιατί από ένα σημείο γραφειοκρατίας και μετά οι καταστάσεις δεν είναι αναστρέψιμες.