Τι ζητάς αθανασία στο κατώφλι του (Σ/Κ) μπροστά;

Θυμάμαι αμυδρά ένα οικογενειακό απόγευμα. Ήμουν στην ηλικία των έξι- εφτά ετών και με είχε καταλάβει απελπισία στην προοπτική του θανάτου- μάλλον επειδή το έβλεπα ως μόνιμη κατάσταση ύπνου στον οποίο με καταδίκαζαν σε συγκεκριμένες ώρες, και όχι σκεπτόμενος το φιλοσοφικό κενό της «ανυπαρξίας». (Ή μήπως ήμουν τόσο μάγκας στα έξι και σκεφτόμουν το δεύτερο;).  

Εν πάση περιπτώσει, θυμάμαι ότι με είχαν πιάσει τα κλάματα- κλάματα γοερά όχι γκρίνια απλή. Μετά την πάροδο αρκετών λεπτών δυστυχίας η καρδιά της μάνας επιλήφθηκε της κατάστασής μου για να με κατευνάσει. Τα επιχειρήματα «όλοι θα πεθάνουμε» και «έχεις ακόμη πολλά- πολλά- πολλά χρόνια να ζήσεις» αν και συνοδεύτηκαν από μητρική γλύκα και χαμόγελο, ουδόλως στάθηκαν δυνατά να κατανικήσουν την απελπισία μου.

Παρηγόρια δεν έβλεπα και αποφάσισα να διεκδικήσω μόνος μου το ψέμα που μου αναλογούσε. «Μήπως», ρώτησα ανάμεσα σε λυγμούς, «μέχρι να πεθάνω εγώ θα έχουν βρει κάποιο φάρμακο που δεν πεθαίνεις ποτέ;». «Και βέβαια!», αποκρίθηκε εύστροφα η μάνα. «Μέχρι να φτάσεις σε εκείνη την ηλικία θα έχει σίγουρα βρεθεί τέτοιο φάρμακο!». Κάπως έτσι σταμάτησα να κλαίω.

Αν και με το πέρασμα των χρόνων έμαθα να τιθασεύω την ανησυχία μου και τουλάχιστον αποφεύγω το κλάμα, ειδήσεις όπως αυτή για τα επιτυχημένα πειράματα (αντί-) γήρανσης σε ποντίκια μου τραβούν το ενδιαφέρον.

Σύμφωνα με την είδηση, επιστήμονες του πανεπιστημίου Χάρβαρντ των ΗΠΑ κατάφεραν όχι απλώς να επιβραδύνουν τη γήρανση σε ποντίκια, αλλά να την αντιστρέψουν, εξέλιξη που ανοίγει σημαντικούς δρόμους για την καταπολέμηση της φθοράς των κυττάρων.

Οι ερευνητές, συνεχίζουν τα media, παρουσίασαν την εργασία τους στο περιοδικό Nature μπλα μπλα διάσημοι επιστήμονες υπογράμμισαν την σημασία της ανακάλυψης και μπλα μπλα μπλα και τέλος πάντων όλα έγιναν όπως πρέπει.

Αλλά πια δε μπορώ να ηρεμήσω ακούγοντας την πληροφορία, όπως είχα κάνει εκείνο το απόγευμα. Γιατί τώρα ξέρω πως δεν συμφέρει το σύστημα να ανακαλυφθεί και να διαδοθεί το χάπι της αθανασίας ή έστω αυτό που να επιμηκύνει κατά 40- 50 χρόνια τη ζωή των ανθρώπων. Δεν το επιτρέπουν τα υπό χρεοκοπία ασφαλιστικά συστήματα, δεν το επιτρέπουν οι επισιτιστικοί πόροι της γης, δεν το επιτρέπει ο χώρος που δεν θα επαρκεί.

Τελικά το μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι είναι πολύ πολύ μεγάλη κουβέντα…

(…) όπως και μια σειρά από άλλες θρησκευτικές σοφίες των οποίων η χρήση μού είναι απεχθής αλλά παραδέχομαι τη σοφία τους και τις αλήθειες που περιέχουν-σε αυτό όμως θα επανέλθω.