Sine Nobilitas

Διάβαζα την είδηση περί της απόφασης 18 συνολικά χωρών να μην εκπροσωπηθούν στην τελετή απονομής του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης λόγω του ότι επιλέχθηκε ως νικητής ο κινέζος αντικαθεστωτικός Λιού Σιαομπό. Ο Λιού Σιαμπό εκτίει ποινή 11ετούς κάθειρξης για «ανατρεπτική δράση», ενώ και η γυναίκα του είναι σε κατ΄οίκον περιορισμό.

Αυτό που με ταξίδεψε χρόνια πίσω είναι το ότι οι χώρες που κάνουν «πείσματα» στην Ακαδημία προβάλουν το επιχείρημα ότι η επιλογή του συγκεκριμένου Κινέζου έγινε για "λόγους αντικινεζικής προπαγάνδας". Και εντάξει να πεις οι Κινέζοι. Η Ρωσία που επικαλέστηκε φόρτο εργασίας; (μάλλον κάτι δουλίτσες θα έχουν ανοίξει και αυτοί με το Πεκίνο), η Σαουδική Αραβία; Το Πακιστάν; Οι υπόλοιποι;

Θυμήθηκα τις- επί σιδηρού παραπετάσματος- αιτιάσεις της κόκκινης πλευράς επ’ αφορμή της βράβευση του Αλεξάντερ Σολτζενίτσιν- συγγραφέα του εξαιρετικού «Μία ημέρα του Ιβάν Ντενίσοβιτς». Εκεί ο χαρακτήρας περιγράφει μία ημέρα καταναγκαστικής εργασίας σε στρατόπεδο πολιτικών κρατουμένων στη Σιβηρία και οι δυτικοί δεν χάνουν την ευκαιρία για να φέρουν το πόνημά του στο επίκεντρο της δημοσιότητας.

Η αλήθεια είναι ότι όσο αντιπαθές και να μου είναι το κινεζικό καθεστώς με τις τραγελαφικές απαγορεύσεις του, οι κατηγορίες για μεροληψία και για πολιτικά παιχνίδια με τα βραβεία Νόμπελ μου φαίνονται ακριβείς. Οι στρατευμένες απονομές (θυμίζω ότι έχει πάρει Νόμπελ Ειρήνης ο Χένρυ Κίσινγκερ, ο Θίοντορ Ρουσβελτ και ο Μπάρακ Ομπάμα- ενόσω οι ΗΠΑ διεξήγαγαν παράλληλα δύο πολέμους) είναι κηλίδα σε αυτό που- ελέω και του «ουδέτερου» προφίλ της Σουηδίας- θα μπορούσε να είναι βραβεία όλου του ανθρώπινου πολιτισμού, έστω και στην δυτικότροπη εκδοχή του.

Αλλά αυτό είναι το συνηθέστερο λάθος που κάνουν οι προπαγάνδες: Γίνονται άπληστες και ξεχνούν να προφυλάσσονται από την κοινή λογική.